Een Hongaars huis
22 september 2004 Isten hotza ( Welkom):
Graag wil ik mij aan U voorstellen: Ik ben Anno en ben getrouwd met Petra, en samen hebben wij een huis in Hongarije. Het huis staat net buiten een klein dorpje met een thermaalbad in het n.oosten van Hongarije. Na jarenlang zoeken en rondtrekken in Spanje op zoek naar een mooi plekje en betaalbaar huis,wat we dus niet gevonden hebben. Wel mooie plekjes en soms
redelijke huizen maar voor ons veel te duur voor een tweede huis. Per toeval kregen wij een woonkrant in
handen met advertentie’s van woningen te koop in Hongarije,van verbazing vielen wij zowat uit onze stoel
van de vraagprijzen van deze woningen, zo ongelofelijk laag. Maar Hongarije dat was heel wat anders dan
Spanje . In eerste instantie dachten wij het is wel goedkoop maar Hongarije dat is niks zo’n vlak en koud
land.maar na veel rondkijken op het internet was onze belangstelling toch gewekt en besloten wij om deze
keer onze vakantie in Hongarije te gaan doorbrengen om het land te ontdekken. In sept. 2004 was het
zover ,omdat het noorden ons het meeste trok zijn we daar begonnen met onze toer en hebben we vanaf
Gyor tot en met Miskolc het hele noorden doorkruist. Van Miskolc naar Tiszafured langs de Tisza en
Tisza to(to is meer) over de Puszta naar Heves, Jaszbereny,Cegled,Kecskemet,naar ons volgende doel
Fulophaza, waar we op de paardenfarm de Somodi Tanya een rust pauze in lasten. Na een paar dagen
heerlijk uitrusten weer verder op weg naar het zuiden van Hongarije, door rustige dorpjes en grotere
plaatsen op weg naar nieuwe ontdekkingen en verrassingen. Een van die verrassingen was net buiten
Abaliget op een van de vele heuvels waar wij overheen reden zagen wij het meer van Orfu beneden in de
diepte liggen. Na een paar dagen op de Panorama camping waar we de enigste kampeer gasten waren, en
het stikte van de muggen, die we moesten ontwijken door vanuit onze kampeerauto zo hard mogelijk heen
en weer te lopen om niet helemaal lek gestoken te worden.Het toilet en de douche waar we gebruik van
gingen maken moesten we zelf schoonmaken en ontsmetten voordat we er gebruik van wilden maken.Daar
vandaan trokken we weer verder naar het grootste meer van Hongarije :het Balaton meer .Na één
overnachting hadden we het hier wel gezien, verder maar weer naar het Noorden, na uren rijden door een
heel afwisselend landschap waren we weer terug bij ons startpunt de Venus camping aan de Donau . Waar
we een aantal dagen al de indrukken die wij opgedaan hadden op ons in lieten werken. Terug in Nederland
kwamen we tot de conclusie dat Hongarije met zijn natuur,klimaat, en bevolking ons alles was
meegevallen en we besloten om ons nog verder te oriënteren op internet . En het volgende jaar weer te
gaan.

In de buurt van.
Toen onze eerste reis door Hongarije er op zat en we weer thuis waren begon onze zoektocht naar ons
huis in Hongarije op internet. Alle makelaars die we konden vinden surften wij bijna dagelijks langs op
zoek naar dat ene huis en dat ene plekje wat ons allebeide zou aanstaan, honderden huizen hebben wij zo
bekeken af en toe vonden wij iets en besloten wij om nadere inlichtingen te vragen . Maar dan bleek dat
het inderdaad ging om interessante huizen op mooie plekjes ,want steeds waren ze al verkocht. In sept
2005 hadden we een hele map met huizen die ons wel wat leken, verzameld en besloten we weer naar
Hongarije te gaan om weer rond te trekken en op zoek te gaan naar die huizen Maar om huizen te vinden
waar je geen adres van hebt, alleen maar een omschrijving van “in de buurt van” viel niet mee. Maar dat
vonden wij niet erg, want we wilden het liefst eerst zelf rondkijken, zonder makelaar. Een voordeel was
wel dat je inderdaad ook “in de buurt van” zag. Veel huizen hebben wij op deze manier niet gevonden,
maar dat was ook niet erg omdat “in de buurt van” ons toch niet beviel.Na veel omzwervingen vonden wij
vlak bij Jaszszentandras een rustig dorp met een thermaalbad een huis op een plaats die ons wel
aansprak.En waar we allebei wel enthousiast voor waren. Om het te laten bezinken zijn we eerst gewoon
verder getrokken en hebben elders ook nog enkele huizen gevonden en bezocht, ook een paar met een
makelaar er bij. Maar geen van allen kon ons meer bekoren dan de tanya in Jaszszentandras.Het was
blijkbaar liefde op het eerste gezicht geweest. Terug in Nederland en na veel overleg besloten we om voor
dit huis te gaan, en maakten we een afspraak met de makelaar voor een bezichtiging.

Bezichtiging
In November 2005 weer naar Hongarije voor bezichtiging van het door ons gevonden huis. De eigenaar
had alle ramen en deuren open gezet,en konden wij aan onze uitgebreide inspectie beginnen. Er was al veel
vernieuwd,en opgeknapt. Ook de grote moestuin 2400 m2 met de lange oprit van 70 m viel wel bij ons in
de smaak De tanya zelf staat op een stuk grond van ruim 1100 m2,met daarop nog een grote en een
kleinere schuur,en een boomgaard en nog diverse bijgebouwen, waaronder een garage waar het dak van
verdwenen was. Samen met het huis zo gegroepeerd dat er een intieme binnenplaats was ontstaan. Geheel
vrijstaand geen buren naast de deur en ongeveer 2 k.m van het dorp. Al met al zoals wij voor ogen hadden.
Omdat de vraagprijs niet al te hoog was waren we het snel eens, en waren we een huis rijker. Al moesten
we nog wel wachten op toestemming van de gemeente om het te mogen kopen, want mocht er nog een
Hongaar zijn die het ook voor de zelfde prijs zou willen kopen dan kreeg die voorrang, en zouden wij
achter het net vissen. Daarvoor werd er een koop aanbod opgehangen in het gemeentehuis van
Jaszszentandras,waar het 14 dagen zou blijven hangen mocht er zich niemand melden dan waren wij de
kopers. Bang dat er zich nog iemand zou melden waren we niet, want we hadden begrepen dat het al een
hele tijd te koop stond.Daarom hadden we voor ons zelf al het gevoel dat wij vanaf vandaag de nieuwe
eigenaars waren.

Het is zover
19 maart 2006 Er is bericht van de makelaar ,alles is voor elkaar . Het oficieele koop contract kan
getekend worden . Dus weer op weg naar Hongarije, deze keer gaan we over Dresden ,Praag,Brno en
Bratislava. Als we bij de grens komen van Duitsland en Tjechie zijn we stomverbaasd , want zoveel
sneeuw als hier ligt hadden we niet verwacht, aan weerskanten van de weg liggen grote bergen sneeuw
waar achter onze auto en caravan helemaal verdwijnen Gelukkig zijn de wegen wel schoon en kunnen
normaal rijden .Alleen de overnachting die we gepland hadden op een camping in Tjechie gaat ook niet
door , Bij aankomst blijkt ook de hele camping verdwenen onder de sneeuw. Dan na een paar uur gerust te
hebben op een parkeerplaats maar door rijden . Het is zo wel een lange tocht geworden , en dan eindelijk
na 17 uur rijden zijn we op de plaats van bestemming.

Kamperen op de oprit
Na de nacht doorgereden te hebben zijn we om half twaalf op de plaats van bestemming, onze tanya
(boerderij) in Jaszszentandras in Hongarije.Omdat we nog niet bij de advocaat zijn geweest voor het
overschrijven en op naam stellen van het huis is het hek nog dicht ,en moeten we vandaag op de oprit
kamperen.Het is 20 maart en het is mooi weer de zon schijnt en het is rond de 20 graden,er ligt in de
schaduw nog een beetje sneeuw.Omdat het zulk mooi weer is begin ik alvast maar met het opruimen met
de restanten van de planten en het onkruid van het vorige jaar op de akker. Morgen is de grote dag, dan
krijgen wij ons nieuwe bezit op naam, en kunnen wij het hek openen en dan is alles ons eigendom.

De overdracht
21 Maart 2006. was het dan zover vandaag naar de Advocaat voor betaling en overschrijving van ons
nieuwe huis.Maar eerst gingen we samen met de makelaar langs het verzekering ‘s kantoor, voor een
verzekering voor het huis.Daarna langs de bank voor een bankrekening,en daarna naar het Notariskantoor
om mijn paspoort te laten controleren, en te laten bevestigen dat je bent wie je zegt te zijn.Toen was het
zover , we hadden de koopsom via de bank overgemaakt naar de Advocaat.Maar tot onze verbazing had
hij alles van de bank gehaald,en begon hij de koopsom aan de verkoper netjes uit te tellen. alles in
bankbiljetten van 10.000 forint (ongeveer 40 euro),dus het duurde wel even voordat hij daar mee klaar
was .Toen pakte de verkoper de stapeltjes bankbiljetten een voor een op en begon alles nog een keer na te
tellen.hij deed alles in een plastic zak en stopte dat later bij vertrek onder de voor stoel van zijn Trabant.
Nu konden de papieren getekend worden , en kregen wij de sleutels overhandigd. na over en weer iedereen
het beste gewenst te hebben gingen we op weg om ons nieuwe huis in bezit te gaan nemen.

Kennismaking met Sandor
Met de sleutels op zak en met een goed gevoel keren we van de Advocaat terug bij onze tanya. Petra krijgt
de eer om als eerste het hek open te doen ,en om als eerste ons erf te betreden.Het is nog maar 21 Maart
dus in de natuur is alles nog kaal en grauw ,maar met zulk mooi weer zal daar wel gauw verandering in
komen. Behalve het huis is er ook nog een kleine schuur en grote paardenstal ,van de stal willen wij 2
appartementen maken. Voor eventuele familie of kennissen die op bezoek willen komen. Ook willen wij
die in de verhuur doen voor mensen die er van houden om hun vakantie in alle rust en ruimte door te
brengen. Vandaag maken wij ook kennis met de eerste Hongaar, hij heet Sandor Soos hij is de klusjes man
van het dorp . Omdat hij goed Duits spreekt zal hij in de toekomst waarschijnlijk wel ons aanspreekpunt
worden.Ook vandaag staat hij ons met raad en daad terzijde bij het tot stand brengen van de
watervoorziening, vanuit de geboorde bron naar het huis en het instellen van de boiler

Het huis in bezit genomen
Als alles geregeld is met de water voorziening hebben we weer tijd om te kijken hoe verder er alles bij
staat.Omdat er veel sneeuw heeft gelegen is het huis en de schuren nog niet ontruimd,maar de vorige
eigenaar die ook nog even langs komt verzekerd ons dat dat nu snel gebeurd.Er kan nu weer met een
vrachtauto over de oprit gereden worden ,nu alles een beetje opgedroogd is.(en inderdaad de zelfde week is
alles weggehaald). Wij lopen eerst nog eens naar de grote schuur(voormalige paardenstal)waar wij 2
appartementen in willen maken.En samen fantaseren wij hoe het er uit moet komen te zien.Dan gaan we
richting van de garage die een paar jaar geleden te lijden heeft gehad van een storm .Bijna alle asbest
golfplaten zijn er af gewaaiden de muren hebben daarom ook te lijden gehad van de regen .We besluiten
om daar morgen direct wat aan te doen.Ook de voordeur van het huis heeft wel een verf beurt nodig,dat is
werk voor Petra. Er zal nog heel wat werk gedaan moeten worden voor alles binnen en buiten zal zijn
zoals wij voor ogen hebben. Maar het is mooi geweest voor vandaag,we gaan nu eerst onze caravan het erf
oprijden,die zal de komende twee weken ons tehuis zijn .

Onze eerste aankopen
22 maart 2006 Vandaag zijn wij vroeg uit de veren het belooft weer een mooie dag te worden het is 7 uur
en het is licht bewolkt.Na het ontbijt gaan we aan de slag met het afhalen van de restanten van de asbest
van het dak van de garage. De hele platen die er nog zijn halen we er voorzichtig af, om te gebruiken op de
andere bijgebouwen naast de garage waarvan er ook enkele kapot zijn.Maar nu eerst naar de materialen
handel om te kijken naar nieuwe dakplaten, wij willen geen asbest meer. Gelukkig is er een niet zo ver weg
in Jaszsapati het volgende dorp.We spreken geen Hongaars dus zijn we maar heel brutaal en lopen ieder
gebouw van de materialen handel binnen en zoeken wat we nodig denken te hebben. Als we de dakplaten
gevonden hebben die we zoeken , moeten we nog te weten komen wat ze kosten. Gelukkig heeft de
verkoopster snel door wat we vragen en ze schrijft de prijs op een stuk papier. De prijs valt mee dus laden
wij wat we nodig hebben in.Nu nog de spijkers om ze te bevestigen ,dat levert meer moeilijkheden op dus
besluiten wij om zelf maar weer aan de slag te gaan.Alle zakken gaan we bij langs tot we eindelijk de
goede gevonden hebben.Nu nog afrekenen ,op het kantoor denken ze blijkbaar há rijke buitenlanders en ze
beginnen ons van alles te laten zien om te verkopen.Tijdens het afrekenen krijgen we ook nog een aantal
folders toegestopt van bestratingen. Nu snel naar huis dan kunnen we aan de slag. Maar eerst koffie
drinken heerlijk in de zon en 21 graden ,kom daar maar eens om in Nederland.En aan de slag ,met een
oude gammele houten ladder het dak op. De nieuwe blik platen die ik er op leg zijn niet zwaar ,dus dat
moet lukken.Dan na een dag van hard werken is het dak dicht,en heeft het weer geen kans meer om de
muren nog verder te beschadigen.

Onkruid ruimen
Zo troffen wij de akker aan in september 2005. Hij stond vol met heel veel verschillende groenten en
mais, en heel veel onkruid. We zijn toen zo brutaal geweest om enkele tomaten en paprika’s mee te
nemen.Al was het toen nog niet van ons,(sorry meneer Dudas). Nu een half jaar later ben ik bezig met het
opruimen van de restanten van de gewassen en het onkruid . De winter is er overheen gegaan en alles is
dor en dood ,gelukkig maar want nu is het een beetje makkelijker uit de grond te krijgen.Hier in Hongarije
mag je nog alles verbranden, en dat doe ik dan ook maar.Ik had de zeis meegebracht uit Nederland om de
kanten en de sloot kanten te maaien, maar dat kan ik wel vergeten. Het dode en verdorde gras wat er
opstaat is zo taai en hard dat de zeis het niet afsnijdt. En daarom rest ook hier niet anders dan afbranden,
omdat alles goed droog is wil het wel branden . Het is wel oppassen dat het vuur niet bij de buren terecht
komt,want daar is ook alles droog en dor.Na een paar dagen is alles opgeruimd en verbrand,nu nog de boel
omploegen .Als we dat aan Sandor vragen om te doen zegt hij dat dat nu nog niet kan omdat de grond nog
te nat is,maar hij belooft ons dat hij dat zal doen als alles afgedroogd is.Terwijl ik op de akker bezig was is
Petra maar vast begonnen met het snoeien van de druiven,dat is ook heel hard nodig.Het is eingelijk al te
laat maar omdat wij niet eerder hier waren moet het nu maar.We hopen dat ze er niet al te erg onder zullen
lijden.Nu na een aantal dagen van hard werken ziet alles er buiten al weer een heel stuk beter uit,en het
schenkt ons veel voldoening om bezig te zijn op onze eigen Hongaarse tanya.

Gelukkig is er kromofag
De garage zit een nieuw dak op en is daarom een mooie werkplaats geworden voor Petra om de voordeur
onderhanden te nemen.De deur is 100 jaar oud en het lijkt wel of er ook 100 lagen verf opzitten. Dat zal
een heel karwei worden om al die lagen er af te krijgen,maar gelukkig is er kromofag een afbijtmiddel, en
Petra die al gauw goede vrienden met elkaar zijn. Wat een werk zeg ,maar gelukkig heeft ze het geduld om
al het oude hout weer tevoorschijn te willen halen.Na een paar dagen van schrappen en schuren is het
eindelijk zover ,er kan begonnen worden met verven.Als je de hele dag bezig bent geweest met schuren
,schrappen, en verven is het heerlijk om s’avonds lekker een warme douche te nemen.Gelukkig kan dat,
maar omdat het s’avonds nog al afkoelt is het nog wel nodig dat we de kachel aansteken. Dus dat wordt
hout hakken,de vorige eigenaar heeft genoeg brandhout achter gelaten dus dat is geen probleem. Alleen
het aansteken wil eerst nog niet erg vlotten ,in Nederland draaien wij aan de thermostaat en het wordt
warm. Hier moet ik weer leren omgaan met de kachel die wij vroeger toen ik kind was ook hadden,na een
paar schuifjes verzet te hebben lukt het .Het duurt maar even of het vuur in de kachel laait nu op Al gauw
voelen wij de warmte om ons heen en kunnen we lekker warm douchen

Zomertijd
27 maart 2006 We hebben nog een paar dagen voor we weer naar Nederland moeten vertrekken, de
vakantie van Petra zit er dan weer op en de plicht roept. Maar nog wel voldoende tijd om in de
slaapkamer,kamer en keuken plavuizen te leggen. Dus dan eerst naar de Obi in Eger om vloertegels uit te
zoeken. Het eerste wat ons nu ook weer opvalt is de prijs, we waren hier al eens eerder geweest en waren
toen ook al verbaasd geweest over de lage prijzen. Over de keus van de tegels zijn we het gauw eens,
daarom beginnen we maar gelijk onze winkel wagens vol te laden met de uitgezochte tegels, tegel lijm en
voeg middel .Al hebben we een auto met een groot laad vermogen toch kunnen we niet alles in een keer
meenemen, dus dat zal nog een keer rijden worden. Tegen twee uur zijn we weer terug bij ons huis ,en na
gegeten te hebben ga ik aan de slag. Na passen en meten kan ik dan met het echte werk beginnen,en tegen
7 uur s’avonds ligt de slaapkamer er in. De andere dag begin ik s’ochtend vroeg aan de kamer en de
keuken , daar komen de zelfde kleur in . terwijl ik verder ga gaat Petra nog een keer naar de Obi om de rest
van de tegels te halen, tegen de avond liggen ze er allemaal in. Maar ondanks het gebruik van
kniebeschermers heb ik er toch pijnlijke knieën en rug aan over gehouden ,dus maar gauw onder de hete
douche. Dat blijkt iedere keer weer een wondermiddel te zijn voor pijnlijke en vermoeide spieren.Het
invoegen krijg ik niet meer klaar voor we weg moeten ,alleen de slaapkamer lukt nog.De laatste dag
proberen wij nog zoveel mogelijk van alles om ons heen te genieten,de lelie’s staan alweer boven de grond
de knoppen van de fruit bomen staan op open springen, en het onkruid en gras begint weer groen te
worden. Hoe zal alles er uit zien als we in Juni weer terug komen, hoe zal onze akker eruit zien ook al
ploegt Sandor die. Zondagmorgen om 6 vertrekken we, en groot is onze verbazing dat het tussen ons dorp
en het volgende dorp al zo druk is op de weg. Als we in het volgende dorp aankomen blijkt waarom het zo
druk op de weg was,er is markt. Markt op zondagmorgen om 6 uur , we kunnen het bijna niet
geloven.Maar toch is het zo ,en het is al behoorlijk druk ook . Terug in Nederland wordt een gedeelte
opgelost ,we zijn vergeten dat de zomertijd is ingegaan en dat het toen geen 6 uur was maar 7 . Maar even
zo goed toch nog vroeg.

Trouwdag
18 juni 2006. Was het weer zover,weer naar Hongarije. Deze keer samen met mijn schoonouders, die ook
nieuwsgierig zijn waar we terecht zijn gekomen. Vooral mijn schoonmoeder heeft er erg veel zin in. omdat
ze al wat ouder zijn besluiten wij om rustig aan te doen en om meer pauze’s in te lassen onderweg. Toch
zijn we s’avonds om 6 uur in Passau, waar we een plaatsje zoeken tussen de geparkeerde vrachtwagens.
Omdat het zondag is, is het er erg vol maar er is nog plaats . Het is prachtig weer de zon schijnt nog volop,
dus kunnen we nog heerlijk buiten eten.Terwijl Petra en haar moeder het eten klaar gaan maken in de
caravan, gaan mijn schoonvader en ik een rondje maken over de parkeerplaats. Als we weer terug zijn bij
de auto is het eten ook klaar. Wat heel goed smaakt na 850 km autorijden. Het is nog heerlijk buiten en we
blijven dan ook lang bij onze picknickplaats rond hangen,maar als we onze koffie op hebben besluiten we
om toch maar te gaan slapen. Het is nog wel vroeg maar we willen morgen ook weer vroeg vertrekken.
Omdat we moe zijn slapen we vrij snel ,ondanks al het lawaai van komende en vertrekkende
vrachtwagens. De volgende morgen om half zes zijn we weer klaar voor vertrek. Het is vandaag een
bijzondere dag ,want vandaag is het de trouwdag van Petra en mij . Niemand denkt daaraan , zelfs mijn
schoonmoeder niet die anders zulke dingen nooit vergeet. Bij de eerstvolgende stop als we koffie drinken,
besluit ik om daar wat aan te gaan doen. Bij gebrek aan beter ,verzamel ik maar de bloemen die tussen het
gras en aan de berm groeien, Daar maak ik een veld boeketje van en overhandig dat aan mijn vrouw, met
de gelukwensen . Dat je daar aan gedacht hebt is hun verwonderde reactie . Nu maar weer verder ,het is
nog een heel eind naar Jaszszentandras. Maar omdat er nergens files of opstoppingen zijn,zijn we om 3
uur bijna op de plaats van bestemming.

Moeten we hier zijn
Als we vlakbij ons huis in Jaszszentandras zijn aangekomen begin ik mijn schoonouders vast een beetje
voor te bereiden op wat ze straks zullen aantreffen.Ik vertel ze dat het onkruid op de akker en het gras op
het erf wel heel erg lang zullen zijn geworden in de 2 maanden dat we niet geweest zijn .Maar het is nog
erger dan ik gedacht had , want als we bij onze oprit zijn aangekomen kunnen we die bijna niet vinden zo
hoog staat het gras. Moeten we hier zijn vraagt mijn schoonmoeder vol ongeloof.Ja zeg ik met een vrolijk
gezicht hier is het .Als we door het hoge gras naar de poort rijden laten we een diep spoor achter in het
gras. Ook op het erf staat het gras heel hoog , het pad naar de voordeur is ook helemaal overwoekert en is
niet meer te zien. Als Petra de voordeur heeft opengemaakt en ons binnen laat hoor ik mijn schoonmoeder
zeggen , kinderen dat je dit nou hebt kunnen kopen. We kunnen deze reactie best begrijpen,want ze zijn
zelf heel erg netjes en alles bij hen ziet er alles altijd keurig en netjes verzorg uit .En dan zo binnenkomen
in een huis waar alles over de grond zwerft , en waar het buiten zo grote troep is heel begrijpelijk zo’n
reactie. Petra rijdt gelijk maar naar het dorp om te kijken of Sandor thuis is en om te vragen of hij wil
komen helpen om het gras te maaien.Ik begin maar vast en als niet al te lang daarna Sandor ook verschijnt
met zijn zeis ,duurt het maar een uur voordat het hele erf gemaaid is.Maar dan zijn we het ook zat voor
vandaag ,de oprit komt later wel.We kunnen ons nu tenminste installeren ,de caravan op zijn plaats zetten,
een tent opzetten waar Petra en ik in zullen slapen,en de watervoorziening weer aansluiten.

Gras maaien
De volgende dag zijn we om 6 uur al weer wakker,het is al 25 graden en we zijn van plan om vandaag
veel op te ruimen . Ik ga proberen om met de zeis een stuk van de oprit te maaien . Vol goede moed ga ik
aan de slag, maar al gauw blijkt dat het vandaag niks wordt, Hoe goed ik ook mijn best doe het gras is te
taai of mijn zeis is te bot . Ik zweet als een rund,het wordt niks ik ben blij dat Petra mij komt roepen dat
het ontbijt klaar is .Heerlijk even onder de douche en dan lekker ontbijten.De dames hebben heel goed hun
best gedaan met tafel dekken, het lijkt wel of we in een 5 sterren hotel gaan ontbijten.We laten het ons
goed smaken, en we overleggen dat we vandaag eerst maar eens gaan winkelen. De dames willen naar de
supermarkt in Eger, en mijn schoonvader en ik willen naar de bouwmarkt . Ze zitten naast elkaar dus dat
komt mooi uit.Maar eerst moet er afgewassen worden ,dat neemt mijn schoonmoeder voor haar rekening
in onze Hongaarse keuken .Wij gaan intussen nog wat meubelen in elkaar zetten die we meegenomen
hebben.En de druiven die tegen het huis groeien nemen we ook nog even onderhanden . dan is het alweer
tijd om te gaan lunchen. Daar heeft mijn schoonmoeder onderwijl voor gezorgd, (dat mens is haar gewicht
in goud waard).Het is inmiddels flink warm geworden dus gaan we nu maar op weg naar de Tesco.

Grasmaaier
21 juni 2006. Omdat het grasmaaien met de hand geen groot succes was ,heb ik een grasmaaier gekocht
.Als je die in de hoogste maai stand zet kun je heel hoog gras toch de baas worden.Het kost dan nog wel
een hoop kracht en zweet om je machine daar doorheen te duwen ,maar het lukt.En als de zon dan ook nog
volop schijnt en het dik 30 graden is,zie je direct resultaat van je werk. En hoeven wij de eerste weken niet
weer te maaien.

Boomgaard
Bij ons huis hebben wij ook een kleine boomgaard, met diverse vruchtbomen waarvan de meeste
appelbomen zijn.Ook staat er een prachtige kersenboom met schitterende rode vruchten,die als ze rijp
worden verkleuren naar heel donkerrood en dan heerlijk smaken .We treffen het dat ze rijp zijn in Juni net
in de tijd dat wij er zijn.Er is ook een rode bessenstruik aanwezig die vol zit met mooie trossen .Ook een
walnoten boom ontbreekt niet ,het is nog een jonge boom dus veel vruchten zitten er nog niet aan.Goed
voor mijn schoonvader want die eet iedere morgen op de nuchtere maag een walnoot ,goed om hoge
bloeddruk te voorkomen is hem verteld.Hij doet dit al jaren en zijn bloeddruk is altijd perfect.Verder
hebben we nog een braamstruik staan die ook vol zit met bramen.Pruimenbomen ontbreken natuurlijk ook
niet ,er staan er drie die alle drie vol zitten.Maar helaas zijn ze nog niet rijp,daar hopen we dan maar in
september van te genieten,En dan niet te vergeten de druiven die hier bij ieder huis volop staan en waar
alle bewoners zelf wijn van maken.Wij hadden ze dit jaar eingelijk te laat gesnoeid maar zo te zien hebben
ze daar niet onder geleden.er zitten er tenminste genoeg aan . En dan de aardbeien waar we iedere dag ons
brood mee beleggen.iedere dag weer opnieuw te plukken Zo komen wij wel aan onze portie dagelijks fruit,
Wat een luxe omdat dat uit je eigen boomgaard te kunnen halen.

Taart
Het is iedere dag in juni hier heet ver over de 30 graden. Iedere morgen staan we vroeg op en gaan dan
aan het werk , maar na de lunch doen we eingelijk niks meer. Veel te warm vinden wij.dus gaan we maar
bezig met de tuin sproeier die we meegenomen hebben. Maar er is een probleem hij doet het niet goed ,
niet dat het erg is met dit weer want het is nu juist wel leuk met water zitten te spelen.Maar niet lang want
dan krijgen wij van de dames de opdracht om kersen te gaan plukken ,want zij willen voor vanavond een
vruchtentaart gaan maken voor bij de koffie.Dus aan de slag dan maar.Zelf zijn ze ook ijverig bezig met
het plukken van rode bessen en aardbeien. Ook hebben ze gezien dat er frambozen groeien tussen de
struiken van de heg,dus die moeten ook geplukt.Het klaar maken van de taart laten wij graag aan de dames
over, wij zullen wel helpen met het opeten. Dat gaan we doen als de avond is gevallen op de Poesta ,en wij
heerlijk languit liggen te luieren in onze stoelen. Na genietend van alweer een mooie dag in Hongarije.

Een uitgekiende constructie
29 juni 2006 Het is vandaag wel heel erg warm ,en daarom besluiten wij om nog maar een paar klusjes
binnen te doen.Petra is druk bezig met de gordijnen die moeten nog op lengte gemaakt.Mijn schoonvader
ik zijn van plan om de glij stang aan de muur te bevestigen. Omdat het huis lemen muren heeft kunnen we
ze niet goed aan de muur bevestigen,en daarom hebben wij een constructie bedacht zodat ze aan het
plafond komen te hangen.Wel zo solide, nu kan er tenminste met de gordijnen heen en weer geschoven
worden en hoeven we niet bang te zijn dat ze van de muur vallen. Mijn schoonmoeder wou ook niet
stilzitten en is gaan verven, ondanks dat dit de eerste keer is van haar leven dat ze de verfkwast hanteert
valt het resultaat niet tegen.In de tijd dat wij hier zijn hebben we iedere dag gasten gehad,of hebben zij
gasten gehad. Het zijn 2 zwaluwen die waarschijnlijk onze tanya beschouwen als hun eigendom, en door
de open ramen en deur naar binnen vliegen en net doen alsof zij hier thuis horen en wij de indringers zijn.
De tijd gaat snel we zijn hier al bijna weer 2 weken en morgen vertrekken wij weer .

Het kabinet is gevallen
30 juni 2006 Vandaag vertrekken we uit ons huis in Jaszszentandras en rijden we naar Neszmely, om nog
2 dagen op de Eden camping door te brengen voor we weer naar Nederland terug keren.Op de camping
aangekomen installeren we ons op een plaats vlak bij de Donau. Het is nog steeds mooi weer, en we
hebben afgesproken dat we het de komende ander halve dag rustig aan zullen doen. Dus blijven wij de hele
middag heerlijk van de zon genieten op de camping.Waar we door andere Hollandse campinggasten op de
hoogte gebracht worden van het laatste nieuws het Nederlandse kabinet is gevallen.Om eerlijk te zijn kan
ons dat op dit moment helemaal niks schelen.We zijn hier om te genieten en laten ze dit maar mooi in
Holland zelf uitzoeken Pas tegen de avond worden we weer actief en besluiten we om nog een wandeling
te maken naar de top van de heuvel waar we de hele middag tegen aan gekeken hebben.Het is best wel een
stevige wandeling want het gaat vrij stijl naar boven.Als we terug zijn op de camping ,gaan we in het
restaurant van de camping dineren .Het eten is hier echt bijzonder lekker en voor een hele leuke prijs. De
volgende morgen het is dan zaterdag gaan we een ronde maken met de auto het binnenland in .We komen
door heel veel kleine plaatsje en belanden dan in Dunaszentmiklos een plaats waar we op onze eerste reis
door Hongarije ook al geweest zijn .Hier zagen wij toen een huis te koop staan op een plaats met een
prachtig uitzicht,ook nu stoppen wij hier weer . En we zien dat het dak nog steeds kapot is, en het huis nog
steeds niet verkocht is .Dit is ook de plaats waar we op onze eerste reis gewandeld hebben ,en aan de kant
van de straat stoofperen geplukt hebben.Ook nu gaan we die zelfde wandeling nog een keer maken,maar
hoe goed we ook kijken nergens zijn meer perenbomen te vinden.Wat we wel zien in de bermen zijn
prachtig mooie zwart witte vlinders,we hebben geprobeerd om ze op de foto te krijgen wat helaas niet
gelukt is. Dan maar weer verder richting de Donau, we komen langs een hele grote wijngaard met in het
centrum boven op een heuvel een fabriek voor het maken van wijn. Met er naast een hotel met de
toepasselijke naam Top Hill. Van af hier heb je een fantastisch uit zicht over verschillende dorpjes die
langs de Donau liggen , en Slowakije aan de overkant van de Donau. Omdat het al laat in de morgen is
kunnen we niet lang van het uitzicht genieten ,want we moeten nog zien dat we brood krijgen. Dat blijkt
een probleem te worden ,want in de kleine winkeltjes blijkt het brood allemaal op te zijn. We rijden
helemaal naar Komarom, en daar zien we een betrekkelijk nieuw winkelcentrum waar twee supermarktjes
zijn waar ze nog witte broodjes hebben, We nemen ze allemaal mee want zondag gaan we weer rijden
richting Nederland en maandag moeten we ook onderweg ontbijten. Als we langs de winkeltjes lopen zien
we ook een banketbakker dus daar moeten we ook even naar binnen .even gebak meenemen voor bij de
koffie .We hebben er al vier gekocht als we nog andere zien hele grote, en ze zien er zo lekker uit dat we
de verleiding niet kunnen weer staan en er daar ook nog maar vier van meenemen.Dus zitten wij s’middags
heerlijk te genieten van ons gebak, ze zijn zo groot dat de dames ze niet op kunnen .Maar wij heren
moeten ons natuurlijk flink houden en wij eten hem helemaal op , ook al zijn de laatste hapjes niet zo
lekker meer als de eerste. Dat moet mijn schoonvader bekopen met pijn in z’n maag. Intussen is het harder
gaan waaien,en is de lucht dicht getrokken met wolken .Het gaat regenen, dit is de eerste keer in de
veertien dagen dat we hier geweest zijn dat het een hele middag regent.

Een plek voor ons kampvuur
4 september 2006 .Nu de baan van Petra er op zit gaan we 4 sept weer naar Hongarije.Als we aankomen
rijden en van uit de verte al proberen te ontdekken waar ons huis staat, zien we als eerste altijd de bergen
van het Buck gebergte op de achtergrond, waartegen ons huis vooral als de zon schijnt mooi af steekt.
Jammer dat ze wel 30 km van ons huis verwijderd zijn. Het gras en onkruid heeft sinds begin juli ook weer
z`n best gedaan.dus eerst maar weer maaien. Tussen het onkruid lag nog een stapel tegels,(die volgens de
Hongaarse buurman vroeger in de keuken hadden gelegen)die kunnen we mooi gebruiken om er een terras
van te maken voor het huis op de plek waar enkele verwilderde struiken en veel onkruid staan. Als we dat
onkruid en struiken aan het verwijderen zijn vinden we daar tussen ook nog een dikke holle boomstronk
die we laten staan want in die holte kunnen we mooi ‘s avonds ons kampvuur ontsteken

De veranda
Omdat onze veranda ook een uitgang op het noorden heeft gaan we daar een openslaande deur in
maken.Voor de koude dagen,als de wind uit het noorden komt,zodat het dan op de veranda wat warmer
blijft . en om s’winters de sneeuw buiten de deur te houden.Omdat muren in Hongarije niet altijd recht zijn
is het best nog een heel karwei om het kozijn mooi sluitend aan de muren te maken De garage zal mijn
werkplaats worden .Omdat ik geen werkbank heb maak ik er maar één van een oude houten ladder ,wat
ook heel goed gaat. Terwijl ik bezig ben met de deuren begint Petra met de muren van de veranda, ook die
moeten flink onder handen worden genomen. Er moet van alles aan gebeuren ,een muur moet aan
gepleisterd worden, gaten dicht gemaakt geschuurd en geschrapt . En dan kan Petra beginnen met
verven.als we na een paar dagen ons werk staan te bewonderen en op een foto kijken hoe hij er het eerst
uitzag kunnen we bijna niet geloven dat dit dezelfde veranda is.

Nieuwe vrienden
19 september 2006. Wulf onze overbuurman, woont al 10 jaar in ons dorp in Hongarije .Hij is alleen en
10 jaar geleden op 70 jarige leeftijd besloot hij om een huis te kopen in Hongarije.Nu wordt hij dus 80 jaar
en gaat hij een groot feest geven,iedereen uit de buurt heeft hij uitgenodigd. Zijn uitnodiging zijn we erg
blij mee, want dit is een mooie gelegenheid om veel mensen te leren kennen.Hij gaat een tuin feest
geven,en wil hij ons kennis laten maken met echte goulash. Ook 2 broers en een zus van Wulf zijn over
gekomen uit Duitsland om zijn verjaardag mee te vieren . Alexander heeft in de kookpot de goulash
gemaakt ,hij is daar een expert in . Goede goulash moet gemaakt worden op een klein vuur het bereiden
duurt ongeveer 3 uur voor hij klaar is .Er mag volgens hem alleen maar acacia hout gebruikt worden voor
het vuur.Als de rook van ander hout in de pan zou komen zou dat de smaak bederven. De goulash smaakt
voortreffelijk en iedereen laat zich nog een 2 de keer opscheppen. en het is reuze gezellig, en we komen
bijna tijd tekort om met iedereen kennis te maken. De taart die Eva de vrouw van Alexander gebakken
heeft besluit de avond. We hebben kennis gemaakt met Hongaren, Duitsers en Nederlanders en met een
jonge Hongaarse vrouw allemaal inwoners van ons dorp .En allemaal mensen die vrienden van ons zullen
worden

Miss Boedapest
Het is iedere dag mooi weer en wij genieten met volle teugen van ons verblijf in en om onze tanya. Het
feest bij Wulf heeft wel gevolgen gehad ,direct de volgende morgen al. De jonge Hongaarse vrouw die er
ook was kwam nader kennis maken ,ze woont in het tweede huis bij ons vandaan . Ze is dus eingelijk een
buurvrouw ,ze is 38 ze heeft een stapeltje foto’s bij zich die ze ons laat zien, ze heeft in haar jeugd
meegedaan aan de miss verkiezing in Boedapest en gewonnen , ze wilde graag vriendin van Petra worden.
Ze heet Jolan en ze heeft een Gomba kwekerij dat zijn grote oester zwammen heerlijke padden stoelen.Ze
had alvast maar een zak vol meegenomen. Omdat het iedere dag zulk mooi weer is zijn de appelen en
druiven nu ook rijp ,en iedere dag maken we heerlijk sap in de sapcentrifuge.En maken we heerlijke
appelmoes van onze eigen appelen,het is natuurlijk wel een heel werk al die appels schillen . Maar als je
dat buiten kunt doen in de zon valt het best wel weer mee.Ook de amandelen en walnoten zijn rijp en
kunnen ook geplukt.

De laatste klusjes van 2006
Voor we weer naar Nederland vertrekken willen we ons huis nog winter klaar maken,dat betekend dat we
nog heel wat klusjes moeten uitvoeren zoals: Het houtwerk verven, een windveer vervangen, nog een paar
muren verven. Wat kleine reparaties uitvoeren aan de voorgevel,en achter gevel.ook de bij gebouwen
hebben nog wat aandacht nodig. Voor de winter wil ik ook nog het centrale afzuig systeem klaar maken,
de muren zijn zo dik dat ik van twee kanten moet boren om de benodigde openingen voor de ventilatie
roosters te maken. Als laatste wordt onze akker weer geploegd en zijn we klaar om te vertrekken

Zonde.
14 oktober 2006 .Buiten ligt een hele grote stapel brandhout achter gelaten door de vorige eigenaar ,als we
die aan het opruimen zijn blijkt dat die er al jaren ligt want het onderste hout is al helemaal vermolmd .We
vinden dat we die net zo goed met ander tuin afval kunnen verbranden.Als we bezig zijn om alles op een
hoop te gooien zie ik de buurman naar ons staan kijken.en als we de hoop aansteken komt hij naar ons toe
en ook al verstaan we hem niet we begrijpen toch wat hij bedoeld.Hij vindt het zonde dat wij dat dikke
hout zomaar verbranden ,dat is brandhout voor de kachel.Pas als we hem laten zien wat er onder de bast
van het hout zit heeft hij er begrip voor dat we dat zomaar verbranden . Intussen kan je ook hier zien dat
het herfst is geworden,de bladeren van de druiven verkleuren al flink. Omdat de dagen nu kort zijn ben ik
s’avonds bezig in de slaapkamer daar gaan we een soort bedstee in maken , en een groot toilet meubel. We
hebben deze 6 weken dat we in Hongarije geweest zijn best hard gewerkt en veel klaar gekregen,maar dan
breekt ook voor ons de laatste dag aan morgen gaan we weer naar Nederland.op deze laatste dag moet er
nog veel gebeuren maar tegen de avond zijn we klaar en nemen nog een aantal foto’s hoe alles geworden
is. Deze avond steken we voor de laatste keer dit jaar het kampvuur weer aan .En we genieten deze avond
extra op ons plekje in Hongarije.Als het vuur uitgebrand is,is er van onze oude boomstam ook niets meer
over.Helemaal opgebrand, hij heeft het tot de laatste avond volgehouden. morgen ochtend vertrekken wij .
Ajú Jaszszentandras we gaan de winter weer doorbrengen in Nederland, graag tot volgend voorjaar in
2007 .

Pech
12 maart 2007. Vertrekken wij weer naar Hongarije,de hele winter zijn we druk bezig geweest om allerlei
dingen te maken en te verzamelen om mee te nemen.Onze auto en caravan is dan ook tot de nok toe gevuld
, er is nog net ruimte genoeg voor ons zelf en voor onze poes die nu ook meegaat(zo reist onze poes mee in
de wasbak van de caravan).We doen er altijd twee dagen over om bij ons huis te komen. De eerste dag
proberen we altijd zover mogelijk te komen, we overnachten altijd op een parkeerplaats ergens in
Oostenrijk. Op deze manier zijn we dan meestal rond de middag in Jazszsentandras.Ook deze keer was dat
zo.Het eerste wat we dan moeten doen is zorgen dat onze water voorziening weer in orde komt.Verleden
jaar oktober hebben wij de pomp uit de waterput gehaald om te zorgen dat hij in de winter niet
bevriest,dus die moet nu weer gemonteerd worden. Als dat gebeurd is blijkt hij geen water te geven . en
hoe ik ook mijn best doe om de oorzaak te vinden het lukt vandaag niet. Dus dat word vandaag geen
lekkere warme douche, maar gelukkig kunnen we wel water met de hand water naar boven pompen. Dan
vanavond maar een teil met water op de kachel warm maken om ons te wassen .Zo voelen we ons één met
veel Hongaren die het ook zo doen. Dazy onze poes is hier voor de eerste keer en zal nog moeten wennen
,en daarom heeft Petra hem aan een lijn gedaan en wandelt nu met hem de hele tuin rond om hem overal
aan te laten snuffelen. Het is toch wel lastig als je de kraan open doet en er komt geen water uit. dat wordt
morgen een van de eerste dingen waar ik voor moet zorgen, Maar ook dan lukt het niet om het voor elkaar
te krijgen, dan Sandor maar gebeld . Die komt vrij vlug ,maar ook hem lukt het niet. Hij stelt voor om de
pomp mee te nemen en hem thuis na te kijken,oke dan vandaag nog maar geen water. Wij hebben nog
genoeg te doen dan maar eerst de druiven gesnoeid,en een paar nieuwe palen in de grond gezet voor de
draden waar straks de nieuwe uitlopers aan gebonden kunnen worden. Zo is het toch niet helemaal een
verloren dag geworden. De volgende dag is Sandor alweer vroeg terug, de pomp mankeert niets aan. Dus
maar weer gemonteerd , nog geen water .Dan nog maar eens voor de zoveelste keer alle aansluitingen
gecontroleerd , en dan eindelijk is het lek boven water . De aanzuig leiding die de grond in gaat is los , het
T stuk wat op de aanzuig leiding geplakt zit heeft los gelaten. Nadat dit opnieuw is vastgelijmd werkt alles
weer. Na twee en halve dag hebben we weer water. Ook de buurman die op zijn land aan het werk was
komt even aan om ons te verwelkomen. Ik wordt door hem uitbundig omarmt en gezoend terwijl Petra
terloops wordt gegroet . Het is wel even wennen maar dat is hier de gewoonte vertelde Sandor . Een man
geeft een vreemde vrouw geen hand en ook zoent hij haar niet bij een begroeting , Want hij weet niet of ze
dat wel op prijs stelt. Het inniatief moet van de vrouw uitgaan dan is het oke, en zal hij bij de volgende
begroeting ook de vrouw op dezelfde manier begroeten als de man, Hij kijkt wel steeds naar Petra die met
de poes aan het rondlopen is ,ik zie hem denken (wat een vreemde vrouw is dat met een poes aan de lijn
wandelen. Zouden ze dat in Holland allemaal doen) . Omdat het nog vroeg in de middag is ga ik de buiten
keuken die ik in Nederland gemaakt heb in elkaar zetten op de veranda, we hopen daar veel plezier van te
hebben dit jaar.

Vergeefse reis
Vandaag willen we weer gaan winkelen, we zijn al vroeg op .Petra wil naar de supermarkt en ik heb nog
een aantal dingen nodig van de bouwmarkt,dus op naar Eger waar de Tesco en de Obi naast elkaar liggen.
Onderweg zeggen wij al tegen elkaar het lijkt wel of de winkels vandaag dicht zijn het is zo rustig overal.
Het is vandaag 15 maart een nationale feestdag ,en ook al zijn de kleine winkels dicht de grote zullen vast
wel open zijn. Want de Tesco is immers dag en nacht open zo denken wij, dus we rijden vrolijk verder.
Maar als we bij de Tesco zijn blijkt dat ook hij gesloten is . we hebben te Hollands gedacht . We zijn nu in
Hongarije en we moeten er nog aan wennen dat hier veel dingen anders zijn .terug bij ons huis blijkt dat
iemand een grote reep chocolade door het hek heeft gegooid .Die blijkt van Ricky te zijn een Surinaamse
man die ook hier in Jaszszentandras woont , met de excuses staat er op dat ik niet op jullie email heb
gereageerd .Hij zegt dat hij binnenkort ons weer komt bezoeken. Ook de Vriendin van Petra komt nog
even langs samen met een vriend van haar, hij komt ons een huis te koop aan bieden in Jazsdosza een van
de buur dorpen . Het kost nog al wat moeite om hem aan het verstand te brengen dat we geen
belangstelling hebben ,één huis in Hongarije is genoeg . Het valt ons op dat Jolan de vriendin van Petra
hele bruine handen heeft , ze verteld dat ze bezig is geweest met een bruinings creme om er niet meer zo
bleek uit te zien . Ze zit bij een dans groep zo vertelt waar ze buikdansen leren en daarom wou ze graag
een kleurtje,maar het is niet helemaal goed gegaan.

Amandel bomen
De Amandel bomen op ons erf bloeien heel vroeg dit jaar ,het is in Hongarije niet koud geweest en het
heeft bijna niet gesneeuwd en er is heel weinig regen gevallen.En ook nu is het al heel vaak echt mooi
weer.alles is hier een maand eerder dan andere jaren zo wordt aan ons verteld. Van groene amandelen kan
je een heerlijke likeur maken ,hier het recept. Snij 5 a 6 groene amandelen in stukjes zodat ze door de hals
van een fles kunnen,neem een fles van 1 liter doe ze daarin doe daarbij een halve liter Palinka( de
Hongaarse Jenever) doe daarbij ongeveer 75 gram suiker en maak de fles vol met water dop er op en
schud de fles regelmatig .Na ongeveer 3 maand de inhoud over schenken door een fijne zeef in een andere
fles, en uw amandel likeur is klaar.

Buikdansen
17 maart 2007 .Vandaag ben ik begonnen in onze keuken ,er moet een geheel nieuw keukenblok in komen
want er is nog niks. Wij hebben de keuken gepland waar de vorige bewoners een logeerkamer hadden. In
Nederland heb ik alvast de deuren voor het aanrecht gemaakt,de rest zal ik hier gaan maken. Daar voor zal
ik heel wat planken moeten verzagen , en heel wat moeten schuren. Goed dat ik mijn zaagmachine heb
meegenomen, en ik hoop dat mijn schaafmachine en schuurmachine nu heel blijven. Verleden jaar gingen
ze naar een tijdje door het vele werk ermee stuk voor stuk kapot. Als je druk aan het werk bent is de dag
zo voorbij vooral als je vroeg moet stoppen, want Jolan de vriendin van Petra heeft ons uitgenodigd.
Vanavond geeft haar buikdans groep een uitvoering in Heves en ze zou het leuk vinden als wij ook
kwamen kijken. Op de afgesproken tijd waren we aanwezig en werden we door een dame bij de deur
opgevangen , die ons naar een tafel bracht waar ook de rest van de familie van Jolan zat . Toen konden we
ook kennis maken met de Roemeense man van Jolan, Janos. De zoon van Jolan Tibie en haar dochter Sissi
kenden we al. Gelukkig kent Sissi een beetje Engels zodat Petra met haar kan praten. Nadat Janos gezorgd
had dat we allemaal wat te drinken hadden , begon de muziek meeslepende oosterse muziek te spelen en
kwamen de dames onder luid applaus op.Gekleed in gewaden van harem dames ,heel enthousiast werd de
dans uitgevoerd met wiegende heupen en schuddende buiken. Ik moet zeggen ze zagen er allemaal
schitterend uit en het leek al heel proffesioneel ,onder een daverend applaus vertrokken de dames weer
.Nadat iedereen een maaltijd voor geschoteld had gekregen kwam er een optreden van een paar Zigeuner
dames die met veel passie een Zigeunerdans uit voerden, het was echt geweldig wat deze dames lieten
zien. Daarna weer een optreden van de buikdanseressen, en tijdens dit optreden zag je het gezicht van
Janos steeds meer betrekken. Op een gegeven ogenblik was hij verdwenen , aan het eind van de avond
hoorden wij van Jolan dat hij kwaad was weggelopen omdat hij vond dat zijn vrouw er te bloot bij liep.

De keuken
.Afgelopen nacht is het gaan stormen ,en of het nu door de storm komt of niet we zijn vanochtend pas om
half acht wakker.Het waait nog steeds hard ,Petra heeft het nog steeds druk met de poes.Iedere dag gaat ze
een paar keer met hem wandelen aan de lijn door de tuin. We hopen dat hij gauw gewend is zodat we hem
zijn gang weer kunnen laten gaan. Ik ga maar weer verder in de keuken met het aanrecht , hij begint nu
vorm te krijgen maar het is veel passen en meten met die kromme en scheve muren. daarom gaat het ook
niet zo snel als ik wel zou willen. Maandag 19 maart is het wisselend bewolkt en dus goed weer om buiten
aan de slag te gaan,Vandaag ga ik de afvoer van de keuken verder afmaken .Daarvoor moet ik buiten een
geul graven naar de septic tank,waar in de afvoerleiding moet gelegd ,De grond is vreselijk hard en iedere
keer gooi ik water in de geul om hem zachter te maken. De afvoer van ons bad meubel in de slaapkamer
moet door de garage en door een ruimte waar wij ons washok willen maken naar de buiten wc ,waar
vandaan al een afvoer zit naar de septic tank. Gelukkig ligt er nog geen betonnen vloer in de garage die ik
open moet breken, al is de grond wel net zo hard als beton. Maar gelukkig is die ook zachter te krijgen met
water. Dinsdag 20 maart Vandaag gaan we naar Jaszbereny op zoek naar leiding om waterleiding aan te
leggen vanaf de boyler naar de keukens binnen en buiten ,en naar het bad meubel. Al gauw blijkt dat dat
niet eenvoudig is als je de taal niet spreekt , er wordt ons wel van alles getoond maar al gauw besluiten we
dat dat vandaag niks wordt en geven we het voor vandaag maar op . Dan morgen maar naar Szolnok naar
de Obi, daar heb ik verleden jaar plastic leiding gezien met een aluminium kern die wil ik gaan gebruiken.

Een Hongaars tel.no.
21 maart 2007. Vandaag naar Szolnok en inderdaad hier vind ik bij de Obi precies wat ik nodig heb,en
het gaat hier makkelijker om alles bij elkaar te zoeken. Hier hoeven wij niet te vragen maar kunnen we zelf
alles pakken. Omdat alles hier zo vlot gaat gaan we ook nog maar even langs de Media markt om te kijken
naar een wasmachine. Petra wast nu alles nog met de hand ,daar moet verandering in komen want dat is
niet meer doenlijk nu wij hier langere tijd blijven . Keus genoeg , dus ook hier slagen we al snel. Nu nog de
telefoon regelen bij T mobile , (we bellen nog steeds met een kaart van K.P.N maar dat is veel te duur voor
hier.) Maar dat duurt wel even wat langer, het is hier erg druk en we moeten een hele tijd wachten voor we
hier aan de buurt zijn . Het regelen van een telefoonkaart laat ik aan Petra over , Zij spreekt Engels En
Duits en dan gaat het natuurlijk een stuk makkelijker dan wanneer je alleen maar Nederlands spreekt .Er
moet eerst een contract gemaakt worden in drievoud , en een telefoon moet simlock vrij gemaakt worden
.Al met al een heel gedoe, maar als we de telefoon winkel uitgaan is alles geregeld en kunnen we voortaan
een heel stuk voordeliger telefoneren.

Hij voelt zich hier ook thuis
Nu ik alle materialen heb voor de aanleg van de waterleiding, kan ik aan het werk.Ik moet vanaf onze
boyler die in de douche hangt aansluitingen maken. Ik wil alle leidingen over de zolder laten lopen, maar
daarvoor moet ik vanaf de boyler eerst een meter omhoog . En vanaf daar de diverse aansluitingen maken
,maar of dat werkt weet ik niet.Dus maar gewoon proberen,met de flexibele leiding werkt het heel
makkelijk en vlug en al gauw heb ik de buiten keuken aan gesloten . Nu wordt het spannend zal het ook
werken ,als ik de koude kraan open doe komt er al gauw water . Dat kan eingelijk ook niet anders want die
zit rechtstreeks verbonden met de pomp, en die heeft kracht genoeg om het water zo hoog te brengen.
maar de warme kraan dat water moet eerst door de boyler en dan omhoog .als ik de kraan daarvan open
draai komt er niks ik hoor allen maar geborrel, en dan opeens is er water gelukkig het werkt . Wat nog
meer spannend was vandaag : Dazy onze poes hebben wij vandaag vrij rond laten lopen , zou die zelf de
weg naar onze tanya weer vinden of zouden we hem moeten gaan zoeken. Maar ook hier blijkt dat we ons
zorgen gemaakt hebben voor niks , want na een paar uur komt hij ons erf weer op .Hij is dus ook thuis op
onze tanya.

Lekker opgeschoten
Nu blijkt dat het eerste stuk van de waterleiding werkt ,kan ik ook de rest aansluiten.Vandaag ga ik het
aanrecht in de keuken in huis aansluiten en dan is die ook gereed voor gebruik. Omdat het lekker vlot gaat
kan ik vandaag ook nog het bad meubel in de slaapkamer aangesloten krijgen. De volgende dag maak ik
de tegels op de wanden. als we dan ook nog de gordijnen voor de ramen en voor de bedstee hangen zijn we
tevreden, zo hadden wij ons voorgesteld dat het moest worden.

De wasmachine
We hebben nu wel een wasmachine, maar nog geen aansluitingen of afvoer. Dan maar wat improviseren,
met een aantal buizen die je in elkaar kan schuiven richting de douche heb je al gauw een afvoer gemaakt.
En een stopcontact is natuurlijk altijd wel voorradig , de tuinslang op een kraan en op de wasmachine aan
gesloten en klaar is kees. Er kan gewassen worden, als de was klaar is maar weer opruimen. Een reden
temeer om te zorgen dat het washok zo gauw mogelijk klaar komt.

Voorjaar 2007
Dat het lente is in Hongarije kan je nu heel goed zien , de natuur komt weer tot leven, het is een
belevenis nu we de tijd hebben om alles te volgen en we genieten er met volle teugen van.Als je het dorp in
rijdt zie je aan weerskanten van de weg de bomen in volle bloei staan ,helemaal bedekt met roze bloemen
met daarboven uit de prachtig mooie spitse kerktoren .Met binnen in de kerk prachtige wand schilderingen
, maar daarover later meer.Ook de fruit bomen zien we ontluiken, en hiervan wil ik graag iedereen mee
laten genieten zoals wij dat gezien hebben. de pruimenbomen staan ook in bloei getooid met prachtige
witte bloemen.De eerste pruimen waren te zien in april ook de kersen boom staat in volle bloei. Als een
kwart van al die bloemen vruchten worden dan zullen er onvoorstelbaar veel kersen zijn. .Appelbloesem
eind maart en de eerste appeltjes in wording 3 weken later. en dan de walnoten in knop en tien dagen later
de walnoten in bloei. Begin april zijn ook de eerste druiven trosjes te zien . Heel klein en pril nog, maar vol
verwondering hebben wij het hele proces gade geslagen , Iedere dag zagen we wel weer wat nieuws.

Werken in de boomgaard
Ook het onkruid begint weer te groeien , het wordt dus tijd om daar weer wat aan te gaan doen . Daar heb
ik maar een freesmachine voor gekocht , en daarmee denk ik het onkruid wel de baas te kunnen dit
jaar.Eerst maar in de boomgaard hier is de grond erg ongelijk door de molshopen,zo wordt het weer een
beetje egaal.Ook onze akker moet een beurt hebben , omdat het nogal zwaar werk is doe ik iedere dag een
stuk. We hebben ook een aantal nieuwe fruit boompjes gekocht, Petra gaat ze planten ze zijn nog maar
klein maar we hopen dat ze aanslaan en goed gaan groeien . Dat wordt veel water geven want de grond is
kurkdroog, dit zal een van de dagelijks terug kerende werkzaamheden worden .

Buiten wc
29 maart 2007 Vandaag ben ik begonnen met werken aan het washok en heb ik afvoeren
gemonteerd.Omdat het washok nogal groot is hou ik alvast met de aanleg rekening dat er ook een douche
en wastafel ingemaakt kunnen worden. Verleden jaar heb ik de oude buiten wc afgebroken , en het gat wat
er onder zat dicht gegooid met puin . Maar omdat ik daar de afvoer buis naar de septic tank weer wil gaan
gebruiken moet ik al het puin weer verwijderen. Zodat ik hierin alle leidingen kan laten samen komen,in de
ruimte van de buiten wc gaan we nu een extra moderne wc plaatsen.Ook aan de ruimte zelf zal nog wel het
een en ander opgeknapt moeten worden. Dat geldt ook voor het washok, wij willen dit graag allemaal klaar
hebben voor 8 mei want dan komen mijn schoonouders weer 4 weken . Ook uit het washok moet ik veel
puin verwijderen,want alle puin die ze hadden hebben ze blijkbaar hierin gegooid. Het puin gooi ik buiten
waar ik een stuk heb uitgegraven, en waar we later beton over heen maken . De muren zullen allemaal
gestukt moeten worden, maar dat ga ik later maar doen. Eerst maar de grond egaliseren zodat we een
betonnen vloer kunnen storten.

Pergola
Terwijl ik druk bezig ben bij het washok met puin ruimen,heeft Petra opeens een voorstel over heel wat
anders . Wat zou je er van vinden zegt ze als we eens een pergola zouden gaan maken over ons terras waar
we de druiven over heen laten groeien.Dat dat wel leuk zou zijn daar zijn we het gauw over eens , en dat
we daar niet al te lang meer mee moeten wachten is ook duidelijk. Waarom dan niet direct, het is
zaterdagmorgen elf uur de tuzep is nog open. Dan er maar snel heen om hout te halen, gelukkig is er een in
ons dorp dus lekker dichtbij.Maar hoe krijg je het hout mee balken van 5 meter ,en planken van 4 meter.
Toch maar in de auto? . Dat steekt dus wel een flink eind naar buiten, gelukkig zie je hier bijna nooit
politie. Petra moet rijden en ik ga binnen in de auto op het hout zitten om alles een beetje in evenwicht te
houden. Alles komt goed over en we gaan meteen beginnen met zagen, de balken moeten wat dunner
gezaagd en uit de planken zagen we latten. een paar uur later kun je al zien wat het moet worden.Petra gaat
gelijk de boel een kleurtje geven, de andere dag is onze pergola helemaal klaar en op zijn plaats gezet . zo
nu de druiven bomen er nog tegen aan gebonden en de uitlopers vastgezet. En zo zitten we de volgende
dag voor de eerste keer onder onze pergola te ontbijten. Nu nog een beetje kaal , maar dat zal in de loop
van de zomer wel anders zijn.

Diefstal
Iedere eerste zondag van de maand is er een grote markt in Jaszapati ,als je daar naar toe wilt moet je
vroeg opstaan want hij begint al om 6 uur s’ morgens.Er is een grote goederen markt waar zoals op alle
markten van alles aangeboden wordt,een paar uur ben je wel kwijt als je alle rijen bij langs gaat en alles
een beetje wilt bekijken.Als je het echte Hongarije wilt zien moet je op de veemarkt zijn , daar wordt echt
van alles aangeboden. Vanaf jonge poesjes tot paarden en alles wat daar tussen in zit.Er is een levendige
handel want al heel vroeg zie je sommige boeren alweer vertrekken met een lege aanhanger.Ook alle
aanverwante artikelen voor de veehouderij zijn hier te koop.Ook Jolan onze buurvrouw staat hier op de
markt met haar paddenstoelen (oester zwammen) en verder alles wat haar tuin oplevert, tijd voor een foto .
Ze wil ook een Hollandse man zegt ze vaak ,want ze heeft ook nog heel veel te klussen .Dan ook nog maar
even op de foto met Izabella haar dochter ,die haar moeder vaak helpt met de verkoop. Nu nog even weer
terug naar de goederen markt ,het is inmiddels flink drukker geworden .Je ziet hier heel veel dat de hele
familie naar de markt gaat, ook heel veel zigeuner familie ‘s zie je hier die heel scherp in de gaten
gehouden worden. Ze stelen heel veel zeggen de Hongaren, dat ze daarin een beetje gelijk hebben zien we
met onze eigen ogen. Een zigeuner familie vader en moeder en een paar kinderen staan bij een kraam met
T-shirts te kijken en te overleggen , dan lopen ze verder maar een van de kinderen blijft achter bij de
kraam. En zo gauw dat de marktkoopman met een klant bezig, is grist hij het T-shirt wat zijn ouders net
bekeken hebben van de kraam en verdwijnt hij tussen de mensen . Een eind verderop staan zijn vader en
moeder te wachten en verdwijnt het T-shirt in moeders tas , haar kind geeft ze een aai over zijn bol. Net
als of ze zeggen wil : Goed gedaan jochie.

Ziek
2 april 2007. Petra heeft al een paar dagen last van haar keel ,ze heeft waarschijnlijk een kou te pakken,
Ze begint nu ook last te krijgen van haar longen,en daarom wordt ademen pijnlijk . Als we een avond Bij
Sandor op visite zijn zegt hij dat ze daar wel een goed middeltje voor hebben. Wat ze zelf ook gebruiken
linden bloesem thee met honing.Eva maakt dus gauw een grote pot vol. En inderdaad het verzacht wel je
keel ,maar het is geen geneesmiddel dus de kwaal gaat er niet van over.Dus besluit ze om maar de huisarts
te bezoeken,als we daar komen zit de hele wachtkamer helemaal vol met mensen allemaal netjes te
wachten op hun beurt . Zoveel geduld heeft Petra niet ,en ze zegt kom op wij gaan weg laten we maar
kijken bij de apotheek .Misschien heeft hij wel een inhalator voor me die ik thuis ook gebruik. Deze
apotheek lijkt echt op een apotheek waarover ik wel een heb gelezen in een boek.Achter een hoge balie
staat een heel klein mannetje met een ziekenfonds brilletje op zijn neus.Aandachtig kijkt hij naar Petra, nee
een inhalator heeft hij niet maar hij heeft wel een medicijn voor haar wat heel goed is zegt hij. Thuis
gekomen bedenkt ze ineens dat ze de inhalator van haar vader wel kan gebruiken, hun bagage hebben we
alvast meegenomen voor als ze straks met het vliegtuig komen .De medicijnen zitten er ook bij ,en zo
raakt ze de keelpijn en het benauwde gevoel op de borst weer kwijt . Dankzij de medicijnen van haar vader
voor haar longen ,en de medicijnen van de dorps apotheker voor haar keel die inderdaad heel goed
werkten.

Bezoek
3 april 2007. Vandaag kwam de buurman weer even buurten, omdat het zulk mooi weer is kwam hij een
blikje bier aanbieden. We zijn samen op het terras onder de pergola gaan zitten , en we hebben getracht
met elkaar te praten.Als de een Hongaars praat en de ander Nederlands kom je natuurlijk niet zo ver . Of
we elkaar begrepen hebben? , maar een heel klein beetje denk ik . Dat is ook niet zo belangrijk,als je maar
samen kan lachen , want dat is gelukkig in iedere taal hetzelfde. Vanmiddag ging de een na de andere
machine kapot, eerst begaf de schuurmachine het en even later gaf ook de Bosch schaafmachine er de brui
aan.Weer een kogellager kapot ,(vlak voor vertrek had ik er thuis al een nieuwe ingezet). En tot overmaat
van ramp ging ook de schaafmachine die ik hier had gekocht er aan. Hoe nu verder, het hout hier is zo ruw
dat kan je zo niet verwerken. En, kijk als je het niet meer weet komen de ideeën vanzelf naar boven. Want
met de zaagmachine kun je de boel ook aardig glad maken. Dus heb ik geen schaafmachines meer nodig.

De nieuwe keuken in gebruik genomen.
5 april 2007. Vandaag hebben wij de nieuwe keuken binnen in gebruik genomen, en om dat te vieren
moest er een appeltaart gebakken worden. Wat natuurlijk jammerlijk mislukte .We hadden van de Tesco
meel mee genomen die natuurlijk niet geschikt was voor appel taart. Daar kwam ik pas achter nadat ik de
taart uit de magnetron had gehaald,hij was keihard geworden. Toch maar opeten de vulling was toch wel
lekker,en die harde buitenkant krijgen we ook wel klein. Ook hebben wij de caravan een andere plaats
gegeven, een van banden was erg zacht geworden. Toen we dat wiel er afgehaald hadden zagen wij dat de
band in slechte toestand was,veel krimp scheuren zaten er in de binnenkant . Niet te geloven bij een band
van 2 jaar oud ,we hebben gelijk maar het reserve wiel geplaatst want die andere komt er dus mooi niet
weer op. Daizy vindt alles wat we doen heel interessant bij alles komt hij kijken,hij begint zich hier nu echt
thuis te voelen. Toen de buurman in zijn tuin op ging ruimen , kon je aan hem zien dat hem dat niet erg
aanstond.Want ook de tuin van de buurman beschouwt hij als zijn territorium.

Wordt ik ook ziek ?
Vandaag ga ik een deel van de akker weer freesen, toch maar proberen om die dit jaar een beetje onkruid vrij te
houden.Daar ben ik de hele morgen aan kwijt.Ik voel sinds gister avond een vervelende kriebel in mijn
keel, als dat maar geen verkoudheid of griep wordt. Daarom is achter de frees machine lopen misschien
niet verkeerd, daar ga je lekker van zweten. s’Middags ben ik bezig gegaan in de grote schuur de
voormalige paarden stal, om een kribbe van beton en stenen te slopen. Maar dat valt niet mee, want
volgens mij hebben ze alle stenen en beton die ze konden vinden daarvoor gebruikt. Na een hele middag
van graven en hakken heb ik 1 meter gesloopt ,nu nog 4 meter. Dat was dus weer zweten . de kriebel is
niet over en daarom neem ik maar een palinka en ga ik vroeg naar bed. Misschien dat het morgen dan
minder of weg is.

Pasen 2007
8 april 2007. De kriebel in mijn keel is nog niet over maar het is wel minder geworden. we zijn vroeg
wakker en al heel vroeg ben ik buiten. Vandaag is het Pasen en zulk fantastisch mooi weer ,zoals we
zelden gehad hebben voor zover ik me kan herinneren . De zon schijnt stralend aan een strak blauwe
hemel, en het is windstil. En het is doodstil,er is geen enkel geluid te horen zelfs niet van de vogels . Als ik
die stilte op mij laat inwerken ,dan gaan mijn gedachten automatisch naar het ontstaan van Pasen . Naar
het verhaal in de Bijbel dat Jezus uit het graf is herrezen , dat moet ook op z’on mooie stille stralende dag
geweest zijn . En dan moet ik ook denken aan wat hij gezegd heeft tot zijn leerlingen, op Hemelvaartsdag ,
“Ik kom terug” . Dit zou een mooie dag zijn om terug te komen zo bedenk ik . Zoals hier vandaag heb ik
Pasen nog nooit beleefd .

Snip verkouden
Ik heb nu een paar dagen niet al te veel gedaan, ik ben snip verkouden.De hele dag niet anders dan snuiten
en hoesten, en s’avonds natuurlijk keelpijn, s’Nachts wel goed geslapen gelukkig, gisteren lag ik om 7 uur
alweer in bed . Petra maakt regelmatig warme melk met honing voor me ,dat werkt heel verzachtend voor
mijn keel. Vandaag ging het een heel stuk beter ,dus ben ik maar in de kamer begonnen met een zit
slaapbank te maken . De achterkant van de bank had ik in Nederland al gezaagd en pasklaar gemaakt, dat
was nu allen nog maar weer in elkaar zetten . Omdat ik niet alle materialen hier kan krijgen, moet ik ook
de bodem waar straks de zitting op komt(2 bedden van 80 centimeter breed) maken van allemaal latten .
Die ga ik dan bekleden met hardboard, na een dag kan je al zien wat het wordt. De kussens had Petra in
Nederland al gemaakt. Wat voor kleur moet de muur hebben daar hadden we het al een paar keer over
gehad, best wel moeilijk tot we op een dag door een straat in Heves liepen en Petra zei dit is het . Ze stond
stil bij een muur van een winkel die terra geverfd was . Je bent gek zei ik dat is toch geen kleur voor
binnen. Maar ze bleef volhouden , en dus is het toch die kleur geworden. Nu alles af is moet ik bekennen
dat ik het toch ook wel erg mooi vind . Gezellig, knus en warm, voor de lange, killere avonden in het vooren
najaar. Al lijkt het wel een beetje op een kamer uit een “besloten club”.

Met zo’n ding schiet het wel op.
Sandor heeft voor ons zand besteld ,en nu dat er is kunnen wij beginnen met het maken van een paar
vloeren. Hij heeft ook een beton molen die wij weer mogen gebruiken,het is een hele grote waarin 4
kruiwagens beton gemaakt kan worden in 1 keer. We beginnen met een vloer in het washok en in de buiten
wc , als die klaar zijn gaan we verder met daar een plein voor te maken. Hierin moet ook de droogmolen
komen te staan , Sandor komt ons ook een paar uur helpen, en omdat het zand mooi dichtbij ligt schiet het
lekker op . Ook voor het huis willen wij beton storten voor een terras , omdat het daar s’ avonds nog heel
lang lekker is en we daar een prachtig uitzicht over de velden hebben. Na een paar dagen van hard werken
is ook deze klus weer geklaard.

Te laat
17 april 2007. Onze oprit is 70 meter lang ,het is nu nog een gewone kale oprit .Daar gaan we wat aan
doen , we hebben in het dorp bij Eva,(al weer één,heel veel vrouwen hebben blijkbaar de naam Eva),een
goede kennis van Sandor,(de zoveelste), die een boomkwekerij heeft bomen gekocht die we langs onze
oprit willen gaan planten. Zodat het geen oprit meer blijft , maar een oprijlaan wordt. Sandor heeft ons
daarbij begeleid , En we hadden met hem afgesproken dat hij met het poten van die bomen ons de andere
dag zou helpen. Dus wij de andere dag op pad om de bomen te halen,20 bomen dus weer een hele auto vol
. Op de afgesproken tijd zagen we geen Sandor met zijn tractor met boor om gaten te maken voor het
planten. Dan eerst maar koffie drinken, maar toen de koffie tijd voor bij was was er nog geen Sandor. We
zijn toen maar begonnen om zelf gaten te maken met de schop, Dat viel niet mee in de harde grond. Het
zijn nu nog maar kale stokken die we planten , maar dat zal wel snel veranderen als er straks blad aan
komt.Tegen 12 uur staan alle bomen er in, en als we net goed en wel zitten te eten wie komt er dan aan ?
Goed geraden Sandor met zijn tractor en grondboor bijna 3 uur te laat , we vinden het toch wel een beetje
zielig dat hij nu voor niks komt omdat het werk al klaar is . We vertellen hem eerlijk hoe wij er over
denken ,afspraak is afspraak en als er iets moet gebeuren wij werken gewoon verder en we gaan niet zitten
wachten. Sandor is niet boos en we kunnen ook niet merken dat hij teleurgesteld is , en hij vertrekt weer na
ons nog goede raad gegeven te hebben over het verzorgen van de bomen. s’ Middags gaat Petra de onder
stammen verven van de nieuw aangeplante bomen met witkalk , dan gaan de konijnen niet zo snel aan de
jonge bast vreten.Ook de oude bomen in de boomgaard krijgen een beurt ,zo worden de oudere stammen
beschermd tegen de zon . De bast gaat zo minder scheuren en we hebben dan minder last van insecten die
anders in de scheuren van de bast een schuilplaats kunnen vinden. Als ze klaar is met verven hebben alle
bomen witte sokken aan gekregen ,wat ook nog wel mooi lijkt. Terwijl Petra aan het verven is ben ik bezig
met plantgoed van jonge boompjes die ik eerst maar in potten zet , om ze aan het eind van het jaar uit te
planten op onze akker . Waar we op t.z.t. een klein park van willen maken, maar voor het zover is zal er
nog heel wat werk verzet moeten worden.

Daar wordt je even stil van
Petje af voor alle stukadoors , wat is dat moeilijk zeg . Ik ben bezig in het washok om de muren te
stukadoren , maar bijna alles wat ik tegen de muur aan druk valt er ook bijna allemaal weer af . Wat doe ik
verkeerd? , het zal wel met de samenstelling van de mortel te maken hebben . Iedere keer maak ik daarom
kleine beetjes aan ,tot dat ik de juiste samenstelling zal vinden. Eindelijk heb ik denk ik de juiste samen
stelling te pakken. want nu blijf bijna alles op de muur zitten. Maar echt tevreden ben ik nog niet met het
resultaat ,dus als alles droog is nog maar een keer doen. Pas de derde keer ben ik een klein beetje tevreden
met het resultaat. Het heeft me al met al 4 dagen en veel mortel gekost .Vanavond heeft Sandor onze
druiven en fruitbomen gespoten tegen meeldauw en luizen , dat was ook wel nodig want vooral onze
pruimenbomen zaten heel erg dik onder de luis. Toen we wat zaten te drinken vertelde hij dat de vorige
eigenaar van onze tanya was overleden , 3 maand nadat wij de tanya van hem gekocht hadden vorig jaar.
Daar waren we wel even stil van , waaraan hij overleden was wist Sandor niet te vertellen.(later hoorden
we dat hij een hartinfarct had gehad).Erg goed kenden wij hem natuurlijk niet ,maar het was een heel
aardige man . En we hadden het hem graag gegund dat hij nog een aantal jaren van het geld van de
verkoop had kunnen genieten want hij was naar Hongaarse begrippen nu een rijke man .

Snert
Dat je in een Hongaarse kookpot heerlijke goulasch kan maken weet iedereen, maar je kan zo’n kookpot
ook heel goed gebruiken voor een oer Hollands gerecht n.l. snert. Als je toch een vuur hebt kan je er net zo
goed wat boven hangen, en een bord snert smaakt ook in Hongarije heerlijk .Maar je moet zelf wel
spliterwten meenemen , want die heb ik hier nog niet in de supermarkt gezien. Ook Sandor hebben we
onze snert laten proeven en we denken dat hij alleen maar uit beleefdheid onze snert lekker vond.

Sandor
Sandor is de steun en klusjesman van veel buitenlanders, of ze nu hier een huis hebben of op de camping
staan iedereen kent Sandor . Iedereen kan altijd bij hem terecht als je wat weten wilt, of wanneer er iets
stuk is . Hij helpt je altijd, al duurt het soms wel eens een beetje lang. dat komt omdat hij geen nee durft te
zeggen als hij geen tijd heeft. Ook bij hem thuis ben je altijd welkom, zulke gast vrije mensen als Sandor
en Eva heb ik zelden ontmoet. Als we daar op een avond zijn en Petra bij hem bezig is met internetten ,
verteld hij aan mij wanneer hij in contact is gekomen met buitenlanders. In 1982 zo verteld hij had hij
gehoord dat er een Duitser op de camping was gekomen ,met een hele mooie auto . Dat was iets bijzonders
want je had toen in Hongarije alleen nog maar Trabant’s, Lada’s en Wartburg’s ,dus s’ avonds was hij met
zijn zoontje naar de camping gegaan om die auto te bekijken. Omdat hij op school Duits had geleerd kon
hij ook van alles aan die Duitser vragen . Al gauw kwamen er meer Buitenlanders naar de camping in het
dorp ,omdat er een thermaalbad is. En Sandor s’ avonds vaker naar de camping ging om al die
buitenlandse auto’ s te bekijken , Zo kreeg hij steeds meer contacten , niet allen meer met Duitsers maar
ook met Oostenrijkers en Nederlanders.die hij met raad en daad terzijde ging staan En zo is Sandor een
vraagbaak en onmisbare schakel geworden tussen de Buitenlanders en Hongaren.

Tekst en uitleg
Ik heb al verteld dat de kerk in Jaszszentandras een prachtige kerk is vooral voor een dorp van 2600
inwoners,s’ avonds wordt hij prachtig verlicht en is hij een sieraad voor het dorp . De eerste kerk in het
dorp werd gebouwd tussen 1750 en 1759 . De huidige kerk werd in 1903 gebouwd , en van heel ver kan je
hem al zien staan met zijn hoge en ranke toren . Zo mooi als hij van buiten is , zo mooi is hij ook van
binnen. Ver over de landsgrenzen heen zijn zijn prachtige fresco’s bekend die in 1933 gemaakt zijn . Wat
er op de fresco’s rond de boog is afgebeeld is mij door een Hongaar verteld . In het midden boven zetelt de
Here God ,links van hem naar beneden stelt de hel voor waarin de ongelovigen en de slechte mensen
terecht zullen komen . De rechterzijde van de Here God stelt de Hemel voor waarin alle gelovige en goede
mensen terecht zullen komen . Veel mensen hebben als voorbeeld gestaan voor de makers van deze
fresco’s, zodat de Hongaren veel van deze mensen zouden kunnen herkennen. In de Hel zie je afbeeldingen
van alle lagen van de bevolking ,van arm tot rijk van oud tot jong . en volgens mijn Hongaarse verteller
opvallend veel grote boeren en groot grond bezitters allen te herkennen . Omdat er volgens de makers ook
een koning in de hel thuis hoorde en ze daar geen voorbeeld van hadden , hebben ze daarvoor maar een
van de grote boeren een kroon op zijn hoofd geschilderd .Ook op de fresco’s die Hemel voor moet stellen
hebben ze mensen van alle rangen en standen van arm en rijk geschilderd , maar opvallend weinig grote
boeren en groot grond bezitters. De makers van deze fresco’ hebben bij het maken waarschijnlijk de
woorden van Jezus in hun achterhoofd gehad:Het is gemakkelijker dat een kameel gaat door het oog van
de naald (een hele kleine poort in Jeruzalem) dan dat een rijke binnen gaat in het rijk van God .

Vorst schade
We gaan ook een moestuin aanleggen, daarvoor hebben wij diverse zaden gekocht.Onder andere
bonen,paprika,tomaat,sla,kruiden.kool ui worteltjes en bietjes , dit alles hebben wij gezaaid rechtstreeks in
de aarde . Behalve de paprika en tomaat en bloemkool die we eerst in bakjes hebben gezaaid onder plastic.
Na 10 dagen bleek dat alles wat we onder plastic hadden gezaaid niet op zou komen , want er stond nog
geen sprietje boven grond . Dat hebben we dus allemaal maar weggegooid ,en in Heves op de markt
hebben we maar planten gekocht. Paprika , komkommer en tomaat , zo zag je meteen wat staan toen we ze
geplant hadden. Ook hebben we een stuk aardappelen gepoot . Maar toen kwam de nacht van 1 mei ,
nachtvorst bijna alle planten die we gekocht hadden en al aan de groei waren waren bevroren .Zelfs zo hier
en daar waren de druiven ook bevroren , nu konden wij weer opnieuw beginnen . Dus maar weer nieuwe
tomaten ,paprika’s en komkommers gekocht en geplant, Onze aardappelen en de eerste groente die ook
net opkwam hadden gelukkig geen schade opgelopen.

Generale repetitie
Wie denkt dat we allen maar werken en niet aan ontspanning toekomen zit er helemaal naast. Wat denk je
ervan om vanaf half maart bijna iedere ochtend buiten te kunnen ontbijten, . Verwonderd naar de
ontluikende natuur te kunnen kijken, en wat denk je van het kleine raampje zonder glas, en die lage oude
deur ,met een Grieks stoeltje er naast van ons kleine schuurtje, een plaatje vinden we dat ,dat we iedere
ochtend als eerste zien als we uit ons bed stappen en uit het slaapkamerraam kijken. En vanaf 1 mei is het
thermaalbad weer open , waar we regelmatig nu weer naar toe kunnen gaan . Dan heb ik het nog niet eens
gehad over de reeën (en hazen)die soms op nog geen 50 meter van ons huis grazen. Zo kan ik nog wel
even doorgaan. In zo’ n omgeving werken of heel hard werken is geen inspanning , maar ontspanning. We
zijn nu ook druk bezig met de voorbereidingen voor Petra’ s verjaardag op 10 mei, we gaan haar
verjaardag vieren met alle bekenden die wij hier hebben, Ze zullen allemaal hier komen eten, ook de
ouders van Petra komen over uit Nederland voor een maand. Sandor heeft toegezegd om de maaltijd te
zullen verzorgen . Daar komt heel wat voor kijken ,eerst al de boodschappen halen . Ook daar is Sandor
bij betrokken; hij gaat het eten bereiden dus moet hij ook mee winkelen want hij weet natuurlijk wat we
precies nodig hebben. Zondagmiddag begint hij al met Hongaarse bonensoep te bereiden, op onze oude
kachel; niet op het gasstel, nee het moet op een echt vuur zegt hij. Ik moet af en toe de soep roeren van
hem terwijl hij iedere keer weer dingen bereid heeft die er ook nog in moeten . Regelmatig krijg ik een
standje van hem omdat ik de kachel te hoog opstook , het mag niet te hard gaan vind hij . Ik ben dus ook
blij wanneer alles wat in de soep moet er in zit en hij het weer van mij overneemt . Om alvast een beetje in
de stemming te komen gaan we vanavond alvast een deel van de soep opeten , ook Sandors vrouw Eva zal
komen. Ook hebben wij onze overbuurman Wulf en Uwe (ook Duitser die hier een huis heeft maar die we
nog niet kennen) uitgenodigd. Een “generale repetitie” zou je kunnen zeggen , De soep is heerlijk . 8 Mei,
vandaag gaan we Petra’s ouder ophalen van het vliegveld in Boedapest , ze hebben een heel voorspoedige
reis gehad . Want ze stonden al op ons te wachten buiten ,heerlijk in de zon .We vinden het fijn dat ze er
weer zijn ,en we zijn blij dat we ze alles kunnen laten zien wat er veranderd is.

Verjaardag van Petra
10 mei 2007 .Op de verjaardag van Petra komt Wilma de vrouw van André die 3 huizen bij ons vandaan
wonen, al vroeg een appeltaart brengen . Zo hebben we al vroeg gebak bij de koffie.Ook Dazy lust wel wat
en mag even van een roomsoes proeven.Vandaag moet er nog veel gebeuren om het de gasten vanmiddag
naar de zin te maken . Sandor is er ook al vroeg, om met de voorbereidingen voor de goulasch die hij
vandaag in onze kookpot gaat maken te beginnen. Tegen een uur of 4 zijn onze gasten er en kan er gegeten
worden. Het is gelukkig mooi weer zodat we buiten kunnen zitten ,al moet er zo tegen de avond wel een
vest aan. Het is een bont gezelschap zo met .Hollanders ,Duitsers en Hongaren.En zoals altijd is er aan
gesprek stof geen gebrek, Wat wil je ook als je elkaar een aantal maanden niet gezien hebt.En natuurlijk
heeft Eva de schat weer een taart gebakken , die we ons weer goed laten smaken. Het is al met al een
geslaagd verjaardag’s feest geworden , met dank aan Sandor en Eva . Tot slot nog de bloemen die Petra
gekregen heeft , en waar Dazy uitgebreid voor gaat zitten kijken en op zijn eigen manier van zit te
genieten.

Henk en Coba
We hebben op het verjaardags feestje van Petra, ook kennis gemaakt met nog een Hollands echtpaar:
Henk en Coba, waarover we al veel gehoord hadden van Sandor. Ze wonen Nederland niet eens zo ver bij
ons vandaan .Komen al 15 jaar in het dorp bij het thermaalbad op de camping.Het klikte gelijk tussen ons
en we zijn intussen goed bevriend met elkaar geworden. Zolang ze op de camping staan gaan we iedere
zondagmorgen bij ze koffie drinken (op z’n Hollands).

Werken in de moestuin
De ouders van Petra blijven een hele maand , en ze willen graag meehelpen . Nou dat komt mooi uit want
er is nog genoeg te doen, de akker moet weer gefreesd worden . En dat is natuurlijk een mooi werkje voor
pa Haak , je zal maar 77 jaar zijn en dan achter z’on machine gezet worden. We doen om beurten maar een
stuk , dan houd je het langer vol.Het onkruid in de moestuin moet ook gewied worden , en de aardappelen
moeten geschoffeld . We zij nu met z’n vieren dat schiet lekker op ,en al gauw ziet onze tuin er weer
piekfijn uit. Maar er moet nog meer gebeuren , we willen ook nog een paar bomen planten op de akker . Er
zit nog een boomkweker bij ons in het dorp, die heeft alle bomen in grote containers staan . Die kun je dus
het hele jaar door planten, we hebben bij hem een kastanje en een treurberk gekocht. Pa en Ma Haak
vonden toen dat zij ook een boom moesten kopen voor ons ,ter herinnering dat ze hier geweest waren. Ze
hadden al een mooie gezien , ook een kastanje heel mooi vertakt, Dus zelf dan ook maar planten , Petra
plant de andere ,en als ze erin staan wordt er flink water gegeven. Dat is ook wel nodig dit jaar, want het
regent bijna nooit . Als het al eens een keer regent dan valt er nog bijna niks.

Plekjes om te zitten
Iedere dag zijn we weer bezig om plekjes te zoeken om te zitten,uit-of juist in de zon of uit de wind. Dan
moeten wij weer alles op pakken en verzetten , ook onze poes die te lui is om te lopen , die vindt alles wel
best waar we hem ook neerzetten. Daar moeten we eens wat aan gaan doen , we hebben zand, cement en
een beton molen . Dus wat gaan we doen?; we gaan beton maken en daarvan creëren we een picknicktafel
en bankjes. Eerst aan de voorzijde van het huis op het zuiden , hier is het s’avonds heerlijk vertoeven om
te eten . Met een prachtig uitzicht , en regelmatig mooie zonsondergangen.We maken er hier één met
aparte bankjes die we elders in een mal gestort hebben, het tafel blad storten we in een mal op de grond
direct op de plaats van bestemming . Als hij droog is zullen we hem omhoog moeten hijsen , hoe we dat
moeten doen weten we nog niet ,maar daar hebben we nog genoeg tijd voor om over na te denken. Want
we willen er ook een in de boomgaard maken , de vloer hadden we al eerder gestort. We doen het weer op
de zelfde manier. Hier maken we geen aparte bankjes ,maar een lange bank aan weerszijden van de tafel
.Daar hebben we ook een mal voor gemaakt , als ze gevuld zijn zit onze arbeid er voorlopig op en is het
wachten tot de beton droog is voor we verder kunnen.

Hijsen
22 mei 2007. Vandaag gaan we hijsen , niet met drank maar met beton. De beton voor de picknick tafels
is droog en moeten nu omhoog gebracht worden . In de boomgaard gaat het nog wel dat is niet z’on grote.
Die kunnen we nog net met z’n tweeën optillen terwijl Petra de poten er onder zet. De banken zijn een stuk
kleiner ,dus dat is een makkie.Ziezo die staat. Nu naar de voorzijde van de tanya ,daar moet meer dan
mankracht bijkomen . Maar met een garage krik en hout blokken krijgen we hem wel omhoog.Omdat het
zulk prachtig weer is nemen we hem nog dezelfde dag in gebruik. het heen en weer sjouwen met een tafel
en stoelen is nu afgelopen , we hebben nu 3 plekken waar we kunnen gaan zitten. Genoeg gewerkt ,we
gaan een dagje naar Eger ongeveer 3 kwartier rijden bij ons vandaan. We komen hier wel vaker om te
winkelen ,maar vandaag willen we naar de binnenstad . Dan kan je niet om de basiliek van Eger heen ,om
te laten zien wat de verhoudingen zijn zijn wij ervoor gaan staan bij deze foto.De koepels zijn allen
versierd met schilderingen van bijbelse voorstellingen.Ook de plafond schilderingen zijn prachtig , als je
hier in de kerk zit hoef je je bij een saaie preek niet te vervelen Met zulke prachtige schilderingen om je
heen hoeft er eingelijk niet eens gepreekt te worden.Ook het orgel is prachtig mooi, hierop worden
regelmatig concerten tussen de middag gegeven .Helaas vandaag niet , Nog maar een keer terug komen
dus.

Storm
Het is nu iedere dag echt heel warm en hard werken overdag doen we niet meer .Iedere dag tegen de avond
betrekt de lucht en rondom ons heen drijven zware wolken langs de hemel en horen we het in de verte
rommelen ( onweer). Overal krijgen ze regen denken wij dan ,alleen wij krijgen niets terwijl het toch zo
hard nodig is .Maar dan op de vijftiende mei zijn wij aan de beurt, en hoe. s’Middags zien wij de lucht
betrekken. En wordt het steeds donkerder ,de bliksemflitsen schieten langs de lucht en de donderslagen
worden steeds harder. We zien in de verte de regen gordijnen hangen en we denken dat alles weer om ons
heen gaat vallen . Maar dan zie ik in het zuiden over de vlakte een donker gordijn op ons afkomen, gauw
de deuren dicht en alles naar binnen roep ik. Het lukt nog maar net ,wat ik dacht dat regen was is zand.
Opeens is er een vreselijke harde wind . En we vrezen dat de dakpannen van het dak zullen waaien en onze
treurwilg die toch al niet zo best meer is om zal waaien .We horen een vreselijk geraas om ons heen
gekraak en gekreun, en bladeren en takken van bomen vliegen door de lucht.Dan gaat het ook regenen
eerst heel hard maar dat is maar even . En ook de wind wordt na een tijdje minder .Als de bui is over
getrokken kunnen we gaan kijken of er schade is aangericht. We hebben geen elektra meer, dat is ook geen
wonder want niet zo heel ver bij ons vandaan is een hele dikke boom over de weg gevallen dwars door de
stroomdraden . Dat zal op nog wel meer plaatsen gebeurt zijn ,bij de buurman zijn de stroomdraden ook
geknapt. De treurwilg staat nog overeind ,al heeft hij wel veel takken verloren. Er is een gat in het dak van
de kleine schuur gewaaid, gelukkig zijn de dakpannen op het dak blijven hangen en niet op de grond
gevallen En er zijn een paar platen op het dak van de bijgebouwen stuk , De schade is te overzien. De
andere dag om een uur of 12 hebben we pas weer stroom . Ook bij de buurman zijn ze van de elektra
maatschappij wezen kijken naar de afgeknapte stroomdraden. maar ze zijn nog niet gerepareerd. Waarom
niet dat zien we de andere dag, als we gezaag horen bij de buurman in de tuin. Hij is bezig met een
handzaag om een boom die te dicht bij de stroomdraden staat om te zagen . Met een handzaag en met deze
hitte dat schiet niet erg op. Als wij hem aanbieden om dat met onze kettingzaag te doen neemt hij ons
aanbod direct aan;dat gaat een stuk beter . En al gauw hebben we de bomen bij de kapotte draden geveld .
Met de bomen die dicht bij de draden staan die nog heel zijn moeten we voorzichtiger zijn , daar doen we
maar een touw aan om ze de goede kant op te trekken. Zodat we niet nog meer schade aanrichten . Als ze
allemaal omgezaagd zijn kan de elektra-maatschappij gebeld worden . Niet lang daarna verschijnt er een
monteur in de elektrapalen, die de draden weer herstelt. De andere dag komt de buurman ons nog een keer
bedanken met een fles Palinka.

Slaapmiddel ??
Op een morgen zijn we met z’n vieren uitgenodigd bij Jolan om eens te kijken hoe ze de oester zwammen
kweekt . We worden aller hartelijkst ontvangen en ze geeft ons een rondleiding. Ze heeft 3 woningen
buiten haar eigen huis , en een grote schuur . Een van de woningen heeft ze ingericht voor gasten , het
hotel noemt ze dat, in de andere kweekt ze de zwammen die groeien op halve stro balen . Dank zij de
lemen muren is het er nog lekker koel , ondanks dat het buiten toch ver over de dertig graden is. Alle
vragen die wij hebben beantwoord ze zo goed mogelijk in haar gebrekkige engels. Maar toch kunnen wij
haar goed volgen, als we in de grote schuur zijn vertelt ze ons dat ze hier vroeger 100 koeien had staan.
Van de melk maakte ze veel kaas en wat over was ging naar de fabriek , maar zoals het was in Nederland
zo was het ook hier . De kosten waren vaak hoger dan de opbrengsten, en moest ze met haar vee stoppen .
Op dit moment is de schuur leeg , hier is het zomers te warm voor de zwammen want deze schuur is van
steen gebouwd. Ook moeten wij natuurlijk het huis waar ze inwoont bekijken , en ze is erg trots op al haar
spullen die ze er in heeft staan. Ze laat ons alles heel uitgebreid zien,en voor Hongaarse begrippen mag
haar huis gezien worden. We komen niet weg voor ze voor ons nog een drankje heeft ingeschonken . Ze
schenkt voor ons allemaal een glaasje Amaretto in behalve voor mijn schoonmoeder , die absoluut geen
alcohol drinkt . Ook mijn schoonvader wide eerst niet, maar na veel aandringen van onze kant nam hij toch
maar een slokje . Dat is best lekker spul zei hij toen, en hij had als eerste z’n glas leeg . bij ons vertrek
kregen we natuurlijk weer van alles toegestopt zoals altijd. Buiten zei mijn schoonvader nog een keer dat
was best lekker spul , kan je dat hier ook kopen. Een paar dagen later toen we bij de Tesco waren hebben
we een paar flessen meegenomen, want ik vond het ook wel lekker. s’Avonds hebben we daar allebei een
glaasje van gedronken vlak voor we naar bed gingen. De andere morgen zei mijn schoonvader wat heb ik
heerlijk geslapen ,zou dat van die amaretto komen .Sinds die tijd drinkt hij iedere avond een glaasje en
zegt nog steeds dat hij er heerlijk op slaapt . We doen steeds maar of wij hem geloven , ook al zegt mijn
schoonmoeder ook steeds dat het zo is . wij denken eerder dat hij het lekker vindt, Pas hadden wij een
nicht van Petra bij ons op bezoek , die voor de U.S.-army in Rotterdam werkt . Zei vertelde dat wanneer
zij met het vliegtuig naar de V.S.ging ,ze altijd een flesje van 100 ml. amaretto meenam . Na de maaltijd in
het vliegtuig drink ik dat altijd op zei ze , daar kan ik altijd zo heerlijk op slapen. Zou het dan toch waar
zijn? .

Lekker eten
In april konden we al de eerste aardbeien plukken en al gauw hadden we er genoeg om er voor ons tweeën
iedere dag een boterham mee te beleggen. Gelukkig hadden we ze in mei volop voor ons vieren. Er waren
dagen dat we ze ‘s morgens, ‘s middags en s’avonds konden gebruiken . Het washok was mooi op tijd
klaar , want als mijn schoonmoeder hier is doet zij vaak de was . Hier heeft ze alles mooi bij de hand. En
als je hard gewerkt hebt dan wil je ook wel graag lekker eten, daarvoor gingen we naar een klein
restaurantje vlak bij ons huis, aan de weg naar Heves waar je heel lekker kon eten was ons verteld. Vol
verwachting hadden we plaats genomen aan een tafeltje waar de eigenaar ons de menu kaart overhandigde,
terwijl hij drinken voor ons haalde hadden we onze keuze bepaald en nam hij onze bestelling op, een paar
dingen die wij wilden bestellen had hij niet zei hij dus bestelden we maar wat anders. Groot was onze
verbazing toen hij het eten serveerde dat wij allemaal het zelfde kregen, nl een snitzel met patat en een
gegrilde paprika. Van verbazing en omdat we honger hadden hebben we het maar opgegeten,de rekening
vergoede nog enigzins onze teleurstelling ,want die was zo laag dat ik over het eten niet eens durfde te
klagen .Een dag later hebben we dat nog maar een keer overgedaan, maar nu in een restaurant in
Tiszafured waar we betere ervaringen mee hadden. En we hadden daar ook nog een speciale reden voor,
want de ouders van Petra waren 26 mei 53 jaar getrouwd .

Een dag op de Poesta
27 mei 2007. Over het weer kan ik kort zijn , het is iedere dag warm tot zeer warm . Op ons erf geeft de
thermometer regelmatig temperaturen aan van 40 graden , Het enigste wat wij nu doen is de moestuin
gieten en de geplante bomen water geven . Dat is een terug kerende bezigheid iedere dag weer . Dus we
gaan ook maar eens weer een dag uit naar Hortbagy op de poesta .Over deze brug rijdt je Hortobagy
binnen ,het is hier allemaal erg toeristisch ingesteld . Het toeristenseizoen is nog niet begonnen,maar toch
staat het al vol met kramen met souvenirs. In het seizoen worden hier ook dagelijks paard rij demonstraties
gegeven .We zijn een beetje teleurgesteld dat dat vandaag niet zal gebeuren. Dan horen we van Duitsers
dat er een boerderij is vlakbij waar je met een huifkar een rondrit kan maken over de poesta.De
belangstelling daarvoor is heel groot, gelukkig kunnen we toch nog mee.Als de wagens zich in beweging
hebben gebracht ,zien we een eindje verderop een man op een ezel ons staan opwachten met een kudde
schapen . Hij laat ons met zijn honden zien hoe ze een kudde schapen bijeen houden en de stal in
drijven.Wij als buitenlanders hebben het vaak over de poesta ,als we een groot vlak stuk land zien dan
noemen we dat al heel gauw de poesta . Maar dit hier dit is de echte poesta ,Als het hier helder weer is kun
je hier vandaan het Buckk gebergte zien liggen , 100 k.m verderop.Als we weer een heel eind verder
gereden zijn ,zien we een ruiter met paarden .Deze ruiter zit niet op een paard maar hij staat er op . als we
nog dichterbij komen zien we dat hij niet op 1 paard staat maar op twee ,op ieder paard een been. Als de
wagen gestopt is waar wij in zitten krijgen we toch nog de demonstratie’s te zien waarvoor we eingelijk
gekomen waren . De ruiter zet zich in beweging en met een been op elk van de twee achterste paarden rijdt
hij in volle galop een aantal rondes aan ons voorbij . Ongelofelijk wat een prestatie , hoelang zou hij hier
voor geoefend hebben. Ook laten ze zien hoe goed de paarden afgericht zijn het paard zakt door z’n
achterbenen en knielt op z’n voorbenen zodat de ruiter zonder moeite af kan stappen.De paarden hebben
ze ook geleerd om helemaal plat op de grond te gaan liggen met uit gestrekte benen, als de ruiter dan
boven op ze gaat staan blijven ze liggen net alsof ze dood zijn. Als de demonstratie is afgelopen mogen er
mensen uit het publiek nog een ritje op de paarden maken . Die kans laat Petra dan ook niet aan zich
voorbij gaan . Nu weer verder , we rijden op de water put toe zoals je er wel meer in Hongarije ziet. Hier
lieten ze vroeger het vee drinken van de kuddes die over de poesta zwierven, ook de mensen die over de
poesta trokken maakten gebruik van deze putten . Ook het paard voor onze wagen maakt er gelijk maar
gebruik van.Dan rijden we langs een kudde witte runderen met hele grote horens . Deze runderen werden
vroeger door de boeren gebruikt om mee te ploegen, of om de boeren wagens te trekken . Hier zien wij ze
ook aangespannen voor wagens. Ze zie er van dichtbij heel indrukwekkend uit met die grote horens.Als
laatste komen we bij langharige varkens langs die naar men verteld wel 600 pond kunnen worden. Het
haar gebruikten ze vroeger om vesten en jassen voor de soldaten van te maken. We hebben vandaag het
echte Hongarije gezien , zoals ons daarover altijd op school verteld is .

Szilvasvarad
We zijn hier al een paar keer eerder geweest , maar het is iedere keer weer leuk om hier te zijn .De
wandeling door het bos op weg naar de waterval is heerlijk , vooral als het heet is . Dat vinden blijkbaar
heel veel mensen, want iedere keer als we hier zijn is het druk. Mijn schoonouders vinden het hier ook
prachtig . Dit jaar is alles anders , het water wat langs de laan loopt vanaf de waterval naar beneden
stroomt lang zo hard niet als andere jaren . Het waterpeil in de vis meren onderweg staat lager , en de
waterval zelf is maar een zielig water valletje geworden . De oorzaak daar heb ik het al eerder over gehad
,er is de afgelopen winter bijna geen sneeuw gevallen en weinig regen . Dat laat zich ook hier merken bij
de waterval. Maar we kunnen wel weer picknicken , heerlijk in de zon .Later op de dag wandelen we weer
terug, We willen nog even gaan kijken bij de kale rotsen die we gezien hebben op de weg hier heen. Bij het
dorp slaan we links af richting de rotsen , onder weg zien we steeds bordjes staan met een kerk erop . Die
richting gaan we maar op tot we onze auto op een parkeerplaats kunnen zetten . Links af kan je de weg
nemen nog dichter naar de rotsen toe, en rechts af staat weer een bordje met een kerk erop. Die kant loop
ik op en na een paar honderd meter staat de kerk .Het is een heel eenvoudige kerk gemaakt van grote
grauwe stenen, Naast de kerk is een ruïne van… , ja waar van . Het kan van een kasteel geweest zijn of
van een klooster . als ik om de kerk heen loop naar de voorkant staat er bij de open deur , bezichtigen kerk
200 forint. Bij de deur staat een klein gezet mannetje met een hoge rug ,als ik hem 200 forint heb gegeven
mag ik naar binnen .Het is binnen net zo grauw als aan de buiten zijde , nergens is er enige versiering
behalve bij het altaar .Maar ook daar is het erg sober, Ik had graag een paar foto’s binnen willen maken ,
maar er was iets wat mij tegen hield . Het was toch wel indrukwekkend om als enige in z’on sobere en kille
kerk te zijn, voor mijn gevoel moest dit wel een heel erg oude kerk zijn . En in mijn fantasie zag ik hier al
mensen zitten uit misschien wel het jaar 1200,allemaal gekleed in lange jassen en dikke mutsen op hun
hoofd voor de kou . Toen ik weer naar buiten ging zag ik aan de muur een klein bordje hangen,waar
opstond verboden te foto graveren . Ik was blij dat ik het niet gedaan had,bij de uitgang stond nog steeds
het mannetje tegen de deur aan geleund.Terwijl ik hem groette deed hij mij denken aan de klokkenluider
van de Notre Dame.

Tijd om weer te gaan
Negentien mei hadden we een dag feest in het restaurant op de camping , Wilma en André onze Hollandse
vrienden waren 40 jaar getrouwd . Dat vierden ze hier in Hongarije, er waren ook gasten uit Nederland
gekomen om het met hen mee te vieren . ‘s Middags hebben we heerlijk gegeten ,en ‘s avonds was het
eingelijke feest met Hongaarse muzikanten. Het was een geslaagde dag. Samen lekker eten en drinken
komt hier vaak voor ,altijd is er daarvoor wel een reden te bedenken. Nu de tijd aan gaat breken dat ons
verblijf er voorlopig op zit , en we ons weer gaan voorbereiden om terug te gaan naar Nederland, vinden
Wulf en Uwe dat dat een reden is om ons een middag uit te nodigen op een tea party , om afscheid te
nemen.Voor alles was gezorgd. Dan begint voor ons weer een paar drukke dagen, want we willen alles
graag goed verzorgd achterlaten . De akker moet nog weer gefreesd worden .En de kersen zijn nu ook
allemaal rijp, (de boom zit echt heel vol met mooie trossen rode kersen) . Aan de onderkant kunnen we
vanaf de grond wel plukken maar voor bovenste hebben we echt wel een ladder nodig. Terwijl wij de
kersen plukken gaat mijn schoonvader de gras kanten langs de akker maaien . Dat dat geen licht karweitje
was met heet weer blijkt wel als hij klaar is , uitgeteld valt hij neer op een stoel om bij te komen. Dan
breekt de laatste dag aan en gaan we van al onze kennissen afscheid nemen . Tenslotte alles opruimen en
afsluiten, 2 juni vertrekken we. Tot ziens Hongarije , over een week of zes komen we weer terug.

Terug in Nederland
Nu we terug zijn in Nederland zitten we ook niet stil, er zijn verschillende dingen die ik nog wil maken om
straks weer mee te kunnen nemen naar Hongarije. Ook het bezoeken van de kringloop winkels is weer een
regelmatig terugkerende bezigheid. Vaak gaan we voor niks en komen we weer met lege handen thuis,
maar af en toe is het raak dan vinden we weer leuke dingen die niet veel kosten en die wij dan evt.
opknappen en goed kunnen gebruiken in Hongarije .Maar ook op andere plaatsen vind ik wel eens iets
bruikbaars; zo heb ik alle kranen die we in onze tanya hebben geinstaleerd, gevonden in een
afvalcontainer. Er was blijkbaar iemand die thuis nieuwe kranen had gekregen en de oude maar in de
container gedumpt. We willen eind Juli weer terug naar Hongarije . Maar eind Juni is onze caravan en auto
al weer geladen met alle spullen die weer mee moeten , en omdat het in Hongarije het weer een stuk beter
is besluiten wij om half Juli al weer te vertrekken.

Arme moestuin
12 juli 2007. Na 5 weken zijn we weer terug in Hongarije, het is er steeds erg warm geweest en dat is heel
goed te zien aan onze moestuin. Wat een armoedig zooitje is dat geworden,(het zag er zo mooi uit toen we
vertrokken) De aardappelen zijn bijna verdroogd, en opgevreten door de coloradokevers ondanks het
spuiten met vergif door Zoltan (de knecht van Jolan), in de tijd dat wij weg waren . Over de groente zullen
we het maar niet hebben ,daar is ook weinig meer van over. maar dat is het enigste niet ,de kastanjebomen
die we geplant hebben zit ook geen blad meer aan . De treurberk waar Petra zo trots op was is ook kaal
alle blaadjes zijn verdroogd . Maar het ergst van alles vinden wij wat er met onze mooie kersenboom is
gebeurd; hij is helemaal kaal geworden, alle bladeren zijn er af. Zou hij dood zijn of is hij nog te redden ?
Iedere dag geven we hem flink water ,maar na een aantal weken blijkt alles niet te helpen. Hij is dood!
Nooit zullen we meer van die heerlijke kersen van hem kunnen plukken. Heel anders gaat het met onze
moestuin, nadat we die flink water geven iedere dag weer, zien we die veranderen in weer mooie en frisse
planten waar veel vruchten aankomen. En wonder boven wonder ook aan de kastanjebomen komt weer
nieuw blad. En de berkenboom: eerst hadden we nog goede hoop dat die ook weer nieuw blad zou maken.
Maar helaas die is ook dood.

Nieuwe fietsen
Onze gasten van vorig jaar zijn ook weer terug gekomen, ze logeren nu niet meer in onze tanya maar
hebben onderdak gevonden in onze kleine schuur.Als dank voor het onderdak geven ze regelmatig een
adembenemende vliegshow . Van grote hoogte en met hoge snelheid duiken ze onze schuur binnen , op een
elektra snoer rusten ze dan even uit. En zo gauw ze weer buiten komen beginnen de motoren weer te
ronken en begint de vliegshow weer opnieuw. Gasten die ons zo weten te vermaken zijn altijd weer
welkom Omdat we nu hier vaker en langer zijn hebben we een paar fietsen aangeschaft. Mijn fiets hebben
we gekocht in Heves op de markt , van een man die daar iedere week met een aantal tweede hands fietsen
op de markt staat . Hij stond alle fietsen in gebrekkig engels en Duits aan te prijzen, ze waren allemaal
super zei hij . Na veel loven en bieden kreeg ik van hem voor een leuke heren fiets mee voor 8000 forint.
Een fiets voor Petra had hij opdat moment niet , maar de volgende week wel weer zei hij. En inderdaad de
volgende week had hij er wel een paar staan, maar de prijs van de fietsen was wel een heel stuk hoger dan
de vorige keren. Hij vroeg nu iedere keer 12 en 13000 forint en daar wilde hij ook niets meer afdoen. We
besloten toen dat we voor Petra maar een nieuwe fiets moesten kopen, want het verschil tussen oud en
nieuw was op deze manier niet zo groot meer. In Jaszjokohalma hadden we vaak fietsen bij een winkel
buiten zien staan, en hadden toen al gezien dat ze daar goedkoop waren. Dus daar hebben we er één
uitgezocht ,en de prijs voor ons Nederlanders bijna niet te geloven 17000 forint (68 euro) voor een nieuwe
fiets.Nu gaan we dus regelmatig op de fiets naar het dorp, of bij Coba en Henk koffie drinken. En ‘s
ochtends vroeg naar de bakker, of we fietsen zomaar een eindje rond . Maar dat dat niet zonder gevaar is
met dat hete weer , merkten we op een dag dat we naar Jaszapati waren gefietst. En heerlijk koffie
gedronken en gebak hadden gegeten (onderweg nog even kletsen met een bekende). Daardoor was het wat
later geworden voor we terug gingen, en omdat het zo heet was stelde ik voor om binnendoor naar huis
terug te gaan. Over zandpaden tussen de velden door, ongeveer 10 kilometer. Ik had gelukkig een hoed op
mijn hoofd, dat had Petra eerst ook, maar hij waaide regelmatig van haar hoofd. En daarom had ze hem in
het fiets mandje gelegd ,ook omdat ze al klaagde dat ze hoofdpijn had . En als je hoofdpijn hebt is het
natuurlijk niet prettig om iets vast op je hoofd te hebben. Het leek wel of het steeds heter werd ,en dat is
natuurlijk ook zo, midden op de dag (het was rond de 40 graden). En het fietsen over een zandweg waar de
afdrukken van de tractoren in zitten, vol kuilen en hobbels, valt dan natuurlijk ook niet mee . De hoofdpijn
werd daardoor ook steeds erger, en dan die brandende zon op je hoofd. Eindelijk kwam ons huis in zicht en
konden we het laatste stuk weer over asfalt fietsen . Gelukkig kwamen we in een koel huis binnen, en kon
Petra op bed gaan liggen (met een zonnesteek), pas de andere dag was ze weer bijgekomen van de
fietstocht. Wat een pleziertocht had moeten zijn was voor haar een lijdensweg geworden . Dit doen we dus
nooit meer.

Ging het maar eens regenen
31 juli 2007. Mooi weer daar houden we allemaal wel van, maar kan het ook wel eens te mooi zijn?. Ja
inderdaad dat kan. Wij kunnen allebei heel goed tegen warmte, maar er waren dagen bij dat wij
temperaturen zagen op onze thermometer van 48 graden celsius. Er is zelfs 1 dag bij geweest dat het nog
heter was ,waardoor onze thermometer stuk is gegaan die ging tot 50 graden. Als je dan naar buiten stapt
uit je lekkere koele huis is het net als of je in een braadpan stapt. Ja, dat koele huis daar waren wij maar
wat blij mee . Heel lang hebben wij de temperatuur binnen laag kunnen houden (met dank aan lemen
muren van bijna 60 cm en door de zon buiten te sluiten). Maar na een dag of tien ging ook binnen de
temperatuur richting de dertig graden. Ik heb van mijn hele leven nooit zo veel en zolang bloot gelopen als
dit jaar . En wat hebben we veel water gegeven aan onze groenten tuin en bomen. Meestal 2 keer op een
dag , maar ons werk werd door de natuur wel beloond .Ik heb het al laten zien van onze groenten tuin
,maar ook de appel bomen zijn ons dankbaar. Ze zitten van boven tot onder zo vol met appelen dat de
takken op de grond hangen . Ze groeien fantastisch en ze zijn al bijna een keer zo groot als verleden
jaar.Op een dag breekt er een tak af (eigen schuld had ik er maar eerder een steun onder moeten zetten).
Als we de appels er af plukken en tellen blijken het er 170 te zijn .Twee weken duurt de hitte , en in die 2
weken zeggen wij wel eens tegen elkaar: ging het maar eens regenen. Niet te geloven van twee
Nederlanders die het liefst zouden willen emigreren naar een land waar altijd de zon schijnt.

Pruimen plukken
De pruimen zijn rijp en kunnen geplukt worden, we hebben een trap met 5 treden meegenomen van de
Tesco om bij de bovenste te kunnen. En op een avond als Petra bij Jolan is, denk ik: “Ik kan de pruimen
wel eens gaan plukken, dan kunnen we er jam van maken” . Had ik dat nou maar niet gedaan; want ik heb
al bijna een boom leeg, alleen boven aan zitten er nog een paar, daarvoor moet ik het trapje nog een keer
verzetten en op de bovenste trede gaan staan, en me flink uit rekken om er bij te kunnen, voor ik het weet
lig ik op de grond half boven op de omgevallen trap. Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen, mijn schouder
en mijn pols doen vreselijk zeer en het eerste wat ik denk is , zo nu ben je voorlopig uitgewerkt , Zou ik
wat gebroken hebben, ik probeer mijn vingers en pols te bewegen, gelukkig dat gaat nog zonder extra pijn.
Met trillende benen krabbel ik overeind , en zie ik wat er gebeurd is: De ene poot van de trap is weggezakt
in een mollengang daardoor is de trap omgevallen. Ik heb nog een tak in mijn hand waar ik me nog aan
vast gegrepen heb, maar helaas was die veel te dun . Gelukkig heb ik een lieve vrouw die eerst wel op me
liep te mopperen toen ze thuis kwam , maar die me daarna een paar dagen liefdevol heeft verzorgd. Wel
moest ik beloven dat ik nooit meer alleen pruimen zou gaan plukken.

Genezende werking van het thermale bad
Het thermale bad in Jaszszentandras schijnt voor veel aandoeningen verlichting te geven, vooral aan
mensen met reumatische klachten, Daarom zijn er ook zoveel mensen die hier ieder jaar weer een aantal
weken terug komen. Zo zijn er een heleboel verhalen die de ronde doen over de geneeskrachtige werking
van het bad. Een ervan wil ik graag doorvertellen , of het waar of niet waar is daar durf ik mijn vingers
niet voor in het vuur te steken. Al zijn er mensen die bij hoog en laag beweren dat het echt heeft plaats
gevonden. Het speelt zich af in een van de eerste jaren dat er buitenlanders naar het bad kwamen, op een
dag kwam er een Duitse auto met een vrouw achter het stuur naar het bad gereden. Omdat het de dagen
daarvoor het nogal veel geregend had bleef de auto op het zandpad naar het bad in de modder steken,
metéén kwamen een aantal Hongaarse mannen aangelopen (Hongaren zijn vriendelijk, gastvrij en
behulpzaam) om te helpen de auto uit de modder te drukken op weg naar de camping . Toen de auto zelf
weer verder kon rijden bleven ze een beetje beteuterd achter, want er zat ook een man in de auto die niet
was uitgestapt om te helpen duwen . Vreemd heel vreemd vonden dat, zou hij zich daar te goed voor
gevoeld of zou hij bang geweest zijn dat zijn kleren vuil zouden worden. Een klein beetje nieuwsgierig
slenterden ze achter de auto aan , toen die op de plaats van bestemming was aan gekomen zagen ze de
vrouw uitstappen. En uit de kofferbak van de auto een opvouwbare invalide wagen halen, toen deed ze het
portier bij de man open en tilde hem er in . Nu begrepen ze waarom de man niet uitgestapt was om te
helpen duwen,een beetje beschaamd over hun gedachtes vertrokken ze . De vrouw ging trouw iedere dag
met haar man naar het bad , en na 14 dagen zagen de Hongaren verbaasd de man zonder invalide wagen in
het dorp lopen om boodschappen te doen. Toen ze vertrokken bleef de invalide wagen achter op de
camping die hadden ze niet meer nodig, en werden ze door heel veel dorpelingen uitgezwaaid.

Nasleep van val
Door mijn val met pruimen plukken is het werken iets langzamer gegaan als anders, de pijn in mijn pols
was na een aantal dagen en veel ijs al gauw weer redelijk dragelijk geworden. Van de pijn in mijn schouder
heb ik langer last gehad,(gelukkig was het de linker) maar door een bepaalde houding aan te nemen tijdens
het werken kon ik toch nog alles doen wat ik wilde. Toen dan ook de ergste hitte over was zijn we weer
met frisse moed begonnen. Allereerst ben ik begonnen met het verwijderen van alle puin en het egaliseren
van de stal (wat ons gastenhuis moet worden), dat was op zich nog een hele klus. Toen op zoek naar de
waterleiding, volgens de tekeningen die ik had moest hij ergens vlak bij de deur liggen. Maar daar moest ik
toch nog een heel gat voor graven om die te vinden.Van daaruit onder het fundament door en naar de
toekomstige keuken, badkamer en w.c.. Nu kwam het zwaardere werk een betonnen vloer leggen van 12
centimeter dikte, gelukkig hoefde ik dat niet alleen te doen want Sandor kwam mij daar weer bij helpen. Al
met al een hele klus, maar toen die geklaard hadden we weer een paar dagen tijd om het een beetje rustiger
aan te doen. Mooi om op een zaterdag samen met André met een aanhanger naar Riky te gaan, Riky is een
Surinamer die bezig is in ons dorp om een heel groot huis te renoveren. Hij krijgt allemaal nieuwe
kunststof ramen en -deuren, en daarom mochten wij de oude (paneel)deuren van hem hebben. Hij had er
nogal wat, eingelijk teveel voor mij maar ik heb ze toch maar meegenomen, je weet maar nooit waar ze
nog eens goed voor zijn.

Nieuwe ramen
Nu de vloer er in ligt kunnen we met de voorgevel van de stal beginnen, die moet ook drastisch onder
handen genomen worden. Er moeten grotere ramen in gezet, en de deur moet kleiner worden. Dat wordt
een heel gebreek,en weer moet ik heel wat kruiwagens nu met leem blokken weg rijden. Gelukkig was er
met de bouw al rekening gehouden dat er misschien ooit grotere ramen ingezet zouden worden, want
boven de ramen zaten al draagbalken. Zodat ik zonder problemen aan alle kanten de leem blokken kon
verwijderen.Toen de gaten vergroot waren konden we beginnen met het plaatsen van de betonnen platen ,
waartussen de ramen gemonteerd konden worden. Tijdens het maken van de betonnen platen hadden we al
rekening gehouden met gaten waardoor de ijzeren staven gestoken konden worden voor het traliewerk. Nu
de ramen er inzitten gaan we binnen weer verder,André had aangeboden dat hij wel zou willen helpen met
het aanbrengen van de gipsplaten voor het plafond. Van dat aanbod heb ik graag en dankbaar gebruik
gemaakt, en met de hulp van Sandor hadden we met z’n drieën het karwei in een dag geklaard. Nu moest
ik nog de beide houten kop gevels isoleren zodat er in de winter door de kieren tussen het hout geen
sneeuw naar binnen kan dringen. en als we dan nog plastic over het plafond leggen zullen we wel
voldoende beschermd zijn voor binnen dringende sneeuw.

Stroomstoring
Door schade en schande.. …..iedereen kan deze zin wel afmaken. En iedereen zal dit ook wel eens
overkomen zijn ,ook mij over kwam dit een dezer dagen. Omdat de dagen hier nu korter worden en ik
s’avonds ook nog graag wat wil doen in de stal , heb ik licht nodig. Het gesleep met kabels voor
verlichting vind ik knap lastig ,en daarom besluit ik om maar een vast lichtpunt te maken. In de hoek van
de stal zit een doos waar alle elektro draden vanaf de meter naar het huis en vanaf de schakelaars in huis
weer terug komen, als ik die nu uit de doos haal zo denk ik zal er wel een plus en min draad tussen zitten
waar op ik mijn lamp zal kunnen aansluiten. Als ik de draden uit de doos heb gehaald is de aansluiting zo
gemaakt. Maar de lamp doet het maar even dan gaat hij een paar keer aan en uit , en dan blijft hij uit. Zou
ik wat verkeerd gedaan hebben , nee want ook bij de buren is er geen stroom meer. Stroomstoring dat
gebeurd hier wel vaker, maar de andere dag gebeuren er allerlei vreemde dingen. Eerst hebben we weer
stroom in de slaapkamer,dan is het weer weg en hebben we weer stroom in de kamer. en dan is het daar
weer weg en hebben we stroom in de badkamer . De een na de andere lamp gaat kapot , we snappen er
niks van. Het is vandaag Zondag we zullen maar zo weinig mogelijk elektra gebruiken , daar moet morgen
het energie bedrijf maar bij komen kijken .Want alle buren hebben weer gewoon stroom , daar is niks
vreemds aan de hand. Als de andere dag het energie bedrijf komt en alles nagekeken heeft en onze meter
uit elkaar en weer in elkaar heeft gezet.Gaan ze met een meter al onze stopcontacten bij langs en dan
blijkt, dat er overal 400 volt op staat. Dan maar weer terug naar de meter maar die geeft netjes 230 volt
aan, dan moet er een breuk zitten in de retour kabel zeggen ze. Na veel gezoek komen we uit eindelijk in
de stal terecht en wordt de oorzaak gevonden , in de doos waar ik de kabels uit gehaald heb vinden ze 2
losse bruin gekleurde draden. Die nadat ze die weer met elkaar verbonden hadden de oorzaak van alle
ellende waren. Die twee bruine draden had ik ook wel gezien die zijn waarschijnlijk van elkaar gegaan toen
ik al die draden uit de doos haalde. maar bruine draden zijn toch de aanvoer van stroom , en zwarte de
retour nou dus hier niet . Ik was blij dat het opgelost was , maar ik voelde mij wel knap lullig dat ik zoveel
problemen had veroorzaakt.

Verjaardag van Eva
17 september 2007. De verjaardag zoals wij die vieren op de dag dat wij geboren zijn, dat doen ze in
Hongarije niet. Daar vieren ze de naamdag, voor iedere naam die gebruikelijk is in Hongarije is een
speciale datum En op die dag vieren ze hun verjaardag. Maar dat doet Eva dus niet, dat komt omdat ze
heel veel Buitenlandse vrienden hebben. Vandaag is ze dus jarig , en we zijn dus weer uitgenodigd om te
komen eten.Ook hier ontmoeten we weer mensen die we nog niet kennen, En zoals altijd is Eva een
voortreffelijke gastvrouw. Want wat zal ze weer lang in de keuken gestaan hebben om al dat lekkere eten
wat wij voorgeschoteld krijgen te bereiden. We laten het ons allemaal goed smaken en eten ons tonnetje
rond , want daar zorgen Sandor en Eva wel voor. Want steeds weer wordt je uitgenodigd om nog een keer
op te scheppen, En daardoor eet je al gauw meer dan je van plan was Bij alle etentjes hebben we dit jaar
iemand gemist die er anders ook wel een paar keer bij geweest zou zijn , en dat is Friedhelm . Die hier ook
een huis heeft , hij is dit jaar geopereerd aan z’n maag en toen is er kanker vast gesteld . De helft van zijn
maag is weggehaald, Op afstand hebben wij met hem meegeleefd, en Wulf hield ons goed op de hoogte
hoe het met hem ging.Volgend voorjaar hoopt hij weer naar Jaszszentandras te komen als alles goed blijft
gaan.

Boeren bedrijf
Onze tanya staat midden in het landbouwgebied van Jaszszentandras, en heel vaak zien we dus in de
omgeving boeren aan het werk. Soms met tractoren en machines die bij ons al op de schroot hoop zouden
liggen, en soms met tractoren en machines waar de Nederlandse boer jaloers op zou zijn. Er is hier veel
meer landbouw grond dan in Nederland, maar het aantal verschillende gewassen per boer is hier veel
groter dan in Nederland. Dat komt omdat men hier de risico’s meer spreidt. Het is iedere keer weer leuk
om naar ze te kijken , vooral in het voor en najaar als ze met hun grote tractoren gaan ploegen of eggen. Ik
moet eerlijk zijn zo groot zie je bij ons niet, maar een ding verbazen wij ons iedere keer weer over . Als ze
kunst mest gaan strooien komt er een vrachtauto met kunstmest met 1 of 2 man daarbij ,die de kunstmest
in de strooier van de boer gooien. Als die vol is gaat de boer aan het strooien, en die mannen blijven
wachten tot de boer zijn strooier leeg heeft. Dan vullen ze hem weer en gaat de boer weer strooien zo gaat
dat door totdat de akker, soms wel een paar kilometer lang klaar is. Dit is in onze ogen een rare gang van
zaken . Die een of twee mannen doen soms een hele dag niet anders dan af en toe een paar zakken leeg
gooien.Vreemd. Dat is toch veel te duur zo vinden wij, ja vreemd voor ons maar niet voor de Hongaarse
boer bij ons in het dorp. Zo werd het gedaan toen iedereen nog op de Staats boerderij of zoals de Hongaar
zegt de coöperatie verplicht moest werken , en dus doen ze het nu ook nog zo

De stal /gastenverblijf
De vloer , de ramen , het plafond zijn klaar, nu kunnen we met de buitendeur beginnen. De ruimte waar hij
in moet kan kleiner gemaakt want nu hoeven er geen paarden meer door. De ruimte naast het kozijn vul ik
op met beton, dat is tevens een mooie gelegenheid om daarin 4 ijzeren ogen te verwerken die straks dienst
moeten gaan doen voor extra inbraak beveiliging. De deur die daar inkomt komt bij Ricky vandaan, Petra
gaat hem schuren en verven evenals de ramen, en als ik klaar ben met het aan pleisteren rond de ramen en
de deur zal ze ook de hele gevel opnieuw verven. Nu ik beide foto’s bij elkaar zie ben ik heel tevreden met
het resultaat van al het werk. Want zo zag de stal er eerst uit, is het geen plaatje geworden? En dan nu naar
binnen, ik heb alvast een begin gemaakt met het neerzetten van latten waar straks de muren verder
gemaakt moeten worden, Dit wordt de badkamer,helemaal achteraan komt de w.c in het midden de douche
en vooraan plaatsen wij een bad meubel.In het midden van de stal hebben wij de zitkamer gepland , waar
nu de tafel staat moet straks de eethoek worden . In de kamer komt ook nog een rieten tafel met een aantal
stoelen, en nog een zit slaapbank.De volgende ruimte is een slaapkamer, waarin ik in de achtermuur 2
echte stal ramen ga maken, zodat het licht van buiten ook door kan dringen naar de ruimte
daarachter.Waar wij de keuken gepland hebben ,als we straks daar staan te afwassen of te koken kunnen
we door de geplaatste stal raampjes naar buiten kijken.Dit moet de tweede slaapkamer worden , in elke
slaapkamer is ruimte voor een tweepersoons bed een kast en een tafeltje en stoel. In 2008 gaan we hier
alles afmaken, zodat wanneer de ouders van Petra hier weer komen zij onze eerste gasten zullen zijn in ons
nieuwe gastenverblijf, dat we waarschijnlijk altijd “DE STAL” zullen blijven noemen. Ook nu worden we
weer diverse keren uitgenodigd voor etentjes , zoals bij Wilma en André, die twee keer een barbeque
hebben georganiseerd; het is iedere keer een bont gezelschap. En ook al kunnen wij met de Hongaarse
mensen niet best praten ,Toch gaan we elkaar steeds beter begrijpen. Maar dat komt natuurlijk omdat we
elkaar vaker zien. Ook Wulf heeft weer een feestje gegeven, nu voor zijn 81 ste verjaardag . Het moest
niet zo’n groot feest worden als vorig jaar zei hij , maar er waren toch weer ruim 20 mensen. Waaronder
natuurlijk de fam Soos, want Sandor had weer een goulasch stoofpot gemaakt. Ook alle Hollanders waren
weer van de partij. Het lijkt wel of er steeds meer komen, dat komt omdat Wulf hier al 11 jaar een huis
heeft en hij ook veel mensen op de camping kent. En Natuurlijk is ook Jolan met haar dochter er weer.
Toch hangt er vanavond een beetje een schaduw over dit feestje, want Wulf voelt zich het hele jaar al niet
lekker in z’n vel zitten; daarom gaat hij ook weer eerder naar Duitsland terug dan de bedoeling was. We
zeggen het niet hardop, maar velen van ons zien het toch ook als een afscheid feestje en we vragen ons af:
zien we hem volgend jaar hier weer terug?.

Letscho
Letscho Ik heb het in mijn verhalen diverse keren over letscho ,voor al die genen die benieuwd zijn hoe dat
bereid moet worden volgt hier het recept : Voor 4 porties: 4 middelgrote uien. 1kg rode gelen en groene
paprika’s 500 gram tomaten 2 el olie 1 tl paprikapoeder (mild) zout en peper. 1bosje peterselie 2el creme
fraiche 1snufje suiker.
1.De uien schoonmaken,doorsnijden en in dunnen ringen snijden. De paprika’s schoonmaken en in reepjes
snijden. De tomaten in kokend water leggen,pellen,en in blokjes snijden.
2.De olie in een grote koekenpan verhitten en de uien hierin glazig fruiten.Paprika’s toevoegen en kort mee
smoren. de tomaten erdoor mengen en met paprikapoeder, zout en peper op smaak brengen.
3.Het deksel op de pan doen en de groente op een laag vuur 15 min. laten smoren. Roeren en zonder
dekselnog eens 20 min.zachtjes laten doorkoken.
4. De peterselie wassen,droogslaan en zonder de grove steeltjes fijnhakken. Met de creme fraiche door de
Letscho roeren en op smaak brengen met een snufje suiker, wat peper en zout.
Serveren: In Hongarije wordt Letscho gegeten met droogkokende rijst en of aardappelen geserveerd als
eenpansgerecht. Voor 4 porties is 200 gram langkorrelige rijst genoeg..
Dit gerecht kan ook als voorgerecht in soepkommen of als stevig hoofdgerecht worden geserveerd
met,gebraden worst of een spiegelei. Eet smakelijk.

Boerenkool
Wij als Nederlanders lusten bij de winterdag graag boerenkool met rookworst en spek. Daarom had ik in
onze moestuin ook boerenkool geplant, en door al dat water geven en het bijzondere mooie weer waren het
in september al prachtige planten geworden. Toen ik ze aan het planten was zei Sandor wat zijn dat voor
planten ,dus vertelde ik hem dat het boerenkool was en dat wij dat in Nederland heel lekker vinden. Ken je
dit vroeg ik hem, nee zei hij dat kennen wij in Hongarije niet. Omdat ik toch planten genoeg had heb ik
hem er ook van meegegeven om in zijn eigen tuin te zetten. Iedere keer dat hij bij ons kwam zei hij altijd
weer wat is die boerenkool bij jouw al groot, bij mij groeit het lang zo goed niet. In september kwam hij
een keer en toen vertelde hij, wij hebben gisteren ook boerenkool gegeten. Maar niemand vond het lekker,
het was erg bitter.Dat is geen wonder vertelde ik hem want ik denk dat het niet goed klaar gemaakt was.
Nou moet je wel oppassen om zoiets tegen Sandor te zeggen,want zijn vrouw maakt de lekkerste
maaltijden klaar. Daar kunnen wij over meepraten want alle keren dat wij daar gegeten hebben smaakte
het altijd prima. Maar gelukkig nam hij het goed op, en konden wij hem vertellen dat je boerenkool in
september niet zo van het land in de pan moet doen.Maar dat je het eerst in de vriezer moet stoppen om te
laten bevriezen, en dat je het dan pas in de pan moet doen om te koken, Dan is de bittere smaak weg, We
eten het in Nederland ook niet eerder dan in de winter en niet eerder dan er de vorst overheen is gegaan.
Erg overtuigd was hij nog niet, en daarom nodigden wij hem uit om samen met Eva bij ons te komen voor
een afscheids diner. Waar we dan boerenkool zouden eten op de Hollandse manier bereid. Wel stelden we
voor dat Eva mee zou helpen met het bereiden. Eind september was het dan zover, vandaag moet het
gebeuren. En omdat Henk en Coba ook weer naar Nederland vertrekken hebben we die ook uitgenodigd.
Coba bood toen spontaan aan dat zij de boerenkool wel zou klaar maken omdat ze dat al zo vaak gedaan
had. Hier zijnze dus hard aan het werk om een grote pan met boerenkool te maken. Coba slooft zich
behoorlijk uit om aan Eva te vertellen hoe alles moet , ondanks de taal barriëre lukt het wel aardig. Omdat
ze elkaar al 15 jaar kennen, en in die tijd wel geleerd hebben om elkaar te begrijpen. Af en toe moet je
natuurlijk wel even in de pan kijken of alles wel goed gaat, terwijl de worstjes en spek lappen gebraden
worden. Rookworst hebben ze hier niet maar paprika worstjes zullen ook wel smaken. En zo zitten wij dan
‘s avonds een echt bord boerenkool te eten, met een kuiltje in het midden en daarin een schep jus precies
zoals het hoort. Smaakt goed zeggen Eva en Sandor (zouden ze het echt menen?), en daarom geven we alle
boerenkool die nog over is aan hen mee om het thuis ook aan de 2 zoons te laten proeven. Of ze het echt
meenden toen ze zeiden dat het lekker was, horen we volgend jaar wel als we hen vragen of ze het vaker
gegeten hebben. Of dat ze alles door de konijnen hebben laten opeten , want die vonden het ook lekker zei
hij.

Lieve mensen
Dit gaat over de vruchten uit onze moestuin en boomgaard. Ik heb het hier in deze web-log al vaker over
gehad, en dat komt omdat de natuur ons iedere keer weer verrast met wat ze ons geeft. Voor een foto
hebben wij diverse vruchten en groentes bij elkaar op een grote schaal gelegd , waarvan een schilder ook
een mooi schilderij zou kunnen maken, dat dan het predicaat stilleven mee zou krijgen. Alles rechtstreeks
door de natuur aan ons geschonken. Maanden lang hadden wij als we iets nodig hadden al deze groentes
en fruit zomaar voor het pakken. De meeste gegroeid zonder kunstmest of bestrijding middelen. Helaas
moesten wij dit jaar onze fruitbomen wel spuiten met bestrijding middelen,vooral tegen luis en meeldauw.
Dat zal wel gekomen zijn door het hete weer dit jaar. En al hadden we veel van ons zelf, toch vonden
sommige Hongaren het nodig om ons nog meer te geven, Heel vaak kwam onze oude buurman ‘s ochtends
vroeg langs en riep bij de poort al letscho (dit is een Hongaars gerecht), en dan overhandigde hij ons weer
een grote zak gevuld met uien,tomaten en paprika’s en een doos met eieren dit alles heb je nodig om
letscho te kunnen maken. Ook toen we een middag bij hem op visite waren mochten we natuurlijk niet met
lege handen vertrekken, zijn vrouw had al gezegd dat ze ons nog wat mee wou geven. Al zeiden we nog zo
vaak dat dat niet hoefde toch moesten we wat meenemen, en kregen we weer een zak tomaten en paprika’s
en eieren in onze handen gedrukt. Dat vonden ze nog niet genoeg , en toen moesten we kiezen wat we
liever hadden een soort leverworst (Burka of zo)of een geslachte kip. Hoe we ook ons best deden we
kwamen er niet onderuit kiezen moesten we, toen we voor de worst kozen kregen we de kip er ook nog bij.
Een beetje beschaamd namen we afscheid , en toen we in de auto stapten had ze ook nog gauw even wat
bloemen voor Petra geplukt. kijk van zulke lieve mensen is het moeilijk afscheid nemen, want we gaan
weer terug naar Nederland . Ons verblijf in Hongarije van 2007 zit er weer op ,maar we kijken alweer uit
naar volgend jaar .

Een beetje geschiedenis
Op 14 november 1944 trok het Sowjet leger Hongarije binnen,en zonder verzet van de bevolking konden
ze het land in bezit nemen. Op 14 november trokken ze ook Jaszszentandras binnen wat toen een dorp was
van ongeveer 6000 inwoners. Had men geweten wat hen te wachten zou staan, dan hadden ze
waarschijnlijk wel verzet geboden. Alle mensen werden gedwongen om op grote staatsboerderijen te gaan
werken (coöperative boerderijen zegt men bij ons in het dorp), veel mensen hebben toen het dorp verlaten
en zijn naar de grotere steden vertrokken om in de industrie te gaan werken . Ook waren er veel mensen in
het dorp die het niet meer zagen zitten en zelfmoord pleegden. Ook bij de mensen onderling is toen veel
veranderd,ze vertrouwden elkaar niet meer.En met hekken om hun erf probeerden ze de buiten wereld
buiten te houden zodat ze toch nog een beetje vrijheid hadden al was het dan alleen maar op hun eigen erf.
Als je de dorpelingen hoort moet de bezetting door de Russen een verschrikkelijke tijd geweest zijn.
Sommige zijn daardoor nog steeds gestrest, zoals b.v de man waar wij onze kastanje bomen kochten. In
het gesprek dat wij met hem hadden in het Duits riep hij regelmatig ” Communismus weg” en dan maakte
hij een weg werp gebaar. Door die tijd is ons dorp in inwonertal hard achteruit gegaan en er wonen nu nog
ongeveer 2600 mensen in Jaszszentandras. Waarvan 864 ouder zijn dan 60 jaar. Sinds de Russen
vertrokken is er weer veel veranderd in het dorp, er is weer wat meer welvaart gekomen al wonen er nog
steeds echt arme mensen .Ook aan het dorp zelf kan je zien dat er weer betere tijden aangebroken zijn,
want men probeert nu om alles zo goed mogelijk te onderhouden. En met steun van Europa heeft men dit
jaar de zwembaden in het dorp bij de camping een facelift gegeven, ook het thermaalbad willen ze zo
gauw er geld beschikbaar is een facelift geven. Zodat Jaszszentandras nog meer toeristische bezoekers zal
krijgen dan er nu al komen . En het onderlinge vertrouwen is ook weer aan het terug komen, al richt het
wantrouwen zich nu vooral tegen de Roma Hongaren(Zigeuners)

Te huur
22 januari 2008. Half Maart vertrekken wij weer naar Jaszszentandras in Hongarije,we hebben al weer
heel wat spullen opgescharreld om mee te nemen voor de inrichting van ons nog af te maken gastenhuis.
We zullen nog heel hard moeten werken om het voor 1 augustus helemaal klaar te krijgen,om onze eerste
gasten te kunnen ontvangen.Ook onze website voor de verhuur van ons gastenhuis staat inmiddels op
internet( het adres is:destalinHongarije)

Winter
15 februari 2008 Vandaag ontvingen wij van kennissen een foto van onze tanya in de sneeuw. Zo hebben
wij dat nog nooit gezien, omdat wij er alleen maar in het voorjaar, zomer en herfst zijn. Toch leuk om te
zien hoe het er daar ‘s winters vaak uit ziet.De foto is gemaakt na de sneeuwbui die op oudjaarsdag begon
tot in de loop van nieuwjaarsdag. De nachten waren toen ook behoorlijk koud, zo’n min 12 graden. een
bewerkte copie van deze foto waarop het contrast tussen zomer en winter mooi zichtbaar gemaakt was
werd mij later op de avond gestuurd door Ada een vriendin en collega van Petra die hem even bewerkt
had!!!!! .

Hongaars leren
We zijn een paar weken terug begonnen met een cursus Hongaars, best moeilijk zo te zien. We troosten
ons maar met de gedachte dat Hollands leren voor een Hongaar ook niet mee zou vallen.Een heel goed
voorbeeld hiervan vond ik op de weblog van :decolumnist.web-log.nl Zou een Hongaar onderstaande
logica kunnen volgen?
Men spreekt van één lot, en verschillende loten,
maar ‘t meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik vloog.
Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
maar is dan ‘ik voog’ een vervoeging van vegen?
Wat hoort er bij zoeken’? Jazeker, ik zocht,
en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht?
Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten.
En toch is ik ‘hocht’ niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.
En evenmin zegt men bij slopen ‘ik sliep’.
Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.
Maar fout is natuurlijk ‘ik riep’ bij het rapen.
Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u ‘t weet
en dat u die kronkels beslist niet vergeet.
Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik ‘ik riep’.
Nu denkt u: van snoepen, dat wordt dan ‘ik sniep’?
Alweer mis, m’n beste. Maar u weet beslist,
dat ried komt van raden, ik denk dat u ‘t wist.
Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood.
En toch volgt na wieden beslist niet ‘ik wood’.
‘Ik gaf’ hoort bij geven, maar ‘ik laf’ niet bij leven.
Dat is bijna zo dom als ‘ik waf’ hoort bij weven.
Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken.
Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken.
maar weet u: van weten komt wist,
maar hoort bij vergeten nou logisch vergist?
Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen.
En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen:
hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond?
Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond.
En noemt u een mannetjes rat nu een rater?
Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater.
U ziet, onze taal beste dames en heren,
is, net als ik zei, best moeilijk te leren!
Ook zoiets zullen wij met het leren van het Hongaars waarschijnlijk vaak tegenkomen en zullen we
waarschijnlijk alle logica over boord moeten zetten

Wanneer vertrekken we weer
Als alles gaat zoals we gepland hebben vertrekken we zondag 16 maart weer naar Hongarije. De
voorbereiding daarvoor is in volle gang.We hebben er weer echt zin in, na een hele winter in
Nederland.Alles zal afhangen van het weer in zuid Duitsland en in Oostenrijk dat weekend, we gaan alleen
rijden als het weerbericht geen sneeuw voorspeld. We zijn benieuwd hoe alles erbij staat, gister belde
Sandor dat er door de storm een gat in het dak van ons toekomstige gastenhuis was ontstaan door
afgewaaide dakpannen. Maar dat we ons geen zorgen hoefden te maken want hij had ze er weer opgelegd,
Er is een spreekwoord dat zegt: een goede buur is beter dan een verre vriend, maar ik ben maar wat blij dat
ik beide heb. De laatste week dat we nog in Nederland zijn zal wel weer erg druk worden, er is dan nog
zoveel te regelen om hier alles achter te kunnen laten.En niet te vergeten al de bezoekjes die we nog af
moeten leggen om voor 3 maand afscheid te nemen van familie en bekenden. Het is best wel een lange
trieste winter geweest, gelukkig zijn we er toch nog 14 dagen tussen uit geweest naar ons geliefde eiland “
la Gomera” waar altijd de zon schijnt. Het is een geweldig eiland als je van wandelen houdt. Terug van
vakantie moest ik de andere dag naar het ziekenhuis voor een operatie. Ik had veel last van overhangende
oogleden en omlaag gezakte wenkbrauwen. Gelukkig betaalde de ziekten kosten verzekeraar de kosten.
Het resultaat is dat ik nu weer vrij zicht heb naar alle kanten.

Het is bijna zover
De voorbereiding voor ons komende vertrek is nu in volle gang, tussen de buien door ben ik de auto aan
het inladen. terwijl Petra de caravan aan het pakken en inrichten is . Ik hoop dat we af en toe nog een klein
beetje zon krijgen dat werkt wel een stuk prettiger.Zondag 16 maart willen we vertrekken als het weer een
beetje meewerkt. Vandaag ben ik voor de laatste keer naar de specialist in het ziekenhuis geweest voor
overleg. Ik heb al een hele tijd last van mijn rechtervoet en tintelingen in mijn been, dus werd ik door de
huisarts naar de neuroloog gestuurd.Daar werd per ongeluk geconstateerd dat mijn hals slagaders niet in
orde waren, na een echo bleek dat ze voor 60 tot 80 % dicht zitten. Dus dat was niet zo’n mooi bericht,
vooral niet omdat ze er niks aan willen doen een operatie vinden ze te riskant. Het enigste was
bloedverdunners,maar die gebruik ik al sinds 2001 na een hartinfarct. Even hebben we nog overwogen of
het nog verantwoord zou zijn om wel naar Hongarije te vertrekken. Maar die gedachte hebben we maar
gauw weer van ons afgezet, we gaan gewoon verder met ons leven. Wel zal er nu ieder jaar gekeken
worden of het zo blijft of dat het erger wordt. Volgens de specialist hebben we 4 slagaders die het hoofd
van bloed voorzien, als er een wegvalt hoeft dat nog geen ramp te betekenen. Hij zei dat hij wel mensen
kende die 2 totaal dichte aders hadden en daar geen problemen van ondervonden, daar houden wij ons dus
nu maar een beetje aan vast. We hopen dat het weer in Hongarije weer wordt als afgelopen jaar , dan
wordt het toch wel weer genieten bij ons Hongaarse huis

Bijna betrapt
17 maart 2008 zijn we na een voorspoedige reis weer terug bij ons huis in Jaszszentandras, al beleefden
we onderweg wel een aantal spannende minuten. Vlak voor Passau ging ons een politiewagen voorbij, die
nadat hij een aantal wagens gepasseerd was over de vluchtstrook ging rijden. Steeds langzamer tot hij vlak
voor ons was, toen zagen wij voor de achteruit van de politieauto de volgende zin oplichten: Bitte volgen.
Bij de eerste afrit nam hij ons mee van de snelweg af. Even klopte het hart mij in de keel, we zijn er bij
dacht ik; want we waren veel te zwaar beladen. Gelukkig wilden ze alleen maar de auto papieren inzien.
Ze hadden geen achterbank gezien, alleen maar lading. Ze dachten dat we met een grijs kenteken reden
zonder dat de achter ramen geblindeerd waren. Toen bleek dat de papieren in orde waren konden we weer
verder. Maar wat als ze onze caravan gewogen hadden? Thuis gekomen was mijn eerste werk weer zorgen
voor water,en het monteren van onze buiten keuken. Een fluitje van een cent deze keer, al gauw kon ik
Petra helpen met het uitladen van de caravan. Nu bleek pas goed wat er allemaal inzat, en hoeveel geluk
we bij de controle onderweg gehad hadden.

De Stal
Nadat we ons weer geïnstalleerd hadden was het weer tijd om verder te gaan met de verbouw van de stal.
4 mei komen de ouders van Petra als onze eerste gasten, dan moet alles klaar zijn. Omdat er nog heel veel
moet gebeuren zullen we onze tijd heel erg hard nodig hebben. Daarom eerst maar eens zorgen dat we
gipsplaten krijgen om de wanden mee af te werken. Verleden jaar hadden we al bij verschillende tuzep’s
gevraagd wat ze kosten, en bleek dat ze bij ons in het dorp net zo goedkoop of duur net zoals je het bekijkt
als elders waren. Nu nog het probleem oplossen hoe krijg ik ze thuis, want in mijn auto kunnen ze niet in.
En hoe krijg je bij de tuzep de mensen aan het verstand dat je ze thuis bezorgd moet hebben, als je de taal
niet spreekt. Zorgen voor niks, ze begrepen al snel dat we een transport probleem hadden en dat was snel
opgelost. Ze hadden al gauw transport geregeld van twee Hongaarse mannen met een kleine vrachtauto, en
zonder dat ik iets hoefde te doen werden de platen voor 2000 forint ongeveer 8 euro netjes bij mij thuis op
de plaats van bestemming afgeleverd. Nu kon ik aan de slag, maar om platen van twee meter bij een meter
vijfentwintig alleen netjes aan de balken te bevestigen viel niet mee. Petra heeft heel wat keertjes moeten
assisteren. Dat zijn karweitjes die soms net niet gelukken, en dan moet je oppassen met wat je zegt om
geen ruzie te krijgen. Want ik mopper gauw als mij iets niet lukt, vooral op mijzelf maar dat klinkt vaak
net alsof het voor de ander bedoeld is. Gelukkig zaten de grote platen er na een paar dagen allemaal aan,en
kon ik beginnen met de stukken die allemaal op maat gemaakt moesten worden. Best ook nog een heel
karwei, eerst alles meten en afsnijden en op veel plaatsen nog weer latten plaatsen voor de bevestiging. De
elektra punten plaatsen en alvast de stroomdraden in de wanden maken. Wie mocht denken dat ik alles
alleen doe vergist zich lelijk, Want wie denk je die al het verf werk doet?, juist Petra . Dagen is ze bezig
geweest om alle schroefgaten en kiertjes dicht te plamuren,te schuren en weer te plamuren en weer te
schuren. En dan niet te vergeten het verven laag na laag, Ze was niet eerder tevreden dan dat alles er
onberispelijk uitzag.

De riolering
De buizen voor het afval water had ik verleden jaar binnen al gelegd, nu moest de afvoer buiten nog
aangelegd worden naar de septic tank. Ik had toen we het huis kochten van de vorige eigenaar, een
tekening gekregen van het erf waarop alle leidingen en septic tank stonden aangegeven. Maar hoe ik ook
zocht een septic tank was niet te vinden, wel een bezink put. Van de buren hoorde ik dat men in Hongarije
de bezink put ook vaak septic tank noemt , bij een grote renovatie van de tanya in de jaren 90 van de
vorige eeuw had men een nieuwe bezin kput gegraven en waarschijnlijk vergeten de oude van de tekening
te verwijderen. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het raadsel dat wij op de aangegeven plaats niets
konden vinden. Om aansluiting te kunnen maken op de bestaande rioolbuis, moest ik nu een geul graven
van ongeveer 25 meter. gelukkig mooi recht uit. Na een dag was ook dit klusje geklaard.Ook nu weer was
ik verbaasd hoe weinig de plastic buizen en hulpstukken hier kosten in vergelijking met Nederland .

Burenhulp
Het tegelen in De Stal zal ook een heel karwei worden. De grote badkamer en wc ruimte ga ik betegelen
vanaf de vloer tot aan het plafond. Daar gaat heel wat tijd inzitten, vooral door al het snijwerk. Na een
paar dagen ben ik daarmee klaar en kan ik aan de vloer beginnen, in alle kamers en keuken komen
dezelfde lichte tegels. Heel belangrijk om zoveel mogelijk licht in je huis te brengen,vooral omdat de
ramen in Hongaarse huizen meestal niet zo groot zijn. Daar hebben wij ook bewust voor gekozen toen we
nieuwe ramen in De stal hebben gezet. Daardoor is het zomers als het buiten 35 a 40 graden is binnen toch
nog heerlijk vertoeven zonder kunstgrepen zoals airco; zoals ik al eerder verteld heb ( te vinden in het
archief). Terwijl ik bezig ben met het leggen van de vloertegels is Petra heel ijverig bezig in de garage met
het verven en schuren van het aanrecht,badmeubel en de tafel en bankjes voor de eethoek. De garage staat
zo vol met alle onderdelen dat er maar heel weinig ruimte over is om nog in te werken. Toen onze Duitse
overbuurman zag wat er allemaal gedaan moest worden kwam hij spontaan Petra een dag helpen met
schuren. En om Petra een hart onder de riem te steken bij al dat werk bracht hij ook regelmatig een dikke
reep chocolade. Het is iedere dag hard werken vooral omdat er nu een beetje druk achter zit om op tijd
klaar te zijn, maar als we ‘s avonds na het eten kijken wat we die dag weer gedaan hebben. Geeft ons dat
iedere keer weer een voldaan gevoel om alles zo te zien vorderen.

De natuur

29 maart 2008. Het weer is dit jaar heel anders dan vorig jaar,er is de afgelopen winter wel sneeuw
gevallen en de temperatuur was met oud en nieuw -12 graden. Ook is er regelmatig regen geweest ,dat is
goed te zien. Want het gras dat wij op een gedeelte van onze akker hadden gezaaid in oktober,vlak voor
ons vertrek staat er mooi boven als we in maart weer terug zijn. Terwijl wij druk bezig zijn in DE STAL
wisselen zon en regen zich regelmatig af, wat soms hele mooie plaatjes oplevert. Zoals op bijgaande foto
te zien is, maar alles komt toch weer tot leven al is het dan wat later dan verleden jaar. Begin april staat
onze abrikozenboom in volle bloei, zoveel bloemen hebben wij er nog nooit aan zien zitten. De bijen
hebben druk werk om alle bloemen te bestuiven, de zon schijnt volop en wij denken dat we dit jaar wel
eens veel abrikozen kunnen gaan plukken. Maar helaas op een morgen als wij uit bed komen zien we dat
het gevroren heeft -6 geeft de thermometer aan, en na een paar dagen is onze mooie abrikozenboom
helemaal zwart geworden. Zelfs de bladknoppen zijn bevroren en zwart, het is een heel treurig gezicht als
we nu naar hem kijken. We vrezen zelfs dat hij net als onze kersenboom verleden jaar dood zal gaan, maar
gelukkig zien we na een paar weken toch weer een paar bladknoppen te voorschijn komen. En wonder
boven wonder hebben toch een paar bevruchte bloemen het overleefd en zien we ze tot kleine abrikoosjes
uitgroeien. Ook onze amandel bomen komen in bloei met het vruchtbare weer dat we hebben, zelfs de
jonkie’s doen dit jaar mee en er blijken na de bloei zelfs veel amandelen aan te zitten.Wat ook goed groeit
is het wilde gras, vooral tussen onze druiven bomen aan de voorkant van ons huis. De buitenste strook
tegen het hekwerk aan is te smal voor mijn maaimachine, en ook met de zeis kan ik daar niet uit de voeten.
Dan blijft er niet anders over dan omdat maar af te knippen met de hegge schaar.Een paar weken later
bevriest ook de bloesem van de pruimenbomen ook zij staan er nu heel treurig bij. Dit jaar dus geen
abrikozen en pruimen, zo is de natuur het ene jaar overvloed het andere jaar armoe. Veel appels zullen we
dit jaar ook niet krijgen, want ik heb de appelbomen verleden jaar gesnoeid. Nu blijkt dat ik dat veel te
radicaal heb gedaan, las ik in het tijdschrift LANDLEVEN hier heeft de natuur dus geen schuld aan. Dan
maar weer terug naar de verbouw van De Stal. Nu de vloertegels erin liggen kan ik beginnen met het
plaatsen van de wc, de spoelbak zet ik ‘s avonds een keer in elkaar. Dat blijkt nog een hele puzzel te zijn
,alle onderdelen op de juiste plaats te zetten. Het kan ook nog op 2 manieren volgens de beschrijving die er
bij zit, ik hoop maar dat ik de juiste gekozen heb. Dan kan het bad meubel geplaatst worden, en de
watertoevoer en afvoer gemonteerd .En als ik dan de aansluitingen van het blad tegen de muur afgekit heb,
de spiegel heb opgehangen en de glij stang in de douche heb gemonteerd is de badkamer klaar. Petra heeft
intussen ook het aanrecht voor de keuken klaar dus die kan ook geplaatst worden, Als die er instaat en alle
leidingen zijn aangesloten komt weer het spannende moment ,heb ik mijn werk goed gedaan. Zal als op de
leidingen de druk van het water komt alles dicht zijn, gelukkig alles is dicht .Alleen de kraan van het
aanrecht blijkt niet goed te sluiten, een nieuw leertje er in denk ik. Maar dat blijkt niet zo te zijn, de kraan
is versleten. Gelukkig heb ik er nog een paar op voorraad dan maar een andere monteren. Als Petra dan
ook de meubels voor de eethoek op zijn plaats heeft gezet, begint het al ergens op te lijken.

Het terras
Het terras voor De Stal moet ook nog afgemaakt worden, verleden jaar hadden wij al een stuk beton
gestort . We gaan het nu af maken, dus maar aan Sandor gevraagd of wij weer zijn betonmolen konden
gebruiken. Zoals altijd was dat geen probleem, helaas kon hij zelf niet helpen; Hij had aan andere mensen
beloofd om daar een klus te doen, maar hij was liever bij ons gekomen, zei hij. Nu moest ik het met de
hulp van Petra doen, en ik moet eerlijk zeggen dat ging ook prima. Het was de dag dat wij in de beton
gingen vrij warm, en de beton droogde veel te snel. Er kwamen al heel snel scheuren in, en omdat
regelmatig nat maken niet veel hielp bleef er niets anders over dan alles maar afdekken met plastic. Na een
dag hard werken en zweten, lag het terras er toch in.

Elektra aanleggen
Nu moet er nog een klus gebeuren elektra aan leggen, we hebben gepland om de leidingen boven het
plafon te leggen. Dat is wel leuk bedacht, maar we hebben het plafon helemaal dicht gelegd met gipsplaten
zonder een luik om naar boven te kunnen. Om er nu weer een luik in maken vinden we zonde, dan na veel
wikken en wegen komen we ineens op het idee om in het hout van de buiten gevel in de schuine kap een
deur te maken, dan kunnen we daardoor, ook als we boven nog eens iets willen opbergen. Een opening is
zo gemaakt en het uitgezaagde hout kunnen we zo weer gebruiken voor een deur, Het is immers pasklaar.
maar dan het aanleggen van de elektra. Ik loop al een aantal dagen daarover te denken , want wat er
verleden jaar gebeurd is moeten we niet weer hebben. Na alle bestaande leidingen nog eens goed
bestudeerd te hebben , besluit ik toch maar om er aan te beginnen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit werk
wel een beetje onderschat had, niet alleen omdat je je hersenen er heel goed bij moet houden. Maar ook
wat een werk al die draden met elkaar verbinden, ik was ook maar wat blij toen ik boven alles klaar had.
Nadat ik beneden de boven leidingen provisorisch met een stopcontact had verbonden, bleek op een paar
kleine foutjes na alles te werken. Dat was echt een pak van mijn hart, nu nog aansluiten op de bestaande
leidingen. Maar welke moest ik daarvoor nemen, er liepen er genoeg langs. Op goed geluk heb ik een
stroomdraad,een retour draad en een aardleiding doorgeknipt en daar alles op aangesloten. Nu maar
afwachten of er niet teveel op deze leidingen was aangesloten, heb ik alle lampen aan gedaan en alle
apparaten die op deze groep zaten ingeschakeld. Toen na verloop van tijd bleek dat de zekering er niet
uitsprong, wist ik dat het goed zat. André bood aan toen hij even kwam kijken, dat hij wel de zekeringkast
die ik er nog tussen wil plaatsen voor mij zou willen monteren. Omdat ik wist dat hij dat al veel vaker had
gedaan nam ik zijn aanbod maar wat graag aan.

Meubels maken
In de slaapkamer moet nog een bed komen, ook die ga ik maar weer zelf maken. Het model had ik ergens
zien staan, en leek mij niet zo moeilijk om te maken. Het meeste werk was ook dit keer weer het hout glad
schuren. Toen het bed zo ongeveer klaar was, moest de kat, zoals altijd wanneer er wat nieuws is, alles
even inspecteren. Ook ik zelf heb het bed even geprobeerd of hij stevig genoeg was, door er een aantal
keren op te springen. Ik moet er niet aan denken dat we gasten hadden die door het bed zouden zakken.Als
laatste moet ik nog de zit/slaapbank die ik al in Nederland gemaakt heb in elkaar gaan zetten. Dat is best
nog wel even moeilijk, alle onderdelen daarvan moet ik bij elkaar zoeken want overal ligt wat. Intussen is
Petra bezig met het verder inrichten van de kamer en keuken. En als ik dan de bank klaar heb, is ons
gastenhuis zo ongeveer gereed om de eerste gasten te ontvangen. De deuren die we van Ricky gekregen
hadden konden we heel goed gebruiken in ons gasten huis. drie hebben we er van gebruikt, Een dichte
voor de buitendeur en een met glas daar vlak achter zoals in veel huizen in Hongarije, en de deur naar de
badkamer. Paneel deuren zijn prachtig maar het zijn ondingen als je de oude verf moet verwijderen,en ze
moet schuren. Uren zijn we daar mee bezig geweest, goed dat die uren niet betaald hoefden te worden
want dan hadden we beter nieuwe kunnen kopen. Petra had gelukkig het geduld daarvoor, en omdat de zon
er regelmatig bij was kon ze ze op de picknick tafel leggen om te verven en gelijk van de zon genieten. De
deuren van de slaapkamers had ik meegenomen vanuit Nederland. Ze waren bij ons thuis overbodig
geworden, en na ze op maat gezaagd te hebben konden we ze hier prima gebruiken.

De eerste gasten in “De stal”
4 Mei gaan we onze eerste gasten die in De Stal zullen logeren ophalen van de luchthaven in Boedapest.
Het zijn de ouders van Petra, het is niet de eerste keer dat ze bij ons in Hongarije komen logeren. Maar het
is dit jaar wel anders dan vorige keren, in de voet van mijn schoonmoeder was een pees afgescheurd en ze
moest daarom 6 weken met haar been in het gips. Gelukkig mocht het gips 1 week voor hun vertrek naar
Hongarije er weer af, en had ze nog even tijd om weer een beetje te leren lopen. Ze hebben niet zoveel reis
ervaring en dus waren ze een paar dagen voor vertrek best wel een beetje zenuwachtig hoe alles zal
verlopen. En dan zal je natuurlijk altijd zien dat er wat gebeurd, waar ze niet op gerekend hadden. Wij
hadden via internet de vliegreis voor ze geboekt met Malev, en daarvoor moesten ze inchecken bij de
KLM. Maar de knul die daar achter de balie zat kon nergens op de lijst hun namen vinden. En het kantoor
van MALEV was op zondagmorgen niet telefonisch te bereiken blijkbaar. Ook al lieten ze hem de
boeking’s gegevens zien die ze meegenomen hadden, hij kon ze niet inchecken. Toen liet hij ze ergens
plaats nemen met de woorden “ik zal zien wat ik voor jullie kan doen”, daar zaten ze dan bang dat ze niet
mee konden. Toen hij afgelost werd achter de balie door een meisje, dacht mijn schoonvader ho wacht
eens even. Hij gaat zo weg en wij weten nog niks .Dus hij erop af,heb je al wat geregeld vroeg hij aan hem.
Nee dat had hij nog niet, wat is er aan de hand vroeg zijn vervangster. En toen zei het verhaal had
aangehoord keek ze nog een keer in de lijst, En op de laatste bladzijde die zij omsloeg stonden de namen
van mijn schoonouders, opgelost. Daar had hij niet gekeken zei lulletje lampenkatoen. Dat ze dik in de
zenuwen hadden gezeten was hun ook wel aan te zien toen we ze op de luchthaven van Boedapest
begroeten. Maar gelukkig ze waren er, en na een dik uur auto rijden kon mijn schoonmoeder als eerste gast
De Stal openen.

Vijftig
10 mei 2008. Een van de redenen waarom Petra,s ouders ook gekomen zijn vieren we vandaag. Petra
wordt vandaag 50 jaar en ze vonden dat ze daarbij hoorden te zijn. Alle mensen die verleden jaar op visite
waren geweest, hebben we dit jaar ook weer uitgenodigd . Zelf hebben wij onze oude Hongaarse buurman
en zijn vrouw zonder hulp van Sandor uitgenodigd. Petra had met behulp van het woordenboek, een
uitnodiging geschreven in het Hongaars. Toen ik dat aan hem gegeven had zag ik dat ze het goed gedaan
had want hij snapte het direct, en uit wat hij zei kon ik opmaken dat ze graag wilden komen. Dit jaar gaan
we Petra,s verjaardag op z,n Hollands houden met koffie en gebak,en met hapjes en drankjes. Onze
Hongaarse vrienden keken daar eerst wel een beetje raar tegenaan, en ze zullen het waarschijnlijk wel een
beetje kaal gevonden hebben. Maar ze moeten er maar een beetje aan wennen dat wij in Nederland soms
andere gewoontes hebben dan zij. (Al proberen wij ons wel een beetje bij hen aan te passen) Het was mooi
weer en we konden heerlijk voorDe Stal uit de wind zitten, alle mensen die we uitgenodigd hadden waren
gekomen om Petra geluk te wensen met haar 50 ste verjaardag. Ze kreeg heel wat complimentjes dat ze er
nog zo goed uitzag voor haar leeftijd. Friedhelm en Monika waren er gelukkig ook weer bij , verleden jaar
waren ze er niet omdat Friedhelm toen ernstig ziek was. Nu was Uwe er niet omdat het met hem dit jaar
niet zo goed gaat. Tot half in de avond hebben we heel gezellig met elkaar zitten eten en drinken, vooral
ook van die heerlijke taarten die Eva en de dochter van Anoeska voor ons hadden gebakken . Voordat
iedereen wegging wilden ze ook nog graag De Stal bekijken, en konden we veel complimentjes in
ontvangst nemen, over het vele werk dat we verzet hadden en hoe mooi het geworden was. Vooral
Anoeska was helemaal weg van hoe het er nu uitzag, want ze was zo vertelde ze. Hier niet meer terug
geweest sinds de dag dat ze met de buurman getrouwd was, en hier in De Stal hun bruiloft hadden
gegeven.

Bijbelse taferelen
Veel mensen zullen zich nog denk ik wel de verhalen herinneren die ze op de Zondag school hebben horen
vertellen over Mozes. En het Joodse volk dat een 2000 jaar voor Christus in slavernij leefde in het land
Gosen in Egypte, waar ze als slaaf stenen van klei moesten maken versterkt met stro. Deze taferelen
moeten zich ook afgespeeld hebben in 1898 na Christus in Hongarije bij de bouw van onze tanya. Nu niet
met slaven, maar door een Hongaarse familie. Die hier van klei, leem en stro de stenen hebben gemaakt
waar onze tanya van gebouwd is. De stenen maken ging als volgt; in een houten vorm werd natte klei en
leem vermengd met stro, flink aangestampt en uit de vorm in de zon te drogen gelegd. Tot ze droog en
hard genoeg waren om te verwerken, al waren ze dan geen slaven dit moet toch slavenarbeid geweest zijn.
Stel je maar voor hoeveel je er nodig hebt voor een huis van 100 m2 een stal van 60 m2 en een schuur van
30 m2 en alle muren 60 centimeter dik. Welke familie in Nederland zou dit heden ten dage nog op zich
durven nemen. Ik neem mijn pet vol bewondering af voor de grootvader van onze buurman Deszco die
deze klus tot een goed einde heeft gebracht, Ik hoop ooit nog eens een foto van deze man of familie, in
mijn weblog te kunnen zetten. Want van wat hij tot stand heeft gebracht, mogen wij nu iedere dag dat wij
in Hongarije zijn genieten.

Zwanger
De kopse kant van onze kleine schuur zit de stuc laag al een paar jaar los,het is net alsof de schuur
zwanger is. Want hij puilt steeds verder uit naar buiten, en de vraag of de stuc laag er af zal vallen is
duidelijk. Maar wanneer, op een dag wanneer ik buiten hout aan het schuren ben. En er een behoorlijke
wind staat hoor ik opeens een hoop herrie, en hoeft de vraag wanneer de stuc laag zal vallen niet meer
beantwoord te worden. Hij ligt beneden op de grond, bijna de hele zijkant is er afgevallen. Dat levert dus
weer een nieuwe klus op, en kan ik weer een beetje ervaring opdoen met stukadoren wat ik nog steeds niet
goed onder de knie heb. Het zou misschien wel nuttig zijn dat eens een poosje zou stage lopen bij een
stukadoor, om de fijne kneepjes van het vak te leren. Maar dat zou dan wel hier in Hongarije moeten zijn.
Of het resultaat als ik klaar ben met de muur er mag zijn laat ik graag ter beoordeling aan u over, maar ik
vind dat het er wel mee door kan. En als het dan ook nog geverfd is ziet het er weer acceptabel uit.

Altijd werken?
Wie mocht denken dat wij altijd maar werken zit er goed naast ( dat vinden we ook fijn), we nemen wel
regelmatig tijd voor ons zelf om andere dingen te doen. Om onze vrienden te bezoeken, of te ontvangen.
Regelmatig een kop koffie met gebak te nemen op een terrasje (in Jaszszapati). Of zomaar een eind fietsen
om de buurt te verkennen, de markten in de buurt te bezoeken. Ook gaan we een keer in de week een
ochtend of middag winkelen, iedere keer in een andere plaats. Zo leren we de wijde omgeving steeds beter
kennen. Maar ook lekker luieren onder onze treurwilg is heerlijk. Wat ook fijn is: het thermaalbad in het
dorp, waar we regelmatig te vinden zijn, zo tegen een uur of vier als de ergste warmte voorbij is ‘s
middags. Het bad is een echte ontmoetingsplaats voor de Nederlanders die hier wonen en op de camping
verblijven, alle nieuwtjes worden hier uitgewisseld. Het lijkt dan wel een beetje op het praathuis van Bor
de Wolf, alleen dat lekkere smikkelen en smullen is er in het bad nog niet bij. Maar dat komt misschien
ook nog wel eens, dat doen we nu maar later thuis. En dan niet te vergeten het weer, we leven hier echt
helemaal buiten behalve in het vroege voorjaar en het late najaar. Nu mijn schoonouders hier zijn gaat
mijn schoonvader ook regelmatig mee fietsen. Hij is hier nog redelijk onbekend, dus alles is nog nieuw
voor hem .Het bevalt hem zo goed dat hij ook regelmatig de fiets pakt en er alleen op uittrekt, en in het
dorp op een bankje gaat zitten waar hij dan regelmatig op dezelfde manier als ik probeert een gesprek te
voeren, als er een Hongaar naast hem komt zitten. Als we zo lekker uitgestrekt onder de wilgenboom
liggen te luieren, doen we meestal weer nieuwe ideeën op voor huis en tuin. één van die ideeën gaat over
het pad, er loopt een pad vanaf onze veranda naar de waterput. Die gemaakt is van allemaal stukken en
brokken beton, we noemen hem vaak onze romeinse straatweg. Ik heb het er al vaak over gehad met Petra
om er maar beton overheen te storten zodat het pad mooi vlak zou worden. Maar ze wil hem zo hij nu is
niet kwijt ook al is hij nog zo hobbelig. Nu is het idee ontstaan om een pad te maken vanaf de deur van de
stal tot aan de veranda. Zodat de twee huizen met elkaar verbonden zijn, en je met slecht weer niet door
het natte gras hoeft te lopen als je van de een naar de ander wil. Maar om een nieuw pad aan te laten
sluiten op dat oude hobbelige pad lijkt mij ook niet wat, ik zou er liever een geheel van willen maken. En
daar tijdens dat luieren ontstaat het idee waarom maken wij geen nieuw pad, van de stal naar de veranda
van ons huis dat lijkt op zo’n “oude romeinse weg”, (Zoals we verleden jaar op La Gomera hebben gezien
tijdens onze vakantie).Daar zijn we het gauw met elkaar over eens, en als het ‘s avonds niet meer zo warm
is beginnen we gelijk. Mijn schoonvader zet het pad uit met latten waartussen het pad moet komen, en ik
begin met beton maken. Als ik een stuk klaar heb begint het werk van Petra, zij moet de figuren er in
tekenen. En als we zo een paar avonden bezig geweest zijn ligt het nieuwe pad erin, tot volle tevredenheid
van ons beide.

Het gaat maar door
Ja ja we hebben alweer een verjaardag feest, Coba van Henk uit Coevorden is 75 jaar geworden. En dat
vieren ze vandaag in het restaurant op de camping. Ze heeft al hun Nederlandse vrienden van de camping
en uit het dorp uitgenodigd, en natuurlijk Sandor en Eva waar ze al zo lang mee bevriend zijn dat ze elkaar
als familie beschouwen. De kok van het restaurant heeft goulash gemaakt, wat bijzonder goed smaakt. We
eten ons allemaal tonnetje rond, zelfs mijn schoonmoeder die niet van vreemd eten houdt. En veel eten niet
lust zit heerlijk mee te eten. Al hebben we ons al lekker volgegeten aan de goulash, het gebak wat nu op
tafel gezet wordt ziet er zo lekker uit dat we daar ook geen nee tegen kunnen zeggen. Geef ieder jaar maar
zo,n feestje zeggen we tegen Coba, maar daar kunnen we haar niet toe overhalen. Over 5 jaar zei ze als ik
80 wordt zijn jullie allemaal weer welkom dan geef ik weer zo,n feestje, dus gezond blijven. In de tussen
liggende jaren moeten jullie het misschien wel weer doen met mijn snert.

Een saai dorp.
Op het prikbord van Hongarije heb ik weleens de opmerking zien staan dat Jaszszentandras een saai dorp
is en nooit wat te doen. Waar de mensen altijd achter hun hekken en gordijnen verborgen zitten, Deze
opmerking klopt als je zelf nooit van je erf afkomt, want dan geef je jezelf niet de kans om de dorpelingen
en hun activiteiten te leren kennen. Onze ervaring is anders, wij ervaren Jaszszentandras als een gezellig
dorp. Waar regelmatig wat te doen is, zo ook in deze maanden. We zijn een avond naar de camping
geweest, waar de kinderen uit het dorp een demonstratie volksdansen gaven die er zijn mocht. De volgende
avond goulash eten op de camping. Deze avonden zijn vrij toegankelijk voor iedereen.Een andere avond
was er een straat-dansfestijn, (waar we niet geweest zijn), maar wat erg geslaagd was volgens de mensen
die er geweest waren. Op 4 juli was er in het dorp een herdenking van het verdrag van Versailes, waarin na
de eerste wereldoorlog Hongarije veel van zijn grondgebied verloren heeft.Wat door veel Hongaren nog
steeds als een groot verlies en als aantasting van hun eer wordt herdacht. Ook al begreep ik er niet veel
van wat er gezegd werd, ik heb het toch wel als iets plechtigs beleefd. Vooral toen er 4 soldaten op hun
paarden in uniformen uit die tijd het speciaal aangelegde herdenkings park op reden. Het gebeuren werd
afgesloten met een openlucht mis. En niet te vergeten het thermaal bad waar je mensen van alle
nationaliteiten kan ontmoeten, reuze gezellig altijd Een saai dorp?, wel als je achter je eigen raam blijft
zitten, maar zeker niet als je aan de dorps activiteiten deelneemt ! Een saai dorp? mooi niet dus!!!

Afscheid
25 mei 2008. 3 Weken zijn Petra’s ouders bij ons geweest en in die tijd hebben wij geprobeerd het hen zo
veel mogelijk naar de zin te maken. Heel veel tijd hebben we samen doorgebracht, en natuurlijk zijn er ook
wel kleine irritaties geweest over en weer.Dat kan ook niet anders met 4 verschillende karakters. Maar
iedere dag samen buiten ontbijten en avondeten was heerlijk. Omdat mijn schoonmoeder nog niet zo goed
ter been was na haar operatie, is ze met Petra maar een keer wezen winkelen in Eger. In het pas geopende
luxe nieuwe winkel centrum met bijna 100 winkels. Dat het goed bevallen was hoorden we toen ze terug
kwamen, ze was er helemaal vol van. Maar 3 weken zijn zo om, en was het weer tijd om ze terug te
brengen naar het vliegveld in Boedapest. Onderweg vertelden ze dat ze het erg naar hun zin gehad hadden
en dat ze graag in het najaar nog een keer wilden komen. Of dat er van komt we wachten het af. Op de
luchthaven heeft Petra ze geholpen met inchecken want daar zagen ze nog wel een beetje tegen op na hun
ervaring op Schiphol. Hier verliep alles zoals het hoort te gaan, en konden we vlak voor de douane
afscheid nemen. Maar ja dat afscheid, best wel emotioneel deze keer. Vooral mijn schoonvader had het er
deze keer erg moeilijk mee, terwijl hij toch wist dat wij over 14 dagen ook weer thuis zouden zijn in
Nederland. “s Avonds om zes uur belden ze, de terugreis was heel voorspoedig verlopen ze waren weer
thuis. Zoals ook de onze veertien dagen later ,en werden we weer door de ouders van Petra hartelijk
begroet.

De mens wikt…….
Ik had beloofd dat ik na onze terugkeer uit Hongarije begin juni weer nieuwe berichten op mijn weblog te
zetten. Maar zoals het vaak gaat maak je plannen en beloof je dingen, maar in werkelijkheid gaat het
anders. Zo ook deze keer, de laatste 2 dagen van ons verblijf in Hongarije kreeg ik last van pijn op de
borst tijdens het gras maaien. En moest ik regelmatig ophouden en even rust nemen, tijdens de terug reis
had ik nergens last van. Maar terug in Nederland begon het opnieuw, dus naar de huis arts die mij direct
door stuurde naar het ziekenhuis. Hier bleek al gauw dat het hartklachten waren, in de linker kransslagader
bleek een verstopping te zitten. Na een week ziekenhuis in Hoogeveen kon ik gelukkig al doorgestuurd
worden naar Zwolle voor een dotterbehandeling. Het gaat nu weer goed,als alles goed blijft gaan
vertrekken wij rond de twintigste juli weer naar ons huis in Jaszszentandras . Omdat we het zo druk
hadden met de verbouw van De Stal, is het werk op de grote akker er een beetje bij ingeschoten. Wel heeft
Petra nog een groenten tuin aangelegd met tomaten, paprika, uien,komkommers, meloenen en diverse
andere groentes, Ook heb ik het onkruid op de rest van de akker een paar keer bespoten met een onkruid
bestrijdingsmiddel, en het nieuwe gras een paar keer gemaaid. De kanten maaien is nog niks van gekomen,
omdat dat nu flink hoog is geworden zit er niet anders op dan dat ik dat met de zeis moet maaien. Het is
prachtig weer, en na een paar dagen is het afgemaaide gras hooi geworden. Omdat ik het zonde vindt om
het in brand te steken zet ik het vooraan bij de weg op een hoop, met in mijn achterhoofd de gedachte dat
er waarschijnlijk wel een kleine boer is met een paar beesten het misschien wel graag wil hebben. Na een
paar dagen blijkt dat ook zo te zijn, want Zsoli de knecht van Jolan komt langs om te vertellen dat er een
kleine boer is die het graag wil hebben. En zo zien we ze zaterdag ‘s morgen verschijnen met paard en
wagen om het hooi op te laden precies zo als ze het bij ons ook deden 50 jaar geleden.

Bewaking
Tijdens onze afwezigheid in Hongarije wordt onze tanya en moestuin goed in de gaten gehouden, André en
Wilma gaan regelmatig kijken of alles nog in orde is. Ze hadden ook aangeboden om als het nodig mocht
zijn onze planten water te geven. Op 11 juli ontvingen wij van André een email dat alles oké was met ons
huis, en dat er regelmatig een regenbui viel. Water geven was nog niet nodig geweest. Alles in de moestuin
groeit goed zo melde hij, zowel de groente alsook het onkruid en het gras. Na een regen bui toen hij weer
eens was wezen kijken zag hij, dat er mensen op ons erf geweest waren aan het plat getrapte gras. Bij
controle bleek onze omheining nog helemaal intact te zijn, en ook de rest was oké. Naderhand bleek dat
het Sandor was geweest, die ook sleutels heeft en was wezen kijken of alles in orde was. Fijn om te weten
dat je eigendom tijdens je afwezigheid zo goed in de gaten wordt gehouden. Minder leuk was om te horen
was dat onze trots van vorig jaar, de druiven aan de pergola, het dit jaar niet goed doen. Volgens André
verdrogen en verschrompelen de druiventrossen terwijl er toch genoeg regen valt. Vlak voor we vertrokken
heeft Petra nog de takken die nog los hingen vast geknoopt, en er zo,n 250 trosjes afgegooid want er zaten
er veel te veel aan. Toen zag het er nog veelbelovend uit, zullen we deze mooie trossen zoals ze verleden
jaar waren dit jaar moeten missen.? Ook de frambozen struiken die we verleden jaar van André en Wilma
hadden gekregen, en het zo goed deden schijnen het loodje te leggen. Wat wordt dit voor een jaar??? Geen
abrikozen, geen pruimen, weinig appelen(door eigen schuld),en geen heerlijke witte druiven, en mijn hart
problemen(die hopelijk opgelost zijn) . Kan er nog meer bij, We zullen maar hopen van niet. We vinden
het zowel genoeg.

Een hart patient in Hongarije.
Het klinkt misschien een beetje vreemd maar zo mag ik mijzelf toch wel noemen, na een hartinfarct in
2002 en weer opnieuw een verstopping van een kransslagader in juni 2008. Wat doe je dan na 12 dagen
ziekenhuis waarin alles niet zo gaat als je verwacht had, de hartcathedersatie verliep niet zoals gepland.
Toen ik op de behandel tafel lag helemaal voorbereid en reeds verdoofd en met een catheder al in mijn lies
slagader aangebracht, bleken er opstartproblemen te zijn met de computer die de behandeling moest
begeleiden. Drie kwartier duurde het voordat die problemen waren opgelost, en in die tussen tijd werd ik er
door de cardioloog al voorzichtig op voorbereid, dat als ze de problemen met de computer niet op een
redelijke termijn op zouden lossen hij de behandeling af zou moeten breken. Dat zou betekenen 8 uur
bedrust waarvan een paar uur zo stil mogelijk liggen, om de wond in mijn lies slagader de gelegenheid te
geven dicht te gaan. En dat allemaal voor niks door zo’n stomme computer, maar gelukkig kon de
behandeling na drie kwartier wachten doorgaan. Na 2 dagen kon ik al in Zwolle terecht voor een
dotterbehandeling, maar ook daar achtervolgde mij het pech duveltje. Want tijdens het dotteren kwam er
plack van de vernauwing los, en daardoor kwam er een scheurtje in de binnenwand van de ader. Zodat ze
nog een extra stent moesten plaatsen. Omdat de vrijgekomen plack een hartinfarct of misschien nog wel
erger een herseninfarct zou kunnen veroorzaken, kreeg ik een infuus aangelegd met extra bloedverdunners
en moest ik een dag en een nacht langer in het ziekenhuis in Zwolle blijven. Wat doe je dan na 12 dagen
als je weer thuis bent,juist proberen zo voorzichtig en snel mogelijk de gewone dingen die je normaal ook
doet weer op te pakken.En met een vrouw achter je die je aanmoedigt of af remt als je te snel wilt, lukt het
prima. En ik wil zo snel mogelijk weer naar Hongarije is daarbij nog een extra stimulans. Nadat ik op 18
juli weer voor controle bij de cardioloog ben geweest, en hij geen bezwaar had voor mijn vertrek naar
Hongarije. Vertrekken we 19 juli weer met veel zin en vol goede moed naar Jaszszentandras.

Wat doen we hier
Toen we uit Nederland vertrokken op zaterdag 19 juli was het slecht weer, en de voorspelling voor de
komende dagen was ook niet zo best. Dus kon het voor ons niet slechter worden zo dachten wij, bij
aankomst zondagmiddag in Hongarije scheen de zon volop en ook maandag was het schitterend weer. En
…. dinsdagmorgen was nog goed, maar toen begon het te regenen het leek wel Nederland. Ook woensdag
en donderdag ging dat maar door, Zoveel regen hadden wij hier nog niet meegemaakt. Wat doen we hier,
zeiden we op een gegeven ogenblik tegen elkaar. Hadden we niet beter nog een week in Nederland kunnen
blijven, want daar was het inmiddels zomer geworden. Verleden jaar hadden we zoiets van ging het maar
eens regenen, en nu vragen we ons af wanneer houdt het op. Want ook de voorspelling voor morgen is nog
niet best, ja en wat doen we dan hier?; Dan maar binnen aan de slag, de bank die ik in de kamer gemaakt
had bleek achteraf toch niet goed te staan. We hadden geen rekening gehouden met de schoorsteen waar
we nog een keer een kachel willen plaatsen, de bank moet daarom verplaats worden naar de andere hoek.
En omdat het een vaste bank is moet ik hem gedeeltelijk afbreken en verbouwen, dan op de goede plaats
weer monteren. Ook maak ik er nu een kastje tegenaan, die gelijk dienst doet als armleuning. Al met al een
hele dag heel hard werken, en tegen de avond is het klaar en mag het resultaat gezien worden. Bij al dat
werk vergeet ik natuurlijk dat ik pas uit het ziekenhuis ben na hart problemen, en je kon er op wachten…. .
Dat moest ik dus bezuren, mijn bloeddruk was veel te hoog geworden. En dat betekend een dag of
misschien wel twee helemaal niets doen om weer bij te komen. Wat ook nog moest gebeuren was, het
muur kastje voor de stal monteren, omdat daar de muur nogal krom is. Is het maken van de kast plankjes
nog een heel karwei om die goed aansluitend op de muur te maken, maar ook dit lukt aardig. Nu in iedere
slaapkamer nog een kleerkast maken, terwijl Petra kastje af verft monteer ik nog 2 kleine tl.balkjes onder
de plank boven het aanrecht. En dan is De Stal aan de binnenkant klaar.

Zo hebben wij het graag
27 juli 2008. Zoals het nu is zo hebben we het graag in Hongarije, zaterdag is het eindelijk droog
geworden en was de zon weer terug. We kunnen ‘s morgens weer buiten ontbijten. Zondagmorgen is het
nog mooier want om half negen is het op ons binnenplein al 28 graden, dus dat belooft wat Gelukkig komt
er al gauw meer wind die er voor zorgt dat de temperatuur niet al te hoog oploopt. Ik heb van André en
Wilma een binnendeur met veel glas erin gekregen, die we in de kamer willen maken. De dichte kamerdeur
die er nu inzit kunnen we weer gebruiken als nieuwe voordeur, want die is niet zo best meer. Een hele klus
wordt dat weer daar ga ik vanmorgen maar eens aan beginnen, allereerst moet de nieuwe deur op maat
gemaakt worden. Hoe dat moet, daar heb ik afgelopen nacht een hele tijd van wakker gelegen. Ik heb wel
een kleine zaag tafel dus het zagen zal wel gaan, maar om het recht te zagen dat zal niet meevallen met
zo’n grote deur. In de tijd dat ik wakker lag heb ik al allerlei stellages bedacht om de deur over mee te
laten glijden tijdens het zagen. Dat heb ik nog nooit gehad, wakker liggen van werk dat nog gebeuren
moet. Zou dat komen omdat ik ouder wordt en hoort dat zo zachtjes aan bij mijn leeftijd ? Ik mag toch
hopen van niet, want dan zullen er nog vele slapeloze uren volgen want ik ben nog lang niet klaar met
klussen . Maar nu terug naar vanmorgen, als ik Petra vertel wat er gebeuren moet dan is de oplossing snel
gevonden. De tafel met daarop de zaagmachine, zetten we buiten en er naast zetten we nog een tafel. En
het verschil in hoogte, daar heeft Petra de oplossing voor. Het tafeltje uit de caravan heeft ingeklapt
precies de maat om dat op te vangen. Om nu een een paar centimeter van de breedte van de deur af te
zagen is geen probleem meer. Het moet een opdekdeur worden, en daarom moet er ook een zaagsnede
gemaakt worden in de dikte van de deur. Dat is wel even moeilijker, maar het lukt ons samen om de deur
mooi rechtop langs de geleider te laten lopen. Zodat we een keurig rechte zaagsnede krijgen precies zoals
het hoort, al zit Petra wel helemaal onder het zaagsel. Nu het zagen zo goed gelukt is, en hij nog prima in
de verf zit kunnen we hem in het kozijn plaatsen. Dat is een heel ander gezicht dan die dichte deur,het is al
het werk wel waard geweest. Vanmiddag gaan we met Jolan en Zolly en met Wulf en Uwe naar
Jaszbereny, naar een expo waar van alles te zien is zegt Jolan. We zijn nog maar net in Jaszbereny uit de
auto gestapt, of Jolan ziet een ponywagen getrokken door twee pony’s met aan hun zijde elk een jong
veulentje. En voor we het weten zitten we al op de wagen voor een rondrit door Jasbereny. De expo zelf
stelde in onze ogen niet zoveel voor,maar dat zal wel aan ons verwende westerlingen liggen. In Hongaarse
ogen zal het er waarschijnlijk wel anders uitzien . Maar hoe het ook zij we hebben toch wel een leuke
middag gehad .

Zwaar werk.
Imre een Duitse Hongaar had het gras op onze oprit en het binnenplein gemaaid, en op de akker had hij
het hoogste onkruid met de zeis onderhanden genomen. Het leek toen wij kwamen nu niet zo erg
verwaarloosd, en hoefden we ons niet direct bezig te houden met het hoge gras zoals anders.Waar we wel
erg van schrokken was van onze druiven, André had ons in een email toen we nog thuis waren verteld dat
ze er slecht voor stonden, maar dat het zo erg was daar hadden we echt niet op gerekend. Wat een zooitje,
hier is dus echt niks meer van te redden. Er blijft niets anders over dan alle rommel er maar af te halen, en
om te proberen de schade voor de komende jaren te beperken. Dus dat wordt extra spuiten om de nieuwe
blad groei gezond te houden en extra mest geven om weer een gezonde kleur op het blad te krijgen. omdat
het de eerste week dat wij hier waren veel geregend heeft is er van werken op de akker niks gekomen, Nu
het weer echt zomer is moeten we daar we daar ook weer aandacht aan besteden. Het gras dat ik verleden
jaar heb gezaaid staat er prachtig op, waar ik mij over verbaas is dat er zo weinig onkruid tussen
staat.Terwijl de stukken er naast waar geen gras is helemaal vol staan, zo erg dat we dat ook met de
maaimachine gaan maaien.Overdag is het veel te heet, dus doen we dat op een avond. wat is dat een zwaar
werk zeg, in tijd van een mum zit mijn hartslag ver boven de honderd. Daarom komt Petra helpen, om de
beurt doen we een paar baantjes dan heb je tussendoor weer even om op adem te komen. Als we de helft
gedaan hebben zijn we allebei bekaf en vinden we het wel mooi voor vandaag, en je raad het al het was net
weer even te veel en lag ik ‘s nachts weer een paar uur wakker. Vandaag 29 juli is de thermometer op ons
erf weer boven de 40 graden geweest, en bij zulke temperaturen doe je echt niet veel anders dan rond
lummelen en luieren. Op de ligstoelen van de tuinmeubelen die we meegenomen hebben voor het nieuwe
terras voor ,maar die we met zulk weer onder de treurwilg hebben gezet. En als er dan nog een beetje wind
is, is het daar wel uit te houden.

Herrie in Jaszzentandras
Een dikke week is het nu al erg warm, er zijn dagen dat de lucht helemaal strak blauw is. Het is dan zo
helder dat je bijna onze lieve Heer kunt zien zitten (zoals ik in een boek las). Op 1 aug. is er net als
verleden jaar een motor treffen in het dorp, van heinde en verre komen de motorrijders naar ons dorp voor
een drie dagen durende ontmoeting met live muziek. Ze kamperen op een weiland midden in het dorp, wat
met zulk heet weer niet mee zal vallen. Want bomen om verkoeling onder te zoeken zijn er niet. Ze zullen
zich wel rustig houden zou je dan denken, maar als je op de volgende link motor treffen klikt zul je zien
dat dat niet zo is. Gelukkig voor ze is de camping met het zwembad vlakbij, een andere manier om
verkoeling te zoeken is om met de motor te gaan rijden. Wij horen ze dan ook de hele dag heen en weer
rijden vanuit het dorp en later weer terug, gelukkig zitten wij 70 meter vanaf de weg zodat wij niet veel
last van de herrie hebben. Alleen op de weg moet je nu goed uitkijken, want sommige motorrijders moeten
blijkbaar laten zien hoe snel hun machine wel wil. Met de mensen in het dorp hebben we af en toe wel een
beetje medelijden, want de herrie gaat daar de hele dag door tot s’avonds laat. Want regelmatig moeten
enkele motorrijders niet alleen laten zien hoe snel of ze wel kunnen, maar ook laten horen hoeveel lawaai
of zo’n machine wel kan maken,Vooral met meisjes in de buurt of achterop. Een toer door het dorp hoort
er ook bij, mensen die van zoiets houden komen natuurlijk wel kijken want motoren spreken altijd tot de
verbeelding. Als u daar ook bij hoort klik dan op de volgende link rondrit . Ik denk toch dat velen
opgelucht zullen zijn als alles weer rustig wordt in het dorp.

Honden
Vaak worden we ‘s morgens vroeg om half vijf al wakker gemaakt door blaffende honden, die zijn hier
genoeg en als de een begint volgen de andere vanzelf. De mensen hier hebben allemaal een hond, die ze
meestal aan de ketting hebben liggen als waakhond. Anderen hebben ze los op hun afgesloten erf lopen,
die staan vaak de hele dag bij het hek iedere voorbijganger na te blaffen. Sommige blaffen of keffen net
hoe groot ze zijn de hele dag en avond, als waakhond heb je aan deze honden dus niks. Ze blaffen op
tijden dat het niet hoeft, en als het echt nodig zou zijn. Zijn ze zo moe dat ze dan slapen. Er zijn mensen
die op deze manier wel 3 of 4 honden op hun erf hebben zitten, het heeft als resultaat dat alle honden die
op deze manier gehouden worden allemaal vals worden en niet meer te vertrouwen zijn. Om over het
dierenleed wat deze manier van honden houden veroorzaakt nog maar te zwijgen; je vind ze ook
regelmatig op erven waar geen mens meer woont, daar liggen ze dan eenzaam en alleen, aan een ketting.
Niemand die naar ze omkijkt (hoogstens om wat voer toe te gooien). Ik zal niet gauw hier bij mensen het
erf opgaan als daar een hond blaft, en ik ben niet de enigste. Want toen van het voorjaar de
schoorsteenveger onze schoorsteen zou komen vegen, bleef hij voor het hek staan roepen of er ook een
hond was. Hij zal waarschijnlijk wel nare ervaringen met honden opgedaan hebben. Over nare ervaringen
gesproken; bij ons in het dorp woont een man waarvan ze zeggen dat zijn ballen zijn afgebeten door een
hond. Door de vrouwen wordt daar nogal lacherig over gedaan. Maar het verklaard misschien wel het
gedrag van deze man. Hongarije is lid van de Europese unie, en de Europese wetten en regels zullen
langzamerhand ook hier ingevoerd worden.En dan behoort deze manier van honden houden waarschijnlijk
ook tot het verleden. Maar in die tussen tijd zullen we toch iets moeten verzinnen om een oplossing te
bedenken om van het honden geblaf zo weinig mogelijk last te hebben. er zijn twee opties oordoppen in de
oren stoppen, of gaan slapen met het raam van de slaapkamer dicht omdat die recht tegenover het dicht
bijzijnde hondengeblaf zit. Na een paar dagen komt Petra met een derde optie een deur in de slaapkamer
zetten waarvan de helft open is,zodat als we de ramen in de kamer open hebben staan de frisse lucht ook
de slaapkamer kan bereiken. Waar dan muskietengaas in moet voor de muggen en voor onze poes omdat
die anders ons iedere nacht wakker zou maken met zijn bezoek. Dus weer een nieuwe klus, ik heb nog
deuren die ik van Ricky had gekregen. Het zijn twee smalle deuren, waarin in de bovenste helft glas zit.
Het glas eruit en na enig zaag werk kan ik er een openslaande deur van maken die in het kozijn gezet kan
worden. Na een dag werk zitten ze er in, en als Petra ze geverfd heeft kan het muskietengaas erin en dan is
hopelijk een deel van het probleem opgelost. Het dicht bijzijnde honden geblaf komt bij de vriendin van
Petra, Jolan vandaan ze heeft op iedere hoek van haar huis een hond aan de ketting liggen. Recht
tegenover ons slaapkamer raam ligt de grootste vast en al heel vroeg in de ochtend begint die al te blaffen,
wanneer Petra een keer aan haar vraagt of ze daar niet iets aan kan doen omdat ze niet meer slaapt als de
hond zo vroeg gaat blaffen is ze niet blij. Maar toch neemt ze haar klacht serieus en wordt de hond
verhuisd naar een van de andere huizen die ze heeft, maar dat is niet van lange duur. Nu beginnen de buren
daar te klagen over het geblaf, dus komt de hond weer terug. Maar toch is het geblaf een heel stuk minder
geworden, de hond is er nog wat ze gedaan heeft weet ik niet maar we horen hem haast nooit meer. En de
vriendschap die door deze affaire aardig bekoeld was komt ook weer tot leven.

Park aanleggen
Zoals ik al eens eerder heb verteld willen we van onze akker van 2400 vierkante meter een soort van park
maken met veel bomen. Als je dat wilt kan je naar een boomkweker toe stappen en al flinke bomen kopen,
en die er in planten dan heb je gauw resultaat. Dan moet je natuurlijk wel een goed gevulde portemonnee
mee nemen! Dat doen wij dus niet, wij proberen om met zo weinig mogelijk kosten toch een zo goed
mogelijk resultaat te bereiken. Al duurt dat natuurlijk wel wat langer, de bomen voor de oprit hebben we
bij een boomkweker gekocht. Toen we ze kregen waren het nog maar kale stokken met amper wortel; nu
ze er voor het 2e jaar in staan zijn het al leuke boompjes geworden. En wat te zeggen van deze acacia
boom die van zelf is opgeschoten, in tijd van anderhalf jaar is hij al ruim vier en halve meter hoog. Op
diverse plaatsen op onze akker komen er spontaan nog meer uit de grond omhoog, voorlopig laten we ze
hun gang gaan. Verleden jaar sept. hebben we een aantal stekken gepoot van onze treurwilg, waarvan de
grootste op dit moment 16 aug. ongeveer 3 meter hoog is. Okt. verleden jaar hebben we ook een paar
stekken geplant van bomen waar de Hongaren een hekel aan hebben, maar die wij juist mooi vinden. Ook
dit is een snelle groeier,(hoe hij heet weet ik niet) ik denk dat hij dit jaar de anderhalve meter nog wel
haalt. Uit Nederland heb ik een aantal jonge boompjes van de vogelkers,wilgen en berk die in onze tuin
gingen groeien meegenomen en hier geplant. Ook heb ik dit voorjaar in Jaszapati een aantal zaden van een
boom geplukt (die we wel leuk vonden) en gezaaid. Na een paar weken kwamen ze al op, en nu staan ze al
uit geplant op de akker. Dit jaar willen we ook de rest van de akker inzaaien met gras, zodat we volgend
jaar minder last zullen hebben van onkruid.

TV. storing
Onze overbuurman wulf heeft de laatste paar jaar nogal vaak problemen met zijn televisie toestel,
regelmatig komt het voor dat hij geen beeld heeft. Meestal geeft hij de schuld daarvan aan zijn tv toestel,
omdat die al behoorlijk oud is. Een andere keer krijgt de schotel de schuld, die zou niet goed afgesteld
staan. Afgelopen winter is er bij hem ingebroken, en hebben ze onder meer zijn oude tv meegenomen.
Toen hij daarvan hoorde was zijn reactie: dan kan ik nu een andere tv kopen. Waarschijnlijk had hij toen in
zijn achterhoofd, dan zijn de problemen van wel of geen beeld ook afgelopen. Maar dat pakte heel anders
uit, nadat hij dit voorjaar zijn nieuwe tv die hij uit Duitsland mee had gebracht had geïnstaleerd, bleek hij
weer geen beeld te hebben. Nadat hij van alles had geprobeerd besloot hij om er nu maar een Hongaarse
expert bij te halen, maar dat hielp ook niet veel want toen de expert weg was, was zijn beeld ook weer
weg. En kwam hij de kampioenswedstrijd van Bayern Munchen maar bij ons kijken. Hoe het na die tijd
met zijn tv is gegaan heb ik niet helemaal meer meegekregen, tot zondagavond 10 aug. Toen ik even bij
hem bij hem op visite ging, en hij vertelde dat zijn tv het niet deed. Er was vanmiddag al iemand bij hem
geweest vertelde hij, ze waren ruim 2 uur bezig geweest om te proberen het probleem op te lossen maar
het was niet gelukt. Terwijl hij voor mij een glas wijn inschonk schoot me ineens wat te binnen, zou dat
misschien de oplossing zijn? ik dacht aan de oude Tv man bij ons in het dorp in Nederland, die ons eens
een keer toen onze tv of receiver het niet deed tegen ons zei; trek de stekker maar uit het stopcontact. En
steek hem er dan maar weer opnieuw in, dan is het probleem waarschijnlijk opgelost wat toen ook zo bleek
te zijn. Zou ik het aan hem voorstellen? veronderstel dat het niet zou werken zou ik me dan niet belachelijk
maken. Ik besloot om het toch te wagen, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij het een ongelofelijk dom
voorstel vond. Na veel aandrang ging hij toch mee naar binnen,en deed wat ik hem gevraagd had. De
stekker ging eruit en er weer in……….. en zie het wonder was geschied, hij had weer beeld. “Dass ist ja
ganz verrückt!” was zijn reactie als ik dat vertel zal niemand mij geloven.

Arme kikker
14 augustus 2008. Vandaag hebben wij bezoek gehad, Petra hoorde onder onze pergola tussen het grind
en de afgevallen bladeren van de druiven bomen geritsel. Maar hoe goed ze ook keek er was niks te
zien,toen ze even later op de veranda stond en naar buiten keek riep ze” Anno kom eens kijken er zit hier
een slang”. Inderdaad half in een gat in de grond van een oude mollengang zat een slang om een bamboe
stok heen gekronkeld, we dachten dat hij daar in gekropen was omdat hij ons gezien had. en Petra druk
bezig was met foto’s maken, en inderdaad als wij ons terug trokken kwam hij achteruit het gat weer uit.
Maar zijn kop bleef erin en regelmatig trok hij ook de rest van zijn lijf weer naar binnen in het gat het leek
wel als of hij bezig was een doorgang te zoeken en met zijn kop aan het graven was. Na een hele poos
kwam hij helemaal weer naar buiten, en bleek wat hij in het gat aan het doen was geweest. Hij was bezig
om een pad te verslinden, de kop en het lijf van de pad had hij al ingeslikt de achterpoten staken nog uit
zijn bek. Stukje voor stukje zag je die ook verdwijnen, en steeds verder zag je de pad in het slangen lijf
opschuiven. Toen gaapte hij een aantal keren net alsof hij zeggen wilde ,dat was een heel karwei daar heb
ik slaap van gekregen. En het duurde inderdaad niet lang of hij vertrok op weg naar zijn plek onder een
stapel takken en bladeren. Arme kikker om zo aan je eind te komen lijkt mij geen pretje.

Het hoofd stoten
Hoe vaak wij in de afgelopen twee jaar ons hoofd hebben gestoten, en hoe vaak we daarbij een lelijk
woord hebben gezegd is waarschijnlijk niet te tellen. En dat gebeurt iedere keer op dezelfde plaats, terwijl
we toch wel meer lage deuren hebben zitten in onze bijgebouwen. Maar waarom het altijd weer gebeurt bij
de deur van de ruimte waar het stookhout bewaard wordt is een raadsel, want de andere deuren zijn net zo
laag. Van de week gebeurde het weer, twee keer achter elkaar. De hoed vloog van mijn hoofd, en even zag
ik alle sterren van de hemel op klaar lichte dag. De tweede keer kwam voor mijn gevoel nog harder aan, nu
was ik het echt zat. Vooral omdat Petra opmerkte je bent nog dommer dan een ezel, want die stoot zich
geen twee keer aan de zelfde steen. Dat kleine deurtje gaat eruit, maar nou nog niet. Want ik ben nu bezig
met onze betonnen picknick tafels, er zijn hier nogal veel vogels die bij ons water komen drinken. Want
wij hebben bij onze waterpomp een grote schotel staan waar altijd water inzit, een service van onze kant
naar de vogels toe. Want in de wijde omgeving is er voor hen met dit langdurige hete weer geen water te
vinden. Als dank laten ze bij ons vaak hun uitwerpselen achter, en natuurlijk bij voorkeur op onze
picknick tafel en banken. Als we hier zijn maken wij de tafel en banken regelmatig schoon, maar in de tijd
dat we er niet zijn blijft het liggen en tast het de beton aan. Daarom ben ik nu bezig om er tegels op te
leggen, het is nog steeds heet weer hier en daarom tegel ik alleen s,ochtends een paar uur. En de rest van
de dag als het niet te heet is om te werken ben ik bezig met het maken van een pergola voor en naast het
gastenhuis, waar druiven tegen aan moeten komen. Op het heetst van de dag houden we siësta, en genieten
we in een luie stoel op de veranda van onze tanya onder de plafon ventilator van een mooi boek. Ook is het
nu goed weer om aan onkruid bestrijding te doen, en een paar dagen in de week ben ik al heel vroeg op de
akker bezig met de freesmachine. Of de mensen in de buurt die herrie zo vroeg in de morgen leuk vinden
weet ik niet, omdat ik de taal niet spreek kan ik het ze ook niet vragen. Overdag verbrand in de hete zon
dan alle los gewoelde onkruid, op deze manier ben ik dus met verschillende karweien tegelijkertijd bezig.
Afgelopen zaterdagavond op zondag 24 aug ging het na 4 weken eindelijk regenen, 35 mm was er
gevallen in de afgelopen nacht. Ook zondag morgen hadden we nog een korte bui, toen we bij Henk en
Coba traditie getrouw op de camping aan de koffie zaten. en toen was de zon weer terug, maar de regen
had toch wel verkoeling gebracht. Het was nu mooi weer om een eind te fietsen, omdat we ook al op de
fiets naar de camping waren geweest had Petra niet veel zin om mee te gaan. Dus ging ik maar alleen het
was inderdaad heerlijk fiets weer,maar ik had beter een andere route kunnen nemen. Ik vind het heerlijk
om over de boeren zandwegen te fietsen tussen de velden door, omdat die veldwegen alleen door boeren
met hun tractoren en machines gebruikt worden zitten daar vaak grote kuilen en gaten in. Af en toe gaan
ze dan over die wegen heen met een grote machine met allemaal messen die het zand losmaakt, en de eg
die daar achteraan sleept maakt alles heel mooi vlak. De weg ziet er dan weer mooi vlak uit en kan weer
een hele tijd mee. Nog niet zolang geleden was dat gebeurt, en met de regen van afgelopen nacht erop was
die mooie vlakke boeren weg veranderd in een zuigende en glibberende massa waar amper doorheen te
komen was. In tijd van een mum was er geen fietsband meer te zien en leek het wel of ik fietste op 2
ringen van modder,tegen mijn benen voelde ik de blubber omhoog spatten en in mij schoenen terecht
komen. Waarom ik niet terug ging weet ik niet, ik denk dat het het kind in mij was die de uitdaging
aannam om er doorheen te komen. Opeens herrinner ik mij dat ik veel versnellingen op mijn fiets had
zitten, en in de laagste was het best te doen. En tussen die los gewoelde grond vond ik ook nog enkele
jonge boompjes, die door de grote machine los getrokken waren en met hun wortels alweer een beetje vast
waren gaan zitten. Die moet ik natuurlijk wel meenemen om bij ons op de akker te poten, Wat ook een
meevaller was dat Uwe(die inmiddels weer zover opgeknapt was dat hij weer naar Hongarije kon komen)
op ongeveer de helft woont van de route die ik genomen had, dus daar kon ik mooi even aangaan om een
beetje uit te rusten en om wat te drinken. Op de asfaltweg terug naar huis ben ik gelukkig weer veel
modder van mijn fiets kwijt geraakt, je kon in ieder geval weer zien dat er banden onder zaten. En de rest
van de fiets nou die maak ik ook nog wel een keertje schoon. Nu de picknick tafels klaar zijn kan ik me
helemaal wijden aan de pergola rond ons gastenhuis, best wel een heel karwij om dat te maken van dat
ruwe hout zoals ze dat hier hebben. hoe ik dat redelijk makkelijk glad krijg tussen aanhalingstekens, heb ik
al eens eerder verteld op mijn weblog. Maar veel herrie maakt dat wel,zoveel dat Petra er wel eens voor
weg vlucht. Ze gaat dan winkelen, en in die tussen tijd zorg ik dat alles wat er gedaan moet worden op de
zaagmachine klaar is als ze weer thuis komt. Ook het verven neem ik deze keer voor mijn rekening, we
behandelen het hout met groene beits. Dat is heel gemakkelijk op te brengen, dat zou zelfs een kind
kunnen en daarom mag ik dat van haar nu ook doen. Het is alleen oppassen dat er niet teveel op de grond
terecht komt, want dat spul is net zo dun als water. Als alles geverfd is en we er een foto van nemen,
vinden we dat het terras voor de stal er een heel stuk mooier door is geworden. Dan is het eindelijk zover,
nu is het kleine deurtje van het stookhok aan de beurt. Er gaat wel een mooi “plaatje” verloren (zie: “dat is
het eerste wat ik s,ochtends zie als ik opsta”, in een van mijn eerdere berichten ). Dat moet ik er dan maar
voorover hebben dat dat verdwijnt, nooit meer je hoofd stoten is ook wat waard. Op de dag dat ik begin
met het wegbreken van het oude kozijn, en met het wegslaan van de aarden stenen wat nogal erg stuift
staat de wind natuurlijk net verkeerd. En al dat stof komt terecht op onze veranda, die Petra net deze
morgen had schoon gemaakt. Dat levert mij flink gemopper op, maar ik was al bijna klaar voor ze het zag.
Omdat het leed al gebeurt is ga ik toch maar door, en zit de opening er al snel in. Nu komt één van de
deuren met kozijn die ik van Ricky gekregen heb weer goed van pas, want één van deze moet in de
opening gemaakt worden. Het is alleen jammer dat er drie ruiten inzitten dat is minder geschikt voor
schuurdeur.Die ga ik er dan maar uithalen, en daarvoor in de plaats moet ik maar weer panelen maken en
die er weer inzetten. Op die manier krijg ik weer z,on mooie Hongaarse paneeldeur. De panelen maak ik
op de volgende eenvoudige manier, de ruimte waar het glas heeft gezeten meet ik op en daarvoor maak ik
een plaat van triplex. Daarboven op lijm ik van hardboard een plaat die aan alle kanten 3 cm plus
sponning kleiner is dan de triplexplaat .En daarbovenop nog een hardboard plaat die aan alle kanten weer
3 cm kleiner is, als je die dan in plaats van het glas zet en verft lijkt het net echt. Ik heb na een paar dagen
de deur er inzitten, de overgebleven ruimte naast het kozijn weer netjes opgevuld met cement en de nieuwe
panelen in de deur gezet. Nu is Petra aan de beurt om alles netjes in de verf te zetten. Het hoofd stoten
behoord nu tot het verleden.

Wat gebeurd hier nog meer
Het is nu 6 sept. en het is nog steeds erg warm hier, er schijnt geen einde aan te komen. Het lijkt wel of het
nog steeds warmer wordt, we hebben hier een heerlijk thermaalbad maar het is te warm om daar naar toe
te gaan. Sinds 20 juli zijn we er nog maar drie keer geweest. De laatste paar dagen waren wel erg warm,
dat kwam mede door een harde warme zuidenwind die de warmte minder aangenaam maakte. En de
mensen van buiten naar binnen verjaagd, daar is het met 24 graden nog wel uit te houden. Morgen is er
weer markt in Jaszapati, dat wordt dus weer extra vroeg opstaan en er naar toe voordat de warmte weer
toeslaat. Gebeurd er hier nog wat?, jazeker. Na het bezoek dat we gehad hebben van de slang hebben we
nu weer andere gasten, niet laag bij de grond deze keer maar nu hoog in onze wilgenboom. Altijd wanneer
wij hier zijn zit er iedere keer op de elektra paal een duif te roepen, waarschijnlijk doet hij dat om een
vrouwtje te verleiden. Dat was hem tot 14 dagen geleden nog niet gelukt, maar nu had hij eindelijk succes
al was het vrouwtje in onze ogen wel erg jong. Ze kwam al regelmatig bij onze schotel met water drinken,
en daar zal ze hem wel hebben gehoord en voor zijn gekoer zijn gevallen. Vanaf ons terras hebben wij hun
liefde voor elkaar steeds kunnen gade slaan, wat dat betreft waren het net mensen. In hun verliefdheid
hadden ze alleen maar oog voor elkaar en trokken ze zich niks van hun omgeving aan. Maar zo’n liefde
kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven, en al gauw waren ze met zijn tweeën bezig een nest te bouwen
boven in onze wilgen boom. Daar zit zij nu braaf iedere dag op, te wachten op het moment waarop hun
liefdesbaby’s geboren zullen worden. En het mannetje…… zit iedere dag weer boven op de paal te koeren,
waarom??? om te proberen om weer een vrouwtje te verleiden?. of doet hij het voor zijn jonge vrouwtje
die zo braaf op het nest zit, om haar te vertellen dat hij nog steeds van haar houdt. Ze zeggen wel eens als
er één schaap over de dam is volgen er meer,want onverwacht kwamen er weer gasten. Mensen deze keer.
Kennissen Van Friehelm waren in Hongarije, en wilden ook hem bezoeken voor zijn verjaardag. Op de
verjaardag van Petra hadden Friedhelm en Monika ons gastenhuis gezien, en daarom had hij ze
aanbevolen om ons gastenhuis te huren voor hun verblijf hier in Jaszszentandras. Het waren hele leuke
gasten, en ze waren direct verrukt over het huis wat ze gehuurd hadden .Het was precies wat ze zich
gewenst hadden zo zeiden ze, en ook de plek waar het stond was erg naar hun zin omdat het zo heerlijk
rustig was . Op de Verjaardag van Friedhelm hebben we ze beter leren kennen, en toen ze weer weggingen
was het net of er vrienden van ons vertrokken. Volgend jaar komen ze graag terug. Ja en dan de verjaardag
van Friedhelm, allemaal waren we weer uitgenodigd en aanwezig om zijn 66 ste verjaardag te vieren. Hij
is gelijk met Petra’s moeder jarig, en ze hadden dit voorjaar afgesproken om het samen hier in Hongarije
te vieren. Maar helaas moet zij voor haar been en altijd weer terugkerende pijn in de heup weer
verschillende keren naar het ziekenhuis, en kon daarom deze keer de reis naar Hongarije niet maken. Dus
vierden we alleen Friedhelm’s verjaardag, nou niet helemaal. Want we hebben Petra,s moeder nog wel
even gebeld en alle gasten die bij Friedhelm waren hebben haar toegezongen en allemaal in hun eigen taal
geluk gewenst met haar verjaardag. Ze vertelde later toen we haar weer aan de telefoon hadden dat ze niet
alles verstaan had, maar dat dit het mooiste cadeau was wat we haar hadden kunnen schenken. Het
verjaardag feest van Friedhelm was echt een succes, want hij en Monica hadden zich erg uitgesloofd om er
voor ons een hele fijne avond van te maken. Ze hadden in de kookpot boven een vuur overheerlijke lecsco
gemaakt die verrukkelijk smaakte, iedereen liet zich daarom een paar keer zijn bord vullen. Friedhelm en
Monika ontpopten zich als een voortreffelijke gastheer en gastvrouw. en omdat het zulk mooi weer was
zaten we heerlijk bij hun in de tuin bij een kampvuur en iedereen had een goed humeur meegebracht. later
op de avond bleek dat Friedhelm niet alleen een prima gastheer is, maar dat hij ook nog heel goed kan
zingen, Menig Duits volkslied zong hij voor ons. Dat werkte zo aanstekelijk dat ook de Hongaarse gasten
er een aantal ten gehore brachten. ja en het kon niet anders of wij Nederlanders moesten er ook aan
geloven, en ik moet eerlijk zeggen dat ons gezang maar pover afstak tegen wat de anderen ten gehore
hadden gebracht. En daarom opperde André het idee dat we maar eens een keer een Hollandse avond
moesten organiseren, waar we ons beter voorbereid zouden kunnen presenteren. Ook onze gasten de
vrienden van Friedhelm leerden we deze avond kennen als hele leuke mensen, die heel spontaan aan alles
meededen en soms het voortouw namen .En werd ons ook duidelijk hoe ze elkaar hadden leren kennen, zij
was namelijk de lerares Hongaars geweest van Friedhelm en Monica en van wulf. Er was niet alleen maar
lol deze avond maar er was ook een moment van ontroering toen Friedhelm herinnerde aan zijn ziekte
verleden jaar, en hij vertelde dat hij in het ziekenhuis lag en dacht dat hij zijn huis en zijn vrienden in
Hongarije nooit weer terug zou zien. Bedankt Friedhelm voor deze mooie avond, en volgend jaar komen
we heel graag weer. Waar we ook graag naar toe gaan is naar de verjaardag van Eva op 15 sept en
natuurlijk niet te vergeten de 82e verjaardag van Wulf op 18 sept. Nu ik het toch over Wulf heb, verleden
jaar dachten wij dat het waarschijnlijk wel eens het laatste jaar kon zijn dat hij hier in Hongarije was. Want
het hele jaar ging het niet zo erg goed met hem, maar dit jaar is hij weer helemaal terug als nooit te voren.
Wij houden ons allemaal erg rustig met dit hete weer en we laten ons door de hitte weleens naar binnen
verdrijven, maar het lijkt wel of de hitte geen vat op Wulf kan krijgen. Hij is bezig met het plaatsen van
betonnen palen voor de omheining van zijn land, hoe heet het ook is Wulf gaat gewoon door.

Concentratiekamp
Op een rit door het Matra gebergte komen wij op een onverwachte plaats terecht, vlakbij het plaatsje
Recski staan we in ineens voor de ingang van een concentratiekamp. Het blijkt te gaan om een
concentratiekamp wat in 1950 in gebruik is genomen door de communisten, waar de tegenstanders die
verzet pleegden werden ondergebracht. De gevangenen werden gehuisvest in barakken en te werk gesteld
in een steengroeve in de buurt. Lopend over het terrein en denkend aan de mensen die hier een tijd hebben
doorgebracht overvalt je al gauw een beklemmend gevoel, veel van de gevangenen hebben deze
gevangenschap niet overleefd, en hebben hun verzet tegen de communisten met de dood moeten bekopen.
Wat mij opviel, op het gedenkteken waarop alle namen van de slachtoffers vermeld staan was dat er van
verschillende familie’s blijkbaar alle mannen hier naar toe gebracht waren. Wat de betekenis van het
monument voorstelt ? bij navraag werd mij verteld dat het een symbool voorstelt van gebroken macht,
maar of dat juist is weet ik niet. Gelukkig heeft het kamp niet lang dienst gedaan, na de dood van Jozef
Stalin in 1953 is het kamp opgeheven. Nooit geen communisme meer zeggen de mensen hier, of
communismus weg ermee zoals de boomkweker bij ons op het dorp nog vaak roept.Omdat die tijd nooit
vergeten mag worden, staat er bij de ingang.

Ben ik nou een winkeldief ????
Woensdag moest ik weer brood halen in het dorp bij de bakkersvrouw, zo noemen we haar altijd of ze dat
is weet ik niet. Het kan ook best zijn dat ze alleen maar het brood verkoopt en dat haar man heel iets
anders doet. Je moet er altijd op tijd heen want anders is het brood wat je wilt hebben op, ik moet er altijd
vroeg voor opstaan. Als het mooi weer is is dat niet zo erg, dan ga ik altijd op de fiets naar het dorp. Dat is
zo s’morgens vroeg op de nuchtere maag wel een mooi ritje, ik zeg dan altijd als ik terug ben ik heb mijn
beweging voor vandaag alweer gehad. Als het regent en nog zo donker is als vandaag zou ik toch liever
nog een poosje in bed blijven, maar als je wil eten moet je ook wel eens dingen doen die minder leuk zijn.
De bakkersvrouw is heel vriendelijk en ze lacht altijd, ik probeer altijd wat ik moet hebben te zeggen in het
Hongaars. Wat meestal verkeerd uitgesproken wordt om dat ik de klemtoon vaak verkeerd leg, wat ik zo
aardig van haar vindt is dat ze nooit de schooljuffrouw probeert uit te hangen om mijn uitspraak te
verbeteren zoals veel anderen wel doen. Misschien heeft ze dat ook al wel lang afgeleerd met al die
buitenlandse campinggasten, die ook het brood bij haar kopen. Vandaag had ik weer mijn bestelde brood
van haar gekregen ,en toen ik betaald had zag ik op de toonbank een krantje staan uitgegeven door en over
Jaszszentandras. Al kan ik nog niet veel Hongaars (alles wat over het dorp gaat vind ik interessant), vaak
begrijp ik na veel lezen en met behulp van het woordenboek toch wel waar het over gaat. Z’on krantje kan
ik ook wel meenemen denk ik bij mezelf, en ik voeg meteen de daad bij de gedachte. Ik pak z’on krantje en
wens de bakkersvrouw tot ziens (viszlaat). Als ik thuis ben gekomen en het krantje wat beter bekijk krijg
ik de schrik van mijn leven, het krantje is niet gratis zoals ik dacht maar kost 125 forint. En ik heb het
zomaar gepakt en meegenomen zonder te betalen, ben ik nou een winkeldief ???? Terwijl ik zit te eten
moet ik daar steeds aandenken, wat moet zij nu wel niet van mij denken. Het zit me niks lekker, als ik
klaar ben met eten stap ik in de auto en rij ik naar haar toe. Het krantje in mijn ene hand, en 125 forint in
mijn andere hand. Met een brede lach pakt ze mijn geld aan, en ze maakt een beweging waaruit ik opmaak
dat ze het begrijpt. Ik weet niet anders dan sorry tegen haar te zeggen in plaats van bocsanat. Zo dat is
opgelost en de les hiervan is dat ik vaker “mennybe kerul?” moet vragen (Hoeveel kost dat.)

Te jong getrouwd ????.
Zou het duiven vrouwtje dat samen met haar man huisvesting heeft gezocht in onze wilgenboom te jong
getrouwd zijn, want daar in die boom heeft zich een drama voltrokken. Op een zaterdagavond toen we
buiten op ons terras zaten te eten, hoorden we opeens iets uit de boom naar beneden vallen. Toen Petra
ging kijken bleek er een eitje uit het duiven nest naar beneden gevallen te zijn, kapot natuurlijk, direct
gevolgd door de tweede. De kleine duifjes zaten er al in, want het vrouwtje had al heel wat dagen zitten
broeden. Boven in de boom was het duiven vrouwtje heel druk in de weer in het nest, wat ze deed was
vanaf de grond niet te zien. Had ze de eieren expres uit het nest gegooid, of was het per ongeluk gegaan en
had ze er weinig van gemerkt en was ze nu haar eieren aan het zoeken. We hebben heel wat lopen gissen
over wat er wel gebeurd zou kunnen zijn. Zou ze misschien te jong het huwelijksbootje zijn ingestapt en
onervaren aan een gezinnetje zijn begonnen? Maar de ramp werd nog groter, ‘s nacht kregen we een
onweersbui en ging het heel hard waaien . Toen we ‘s morgens buiten kwamen bleken er heel wat takken
van de wilgenboom gebroken te zijn, en ook het duiven nest was losgekomen en hing nu zomaar ergens in
de boom.’s avonds kwam het duiven vrouwtje nog eenmaal in de boom kijken, en of het vrouwtje toen
door zoveel verdriet overmand is geweest en niet meer goed oplette is heel goed mogelijk want opeens viel
ook zij naar beneden precies op de zelfde plek als een paar van haar verongelukte kinderen een dag eerder
en bleef ze versuft liggen; was ze misschien ziek?. Toen Petra een poosje later ging kijken wat er met haar
aan de hand was kwam ze gelukkig met veel moeite weer overeind en vloog ze weer weg. Nog eenmaal is
ze in de boom wezen kijken, nu samen met haar mannetje. Na een poosje vlogen ze samen uit de boom
naar de elektra paal waar hij boven op ging zitten, en zij op een draad een meter bij hem vandaan. zo
hebben ze daar samen meer dan een halve dag ineengedoken gezeten treurend om het verlies van hun
kroost en huis. Maar het leven gaat door,ook het leven van ons duiven echtpaart. Na een paar dagen zien
we ze weer samen vliegen en door onze tuin scharrelen, weer met een takje in hun snavel. Ze zullen toch
niet weer????

Eindelijk regen
Alle dagen zon met de daarbij behorende warmte, iedere dag meer dan dertig graden. Na een paar dagen
hebben we het in Nederland dan al over een hittegolf, hoe we het hier dan moeten noemen na enkele weken
van zulke temperaturen weet ik niet. Ik weet ook niet of er een naam bestaat voor z’on lange periode van
zeer hoge temperaturen, ik zal het maar houden op een langdurige hittegolf. Als je daar midden inzit en
alles om je heen wat je geen water geeft zachtjes aan ziet verschrompelen onder de hete zon, denk je wel
eens een dag regen zou geen kwaad kunnen. Nou maandag 15 sept was het dan zover eindelijk weer regen,
volgens het weerbericht zou het de hele dag duren en ook dinsdag zou het niet droog blijven. Wat een
verschil zeg met de warmte die we gewend waren zomaar ineens meer dan 20 graden koeler, dat is na een
periode van zo bloot mogelijk lopen nu de winterkleren weer aan. In het begin vinden we het wel leuk dat
er eindelijk regen valt, maar o o wat zijn we een vervelende mensen, want dinsdag beginnen we alweer te
zeuren dat we de zon wel eens weer willen zien. Want dit weer vinden we toch eingelijk niks, we troosten
ons maar met de wetenschap dat de regen echt nodig was. En nu kan ik eindelijk ook weer eens wat op
onze akker doen, als het maandag een beetje minder hard regent trek ik mijn regenpak aan en ga ik gras
zaaien. Er is wel veel wind, in het begin waait het graszaad weg van de plaats waar ik het wil hebben.
Maar alles went zeggen ze weleens, al gauw heb ik de slag van het zaaien ondanks de wind te pakken, al
moet ik me daarvoor soms wel in een rare bochten wringen. De weergoden zijn me wel gunstig gezind,
want pas als ik klaar ben met het zaaien begint het weer harder te regenen. Ook s’middags is er een
periode dat het minder hard regent, daarvan maak ik gebruik om een stuk of wat druivenstruiken (die
spontaan te voorschijn zijn gekomen op een plaats waar vroeger druiven hebben gestaan) te verplanten. Ze
komen nu te staan bij de nieuwe pergola die ik bij ‘De Stal”heb gebouwd, daar is het nu goed weer voor.
De regen zorgt er voor dat de planten er fris bij blijven staan en beter de ingreep van het verplanten
doorstaan. Waar het nu ook goed weer voor is, is voor de kachel. Petra heeft hem aangemaakt en als je van
buiten komt waar het maar 8 graden meer is, (De Hongaarse mensen zeggen dat ze zich niet kunnen
herrinneren dat het ooit in sept zo koud is geweest) kan je wat extra warmte binnen best gebruiken.
Dinsdag zijn we boodschappen gaan doen in Szolnok en hebben we weinig last van de regen gehad, omdat
je dan toch het grootste deel van de tijd binnen bent. Petra is de rest van de dag bezig geweest met sap
maken van de druiven die we nog hadden, we kookten ze altijd om het sap er uit te halen. Nu is ze bezig
met een pan waarmee je doormiddel van stoom het sap uit de druif haalt, Op deze manier krijg je veel
zuiverder sap dan door koken want dat sap was nogal troebel. We krijgen toch nog aardig wat flessen vol,
en kunnen we straks terug in Nederland nog een hele tijd genieten van onze Hongaarse druiven. Ook al
hadden we dit jaar zelf weinig fruit toch hebben we nog weer aardig wat potjes met jam kunnen maken,
doordat we veel fruit hebben gekregen van Wilma en Andrxe9. Zelfs Rosica waar Petra regelmatig eieren
gaat halen gaf haar ook vaak wat mee, We hebben dit jaar voor het eerst jam gemaakt van Flierbessen (die
we genoeg hebben staan) met sinaasappel. Smaakt goed en iedereen die een potje gekregen heeft vroeg of
we er nog meer van hadden. Wat we wel missen zijn de appels, verleden jaar hadden we heel veel
appelmoes gemaakt. Dit jaar hebben we niks en zullen we het weer moeten doen met de potjes uit de
winkel. Vandaag zijn we naar de bieb geweest om te internetten en daar zagen we dat het nog de hele week
zwaar bewolkt zal blijven met iedere dag nog kans op regenbuien en een temperatuur die niet hoger zal
worden dan 16 graden. We hopen maar dat ze er naast zullen zitten met deze lange termijn voorspelling
zoals wel eens vaker gebeurd. Anders moeten we maar door de zure appel heen bijten, Een ding weten we
zeker na regen komt er altijd weer zonneschijn. En die zonneschijn was er vanmorgen 19 sept dan eindelijk
weer, de bewolking brak open en een heel vaag zonnetje brak door. De temperatuur steeg gelijk weer, we
hebben het gehad zeiden we tegen elkaar. Maar onze vreugde was van korte duur want al gauw trok alles
weer dicht, en je raad het al het ging weer regenen. De rest van de dag en avond viel er een gestadige
regen, en het ziet er naar uit dat het ook vannacht wel door zal gaan. Goed dat onze tanya klaar is en de
kachel lekker brand, en nu maar wachten op betere tijden tenminste wat het weer betreft.

Amandel bomen
Zoals de lezers van mijn weblog weten hebben wij een aantal amandelbomen bij onze tanya staan, we
schijnen de enigste te zijn in de omgeving die ze hebben. Regelmatig als er iemand bij ons op visite is
krijgen wij de vraag, mogen wij daar een een stek van hebben. Want we hebben er enkele staan die een
keer laag bij de grond zijn afgezaagd ,en die toen vanuit de grond op diverse plaatsen weer zijn uit
gelopen. Meestal is het te warm en te droog in het najaar om ze te verplanten, en vroeg in het voorjaar
voor dat ze bloeien zijn we er niet. Daarom heeft er nog niemand een stek gekregen, maar nu ligt dat
anders doordat het veel regent denk ik dat ze nu wel verplant kunnen worden. Zelf plant ik er ook een paar
op onze akker want daar heb ik ze liever staan dan tussen de druiven struiken. Er staan er ook een paar
vlak voor onze ramen aan de voorkant van de tanya die moeten ook weg dat zijn al leuke boompjes waar
dit jaar de eerste amandelen aan zaten en in het voorjaar prachtig gebloeid hebben. Een daarvan is voor
Wilma en Andrë die ook al een paar keer gezegd hadden dat ze een amandelboom wel leuk zouden vinden,
ik had een van die bomen al los gestoken vandaag was het zover dat hij hem kon komen halen. De laatste
wortels moesten nog doorgestoken worden en toen was hij los. Thuis gekomen met de boom zei Jozef zijn
Hongaarse buurman die veel bij hem in de tuin werkt en s’winters alles verzorgt als ze er niet zijn , het is
nu niet de goede tijd om bomen te verplanten en bovendien willen amandelen hier niet groeien. Toen
Andrë zei dat het nu wel moest omdat we er vroeg in het voorjaar niet zijn, en dat ze het bij ons uitstekend
deden .Zei hij; bij hun is het zandgrond en hier is het klei en daar willen ze niet op groeien. Of hij gelijk
heeft zien we volgend jaar, als hij het tenminste eerlijk speelt. Want hij moet hem volgend voorjaar
verzorgen, en wanneer de knoppen gaan uitlopen een aantal weken flink water geven om de wortel groei te
stimuleren. En of hij echt gelijk heeft kunnen wij dan zelf ook ondervinden, want het voorste gedeelte van
onze akker bestaat ook uit klei en daarin heb ik ook een aantal stekken van de amandel gezet.

De voorgevel
Toen wij in maart weer terug waren bij onze tanya in Jaszszentandras bleek de voorgevel van ons huis
behoorlijk te hebben geleden in de afgelopen winter. We besloten dat we daar dit jaar wat aan gaan doen.
Omdat ik in juli weer problemen met mijn hart kreeg, en omdat ik nog geen geweldige stukadoor ben laten
we deze klus deze keer door een vakman doen. Deze week was het dan eindelijk zover, op dinsdagmorgen
stond de stukadoor voor de deur precies op de afgesproken tijd. Het eerste wat ons te doen stond was de
oude stucklaag verwijderen daar had hij een steker voor meegenomen en al gauw had hij een stuk
verwijderd. Mijn taak was het om de afgestoken stuc weg te rijden, vooraan op de akker is een heel laag
gedeelte en ik had besloten om daar alles maar neer te gooien. Dat betekende wel een kleine 100 meter
rijden met een volgeladen Hongaarse kruiwagen , een Hongaarse kruiwagen is gebouwd voor kleine
mensen(Hongaren zijn over het algemeen korter dan wij) met een massief wiel die voor de laadbak is
gemonteerd zodat je alles wat je daarin gooit ook moet tillen. Je kan gerust van mij aannemen dat ik blij
was dat de oude stucklaag van de muur was en ik alles weggereden had Toen begon de volgende fase, gaas
over de kale muur spannen, mijn aandeel daarin bestond dat ik iedere keer een lengte gaas van de rol
moest afknippen. Terwijl hij het bevestigde, wat echt heel secuur moet gebeuren want mede daarvan hangt
het af hoeveel jaar de nieuwe laag zal blijven zitten. Ik had dus tijd zat over want afknippen gaat heel wat
vlugger dan bevestigen, ik had dus volop de tijd om de bouw constructie eens goed te bekijken. En ik moet
zeggen dat mijn bewondering voor de mensen die deze Tanya in 1899 gebouwd hebben nog groter is
geworden, want na meer dan 108 jaar staat de muur er nog bij alsof hij gisteren was gebouwd. Alle aarden
stenen waren precies even groot , ook pasten ze perfect op en tegen elkaar. Hoe anders was het gedeelte
wat er in 1992 tegen aangebouwd was, wat nu onze tegenwoordige keuken is. Aan dat stukje muur kon je
zien dat de stenen en het opbouwen met minder liefde was gebeurd, of zou er in 100 jaar vakmanschap
verloren zijn gegaan. Toen de muur bijna in het gaas verpakt was ben ik maar vast begonnen met het
zeven van het zand wat er gebruikt moest worden, want naar het idee van de stukadoor zaten er te grote
stenen in en die moesten er uit. Daar was ik dus mooi een paar uur aan kwijt, maar toen kon er ook gelijk
begonnen worden met het aanbrengen van de eerste laag over het gaas In Nederland heb ik ook wel eens
vol bewondering staan kijken naar een stukadoor, hier heb ik dat weer gedaan. Met een soort steel
pannetje gooide hij de specie die echt heel dun was tegen de muur en alles bleef kleven. Ik had dat ook al
eens geprobeerd maar bij mij viel altijd alles direct naar beneden. Altijd had ik mij afgevraagd waarom
lukt dat mij niet, en bleek het waar te zijn wat ik al gedacht had. Het geheim zit hem in de samenstelling
van de specie, wat ik vandaag ook geleerd heb is een nieuwe manier om specie te bereiden. Wij doen dat
meestal met een betonmolen of als we maar een klein beetje nodig hebben doen we het met de schop op de
grond waar we de diverse ingrediënten dan door elkaar scheppen. Ook gebeurd het wel met een grote
mixer in een grote teil.Hij deed het met de tuin hark in de kruiwagen, water,kalk, cement en zand in de
kruiwagen en harken maar net zolang totdat er een mooie smeuïge massa is ontstaan. Zwaar werk is dat
probeer het maar eens, om 5 uur zat de eerste laag op de muur. Ik was blij dat hij zei dat hij naar huis ging,
een zware vermoeiende dag zat er voor mij op. De laatste jaren ben ik denk ik nog nooit zo moe geweest,
tijdens het warme eten had ik al moeite om mijn ogen open te houden. na het eten werd het nog moeilijker
en duurde het niet lang of ik viel op de bank in slaap De andere dag kwam er een dikkere laag op de muur
en werd alles mooi vlak getrokken met een spaan, dat was weer vele kruiwagens specie maken. De derde
dag kwam de afwerklaag van een paar millimeter erop en werd alles glad gemaakt, na drie dagen van hard
werken door de stukadoor was de muur klaar en waren wij zeer tevreden over het resultaat. Ik denk dat ik
in die paar dagen veel geleerd heb, en dat mijn stukadoors werk in de toekomst ook een beter resultaat te
zien zal geven. En zoals altijd is het afwerken weer het werk van Petra, na een week kan ze beginnen met
het verven. Pas als ze daarmee klaar is kan onze voorgevel weer jaren tegen weer en wind .

Een nieuwe klus
Friedhelm en Monica wilden graag een tuinbank in hun tuin plaatsen, zodat ze ‘s avonds(in hun garten)
op hun gartenbank gezeten van het uitzicht richting Matra kunnen genieten. Dus reden ze naar Jaszbereny
om er één te gaan kopen, maar teleurgesteld kwamen ze zonder bank weer terug. De banken die ze wel
geschikt vonden hoorden allemaal bij een ameublement en waren niet apart te koop, Toen Petra dan ook
voorstelde laat Anno er één voor jullie maken gingen ze daar direct op in . “wenn es köntte, es war schön”
zeiden ze , ja en dan kan je er ook niet meer onderuit. De banken die er bij het bad bij ons in het dorp staan
vonden ze wel leuk en ook goed zitten, dus een voorbeeld is voorhanden. Vandaag zijn we samen hout
gaan halen in Jaszapati zodat we zaterdag er mee aan de slag kunnen gaan. Op vrijdag hoefde ik niet meer
te helpen met het stukadoren van onze voormuur, dus had ik mooi tijd om alvast met de bank te beginnen.
Het liefst doe ik zulke klusjes alleen, want hoe het moet worden heb ik niet op papier uitgetekend staan
maar zit in mijn hoofd. Als het dan uitgevoerd moet worden ben ik dus graag alleen aan het werk, want
dan moet ik mijn hoofd er wel bij houden. Ik had mij voorgenomen om de bank helemaal kant en klaar te
maken, om hem dan morgen samen met Friedhelm weer uit elkaar te halen om alles mooi glad te schuren.
Petra moest vanmorgen met André naar Heves naar de Bibliotheek om te internetten, dus dat kwam goed
uit nu kon ik de zaagmachine weer gaan gebruiken zonder iemand tot last zijn. Het ruwe hout moet nog op
de juiste dikte gezaagd worden, en met de zaagmachine ontdoe ik de balken ook vast van de ruwe
buitenkant zodat morgen het schuren een stuk gemakkelijker wordt. Als Petra weer terug is ben ik ook
klaar met het zagen en ben ik bezig met de professorische opbouw van de bank, alle onderdelen die ik
klaar heb zet ik met een spijker vast en zo begint het al op een bank te lijken. Zo kan ik goed bekijken of
alles is zoals ik het in mijn hoofd had, als ik dan ook nog probeer om er op te gaan zitten gaat het
natuurlijk fout. Want de enkele spijker die ik er ingeslagen heb kan mijn gewicht niet dragen, de bank zakt
in elkaar en ik lig er languit boven op. In Heves is een winkel waar ze alleen maar schroeven, moeren,
bouten en ringetjes verkopen, van heel klein tot heel groot en alles per stuk. Daar moet ik vanmiddag nog
naar toe om te halen wat ik nodig heb om de bank echt goed in elkaar te zetten, om een uur of vier is het
zover hij is klaar, hij is heel solide geworden en hij ziet er, al zeg ik het zelf heel goed uit. Ik ben benieuwd
wat Friedhelm vanavond zal zeggen als ze een wijntje komen drinken en hij de bank ziet staan. Vol
verbazing bleef hij om zeven uur bij het hek staan samen met Monica en ik hoorde hem zeggen “Er ist
schön vertig, dass ist ja ganz tol”. alle andere lofuitingen en dankbetuigingen zal ik u maar besparen, voor
mij was het alleen maar belangrijk dat hij er blij mee is en de de bank aan zijn verwachtingen voldoet.Ik
heb hem natuurlijk wel verteld dat dit de ruwe versie was , en dat zijn aandeel in het schuurwerk nog
gedaan moet worden. Morgenochtend spreken we af zullen we dat samen gaan doen, als hij de andere
morgen op de afgesproken tijd er is en we samen een dik uur flink doorwerken is de bank afgebroken en
prachtig glad geschuurd. Nu kan hij hem meenemen en begint zijn werk om hem te beitsen en op de plaats
van bestemming weer in elkaar te zetten. Na een paar dagen maken wij een foto van een tevreden
Friedhelm. Zittend op zijn nieuwe bank, geniesend van de Matra in de verte.

Iedereen gaat weg
Het weer is nat en koud geworden en daarom is iedereen nu weer voorbereidingen aan het nemen voor het
vertrek en de terugreis naar Nederland. Zondag 21 sept zijn we voor de laatste keer dit jaar koffie wezen
drinken bij Henk en Coba op de camping, er waren al heel wat Nederlanders vertrokken. Ook Henk en
Coba zijn van plan om over een paar dagen weg te gaan,er is met regen ook niet veel aan om op een
camping te staan. Vooral hier is het belangrijk dat de zon schijnt, want alles draait hier om het zwembad
en het thermaalbad. wil je wat anders wat natuurlijk belangrijk is met slecht weer, dan moet je je vertier
verder weg zoeken. Dat kan ook best want er is veel te zien in Hongarije, maar als je al 15 jaar hier op de
camping staat zoals veel van de Hollanders dan heb je alle bezienswaardigheden hier in de buurt al wel
gezien. wij zijn ook liefhebbers van het thermaalbad, maar we zijn er dit jaar maar heel weinig geweest.
Eerst was het veel te heet om er naar toe te gaan, en nu is het te koud. Soms lijkt het wel of wij ook op de
camping staan, want we kennen nu zo zoetjes aan alle Hollanders die hier ieder jaar weer komen. Op de
vraag waarom ze ieder jaar hier weer terug komen krijg je bijna altijd het zelfde antwoord, het is een
mooie camping we kennen alle mensen die hier komen en we voelen ons hier thuis. Een klein stukje
Nederland is het hier in het voor en na seizoen, en de voertaal is dan ook overwegend Nederlands. In het
hoog seizoen tref je hier bijna geen Nederlander meer aan, dan is de camping weer overgenomen door de
Hongaren. En wat ook een belangrijke reden is waarom de camping zo in trek is bij Hollanders, is de prijs.
Het staangeld voor de camping plaats is inclusief het onbeperkte gebruik van het zwembad en
thermaalbad, en mag je best goedkoop noemen als je het vergelijkt met andere plaatsen in Hongarije die
ongeveer het zelfde bieden. En waar het goedkoop is daar zijn Nederlanders. Het is hier vandaag bij Henk
en Coba best wel gezellig in de voortent van hun caravan, ze hebben ook de buren die naast hun staan
uitgenodigd, dat zijn mensen uit Breda die we al wat beter kennen en met wie we ook al eens uit eten zijn
geweest. Het onderwerp waar het het meeste overgaat is natuurlijk het weer, Na dat we eerst een hele tijd
hebben zitten klagen, proberen we elkaar weer op te beuren door elkaar te vertellen dat het deze week weer
beter zal worden.En als we weg gaan het heel goed mogelijk is dat het in Nederland ,waar het nu goed
weer is ook regent bij aankomst. Ook voor ons breekt de tijd aan dat we weer aan weggaan moeten gaan
denken,als het zo slecht blijft gaan we over een week weer weg. Breekt de zon weer door dan blijven we
nog een week langer, Maandag en dinsdag is het weer alweer aardig opgeknapt en besluiten wij om er nog
een week aan vast te knopen, wij vertrekken nu het eerste weekend van oktober. Zo hebben we nog iets
meer tijd om de laatste klusjes af te maken, en om nog de nodige afscheid visites af te leggen. Eén van die
visites zal zijn bij Dezsco (daar over later meer), wij hebben hem dit jaar niet zoveel gezien. Dat zal wel te
maken gehad hebben met de hitte, hij is ook niet de jongste meer en dan wordt het werken op het land ook
minder met al die warmte. Wel is hij nog regelmatig paprika’s en tomaten met eieren wezen brengen, als
we bij de poort letscho horen roepen dan weten wij dat hij het is. Het praten met hem gaat ook al iets beter
wij begrijpen hem nu ook eerder omdat hij nu niet meer zo snel praat, en nu korte zinnetjes gebruikt of
alleen maar woorden. Maar alleen bij hun op visite gaan doen we nog maar niet, Sandor en Eva gaan ook
mee deze keer. Zodat Sandor kan fungeren als tolk wanneer het gesprek door de taal stokt.

Naar Legend
Wat we ook nog moesten doen was een keer naar Legend rijden,naar de familie Hobbelen. Het was al de
bedoeling geweest om dat in het voorjaar te doen, maar door allerlei omstandigheden was er toen niks van
gekomen. Vandaag 24 sept is het dan zover, we hebben een heleboel spullen in onze auto voor Diane om
in haar winkelje te verkopen. Van Jaszszentandras naar Legend is dik 100 kilometer, het is mooi weer en
zo zien we ook nog weer een ander gedeelte van Hongarije. Hoe dichter we bij Legend komen hoe
heuvelachtiger het gaat worden, ik moet zeggen dat ze best in een mooie streek zijn gaan wonen. En ik kan
me ook best voorstellen dat als je eenmaal besloten hebt om uit Nederland te vertrekken, dat je dan voor
deze omgeving en dit rustige dorp kiest. We werden door Diane heel spontaan en gastvrij ontvangen en al
heel gauw zaten we bij haar op de veranda lekker in het zonnetje achter de koffie. Het was net of we haar
ik weet niet hoe lang al kenden, wat natuurlijk ook wel een beetje zo is. We hebben haar en haar familie
leren kennen door het programma “ik vertrek” op de televisie, en later hebben we haar gevolgd via haar
website op internet. Het eerste wat ons opviel waren haar goed opgevoede honden zonder geblaf en
gegrom konden we zo het erf oplopen, ze kwamen zonder opdringerig te zijn ons begroeten. Dat ze van
dieren houdt wisten we al via haar website, en dat is hier ook te zien want ze heeft er heel wat. Kliko het
varken kwam natuurlijk ook nog ter sprake, daar kun je niet omheen want hij was wereldberoemd in
Nederland. Jammer dat hij dood is, wat zal hij hier genoten hebben met al die ruimte om zich heen. Diane
heeft ons alles laten zien en met veel enthousiasme vertelde ze over alle plannen die ze nog uit willen
voeren, en over alles wat ze al gedaan hebben. We hebben ook nog even kennis gemaakt met haar vader
die op oog afstand bij hun vandaan woont. Omdat we nog graag in de omgeving wilden rondkijken en via
het noorden van Hongarije weer terug wilden rijden moesten we al gauw weer vertrekken. Eerst hebben we
nog wat rond gereden in hun dorp en gekeken naar een nieuw centrum van vakantiehuisjes wat daar
gebouwd is, we waren er niet erg van onder de indruk. Op een grote grasvlakte stonden op een rij mannetje
aan mannetje een stuk of vijftien mooie witte vakantiehuisjes, het geheel zag er keurig uit met een strak
gemaaide grasmat En op een apart veldje was een klein speeltuintje gemaakt voor de kinderen. Dit zou
echt geen plek zijn waar wij onze vakantie door zouden willen brengen. In z’on mooie omgeving als waar
Legend in ligt zou er met een beetje meer fantasie best wel iets mooiers gemaakt kunnen worden. Hier
hadden we het dus gauw gezien, en gingen we weer op weg terug naar Jaszszentandras. Omdat we op
onbekend terrein waren moesten we op de kaart gaan rijden, we dachten dat we een goede kaart hadden
van Hongarije maar we kwamen toch nog weer dorpjes tegen die er niet op stonden. Het noorden van
Hongarije is mooi om doorheen te rijden, We hebben het iedere keer over bergen maar het zijn grote
heuvels waar de dorpen tussen verscholen liggen. Uit de verte lijken de meeste dorpen erg op elkaar, een
lang gerekt lint van huizen met daar tussen één of twee kerken. We hebben het er al eens eerder over
gehad met ons tweetjes, dat je z’on dorp of stadje op de fiets zou moeten doorkruisen om er meer van te
zien. En nu onze tanya en gastenhuis zo ongeveer klaar zijn gaan we dat volgend jaar ook zeker doen. Na
dik 200 km waren we om vier uur weer thuis, het weer had de hele dag aardig meegewerkt ook al was er
onderweg zo hier en daar wel een bui gevallen. Wat aan de weg en de plassen in de berm te zien was, en
hadden we weer een stuk Hongarije gezien waar we nog niet eerder geweest waren.

Gastvrij onthaal
26 september 2008. Vanavond was het dan zover, Anoeska had het er al vaak over gehad dat ze ons nog
een keer te eten wilde vragen voor we weer naar Nederland zouden vertrekken. De trouwe lezer van mijn
weblog weet wie Anoeska is, ze is de vrouw van Dezsco (uit te spreken als Desjeu) onze buurman die
naast ons nog wel zijn tanya bezit(hierover later meer) maar in het dorp woont. Hij is nog wel regelmatig
op zijn tanya te vinden, waar hij nog het land bewerkt en probeert zijn erf netjes te houden. Hier hebben
wij hem ook de eerste keer ontmoet, om vijf uur werden wij verwacht en Sandor en Eva zouden er ook zijn
zodat we een beetje via Sandor met de familie Dezsco zouden kunnen praten. Omdat Sandor en Eva nooit
op de afgesproken tijd komen als ze op visite gaan, hadden we besloten om ook wat later te gaan. En eerst
nog even langs de bloemenwinkel om een bloemetje voor Anoeska te kopen. Toen we voor het huis van de
familie stopten kwam Dezsco ons al tegemoet lopen, Hij had blijkbaar al op de uitkijk gestaan. Hij was
bijna niet te herkennen, want ter ere van zijn gasten had hij zich in zijn beste pak gestoken. Zo kennen wij
hem niet,want altijd als wij hem zien is hij in zijn werkkleren. We worden ontvangen in wat wij vroeger de
voorkamer zouden noemen, Anoeska begroet ons heel hartelijk, met een stroom van woorden waar we niet
veel van begrijpen. Het blijkt dat we toch nog de eersten zijn want Sandor en Eva zijn er nog niet. Nadat
Anoeska ons een stoel heeft aangeboden probeert ze ons naar we later begrijpen, te vertellen dat de
thermostaat van de verwarming het niet doet en verontschuldigd ze zich als we het misschien wat koud
zullen vinden. Gelukkig Komen Sandor en Eva er nu ook aan, en wordt het praten met elkaar een stuk
makkelijker. Het traditionele drankje vooraf was deze keer nu eens geen palinka, maar een hele lekkere
kersen likeur wel met een hoog alcohol percentage maar heel wat beter drinkbaar dan palinka. Het gesprek
wat toen volgde ging vooral over de voorouders van Dezsco, één fout die wij gemaakt hadden kwam al
gauw aan het licht. Wij dachten altijd dat Dezsco de familienaam was, maar daarmee bleken we er
helemaal naast te zitten. Dezsco bleek namelijk de voornaam te zijn van onze buurman, de familie naam
was Szarka. Om dit misverstand moesten we allemaal even heel hartelijk lachen, vooral omdat Petra
vertelde dat wij Anoeska vaak mevrouw Dezsco noemden. Heel erg spraakzaam was Dezsco Szarka
vanavond niet omdat hij zich niet al te lekker voelde zoals hij vertelde, maar toen ik vragen ging stellen
over zijn grootvader die onze tanya heeft gebouwd leefde hij helemaal op. Trots vertelde hij dat zijn
grootvader Janos Szarka heette, en zijn grootmoeder Johanna Nagy. Zijn grootvader was in 1933
gestorven, en op mijn vraag of zijn grootvader ook zelf de stenen had gebakken van klei en zand waarmee
hij de tanya had gebouwd. Antwoord hij bijna verontwaardigd, ja natuurlijk ze zijn gemaakt van de klei en
leem van het terrein van de tanya. Er blijkt ook een foto te zijn van de bouwer van onze tanya die Anoeska
later op de avond op zal gaan zoeken. Door al dit gepraat zou het eten wat Anoeska gemaakt had en
onderwijl op tafel heeft gezet bijna koud worden, en ze vermaant ons om niet langer te wachten om met
het eten te beginnen. In de bijbel wordt vaak verteld dat als men gasten kreeg men dan het gemeste kalf
slachtte om dat zijn gasten voor te zetten, dat had ik Petra verteld toen we van tevoren het er over hadden
wat we te eten zouden krijgen. Of ze het kalf speciaal voor ons geslachtofferd hadden dat weet ik niet,
maar we kregen wel heerlijk gebakken kalfsvlees voorgeschoteld en gepaneerde schnitsel van varkensvlees
met gekookte aardappelen en peen en erwten bereid in een heerlijke roomsaus. En het kon echt niet
uitblijven, ook de palinka moest geproefd worden. Ik ben daar niet zo’n erge liefhebber van, maar bij
zulke gelegenheden kan je daar niet onderuit ook al neem je maar een beetje in je glas. Ik moet zeggen dat
deze wel te drinken was, meestal moet je je glas in één keer door je keel gooien want als je kleine slokjes
neemt is het net alsof je je slokdarm voelt verbranden. Maar deze was vrij zacht en kon je met kleine
slokjes best drinken ook al bevatte hij 52% alcohol. Na de maaltijd die heerlijk was en waarvan we
allemaal een flinke portie op hadden, kwam de gebak op tafel. Sandor vertelde dat hij op 29 sept 5 dagen
voor onderzoek van zijn nieren waar hij al een hele tijd last mee heeft naar het ziekenhuis in Szolnok moet.
En bij een glaasje liet Anoeska ons Foto’s zien zodat we kennis maakten met de rest van de familie
Szarka. Toen ze hun eigen trouw foto liet zien vertelde ze dat ze 23 november 50 jaar getrouwd zijn.
Alleen de foto die wij graag wilden zien van de grootvader die was er niet bij. Tussen de gesprekken door
zei ze zo af en toe dat ze die straks zou opzoeken, maar daar kwam steeds niet van. Ik had zo het idee dat
ze dacht als ik die direct opzoek dan gaan ze ook gauw weg, Ik zal hen die maar in het vooruitzicht stellen
dan blijven ze nog even. Maar op een gegeven moment was toch de tijd aangebroken dat we moesten
vertrekken dan maar zonder foto, die komt bij een volgende gelegenheid dan wel. Na Anoeska en Dezsco
bedankt te hebben voor hun gastvrije onthaal, namen we uitgebreid afscheid omdat we volgende week
alweer naar Nederland terug gaan en wij ze voor die tijd waarschijnlijk niet weer terug zullen zien. Sandor
en Eva wilden graag met ons terug rijden naar hun huis omdat ze door hun zoon gebracht waren, omdat we
maar één passagiersstoel in onze auto hadden moesten Sandor en ik achter in de auto instappen door de
achterdeur, die alleen van buitenaf geopend en gesloten kan worden. Sandor en ik moesten op onze knieën
achterin zitten, terwijl de dames prinsheerlijk op de stoelen voorin zaten. Bij hun huis aangekomen stapten
Petra en Eva uit, en deed Petra de auto weer op slot. Ze pakte Eva bij de arm en ging met haar naar de
poort van hun huis, en ik hoorde ze in het Duits tegen Eva zeggen we laten die mannen mooi zitten. Nog
nooit heb ik Eva zo horen lachen, zou het misschien van de zenuwen geweest zijn. Want zo gaan vrouwen
in Hongarije op hun leeftijd niet met hun man om. Dit was onze dank omdat we zo galant waren geweest
om achter in op de vloer te gaan zitten. Maar onze tijd voor wraak komt ook nog wel een keer, want wie
het laatst lacht lacht het best. Al gauw maakten ze de deur voor ons open, want ze vonden het toch wel
zielig wat ze gedaan hadden.

Jezus houdt niet van mobieltjes
We hadden ons dit jaar voorgenomen als onze tanya en gastenhuis zo ongeveer klaar zijn, we regelmatig
een dagje uit zullen gaan. Maar zoals het meestal gaat met goede voornemens komt er niets van terecht, zo
gaat dat bij ons ook. Al hebben wij de laatste paar weken een paar tripjes gemaakt zoals ik al verteld heb.
We wilden ook nog een keer naar Eger, niet omdat wij daar nog nooit geweest zijn. We komen er
regelmatig om boodschappen te doen, of om naar de bouwmarkt te gaan. Nee de bedoeling was om als
tourrist naar Eger te gaan om in de binnenstad de historische gebouwen te bezichtigen. Een keer eerder
waren we dat ook van plan en toen zijn we niet verder gekomen dan de Baselliek. We hebben nog precies
3 dagen voordat we weer terug gaan naar Nederland, en omdat het deze week prachtig herfstweer is
besluiten we vandaag te gaan,want anders komt er dit jaar niets meer van. In Eger is dit voorjaar een
nieuw winkelcentrum geopend met ongeveer 100 winkels, alles super de luxe, echt gebouwd op de
toekomst. Hier waren we al eens eerder geweest, vandaag rijden we weer hier naar toe, want onder dit
nieuwe winkelcentrum op nog geen 100 meter van de Baselliek is een hele grote parkeergarage waar je je
auto gratis kan parkeren. Vanaf hier beginnen wij onze wandeling door Eger, en zoals gezegd kom je dan
als eerste bij de Baselliek langs die wij vandaag links laten liggen.Omdat we deze al een keer eerder
hebben bezocht. We lopen verder het centrum in en bij de eerste ijs salon kopen we eerst maar eens een
ijsje, de verkoper vind mijn hoed blijkbaar leuk want volgens Petra vraagt hij wat ik er voor wil hebben
maar tot andere zaken als het ijsje komt het niet. Aan het eind van de straat via de markt komen we uit bij
een niet meer onderhouden joodse synagoge, ik denk dat hij ook niet meer in gebruik is. Vlak ervoor staat
een minaret, wat een combinatie joods en moslim zo broederlijk naast elkaar wie zou dat bedacht hebben.
Aartsvader Izaäk zou het prachtig gevonden hebben als hij nog geleefd had, de afstammelingen van zijn
beide zoons in hun geloof zo broederliik dicht naast elkaar. Door één van de smalle straatjes komen we uit
op een groot plein voor een grote prachtige Katholieke Kerk, op het plein is van alles te doen. Er staan
allemaal tentjes waarin van alles wordt aangeboden, vooral dingen die met de kerk en het geloof te maken
hebben. Ook is er een volksdans groep die hier optreed. maar wat me toch het meeste trekt is die kerk, van
buiten is hij al prachtig maar van binnen is hij nog vele keren mooier. Als ik binnen kom denk ik een
bordje aan de muur te zien hangen waar een fototoestel opstaat met een kruis er doorheen, hier mag niet
gefotografeerd worden denk ik meteen dat is jammer. In de kerk zie ik diverse mensen die toch foto’s
maken,er is geen controle want er wordt niks van gezegd. Dus dan roep ik Petra ook maar die meestal de
foto’s maakt, want van deze prachtige kerk wil ik er ook graag een paar hebben. Bescheiden als we zijn
nemen we foto’s zonder flits om de mensen die hier in de kerk misschien bidden niet te storen, met als
resultaat dat er maar één echt geslaagd is. Bij het verlaten van de kerk vertel ik Petra dat er een briefje op
de muur zit bevestigd dat je niet mag fotograferen , maar als ik beter kijk zie ik dat het geen fototoestel is
wat er opstaat maar een mobiele telefoon met een tekst erbij die begint met: Jezus.. en dan de rest in het
Hongaars, als in een flits begrijp ik wat hier staat: Jezus houdt niet van mobieltjes! Zou het echt al zo erg
zijn dat men al in de kerk zit te telefoneren, of zou men al proberen om Jezus te bellen..? Dan gaan we
eerst maar wat eten, (dat kan hier in Hongarije nog voor weinig) aan het eind van het plein voor een hotel
zoeken wij een plaatsje voor Petra in de zon en voor mij een beetje in de schaduw . En zoals meestal lukt
dat ook hier weer, vaak heb ik een hoed op en als de mensen aan mij vragen waarom draag jij altijd een
hoed dan antwoord ik steevast: dan kan ik in mijn eigen schaduw gaan zitten. Als we rond kijken terwijl
we op het eten zitten te wachten, zien we dat het op het terras waar wij zitten lekker druk is. Op het terras
van een restaurant schuin tegenover ons zit niemand, bij het volgende restaurant zitten ook wel aardig wat
mensen. Als we na een poosje weer kijken is het lege terras nog steeds leeg, wel zien we regelmatig de
bediendes naar buiten komen en met een begrijpelijke jaloerse blik onze kant opkijken. Wat moet het
frustrerend zijn zeggen we tegen elkaar om zo te moeten werken. En dan eindelijk krijgen zij ook klanten
een groep van 6 mensen gaat bij hen zitten. Als we het eten wat heel goed smaakte op hebben gaan we
weer verder, door een paar heel toeristische straatjes met aan weerszijden allemaal kleine winkeltjes en
restaurantjes op weg naar de Burcht van Eger. Het is een hele klim naar boven , maar daar krijg je wel wat
voor terug. Op de burcht muur aangekomen die je bijna helemaal rond kan lopen heb je een schitterend
uitzicht over de stad .Op de terugweg door de tourristische straatjes van de heenweg, duiken we nog even
een paar van die winkeltjes binnen om even te kijken wat ze zoal aanbieden. Eger is een stad die het
bezoeken waard is, ik heb het gevoel dat ik nog maar een heel klein beetje gezien heb. Ik zal zeker hier nog
weer terug komen

A little house
Wie heeft er op de t.v niet naar gekeken, naar de belevenissen van de familie Ingles, die daar woonde op
de prairie. Z’on klein schattig huisje staat ook hier, vlak bij ons. En zou ook best dienst kunnen doen als
decor voor een televisie serie over het leven van de man die hier gewoond heeft. Het is in ieder geval een
huisje waar wij veel bij fantaseren , over hoe die man hier geleefd en gewerkt moet hebben aan de hand
van de dingen die hier zijn achter gebleven. vooral binnenin kan je met een beetje fantasie nog heel goed
bedenken hoe hij hier geleefd heeft. Waarschijnlijk was het een vrijgezel, want ik heb nooit gehoord dat hij
een vrouw of kinderen had. Het was nl een broer van Anoeska. Het huisje staat ruim honderd meter van de
weg af verscholen tussen de bomen,alleen bereikbaar over de akker die er vanaf de weg gezien voor ligt, of
over het erf van Dezso. Er zal vanaf de weg vroeger wel een voetpad over de akker hebben gelegen, maar
die is verdwenenen omdat Dezso deze in gebruik heeft en gewoon mee omgeploegd heeft.Het is nog een
echt authentiek Hongaarshuisje zonder wc, douche en stromend water. Er is in het verleden nog wel een
aansluiting gemaakt van elektra, het water haal je nog met een emmer uit de put. De wc die buiten staat
(zoals vroeger ook bij ons), is heel premitief en is nu helemaal scheefgezakt evenals de droogschuur. Ook
het kleine schuurtje wat achter het huisje staat, staat bijna op instorten. De kleine veranda aan het huisje
heeft men met glas dicht gemaakt, en ligt op het zuidwesten van waar je s’avonds van de ondergaande zon
kan genieten. Aan de voorzijde op het zuiden zijn 2 kleine raampjes, met een weids uitzicht over de
landerijen. Aan de achterkant waar de slaapkamer is zit xe9xe9n raampje die met luikjes dicht gedaan kan
worden.De buitenkant van het huisje is afgewerkt met een stuclaag van klei en fijn gemaakt stro, wat nog
op veel huisjes aangebracht is vooral aan de binnenkant. In de kamer is een kleioven ingebouwd waar
vroeger waarschijnlijk ook het brood in gebakken is. Het huisje staat al jaren leeg nadat de man in een
verzorginstehuis voor bejaarden is opgenomen. Al die jaren is het huisje door Anoeska een beetje
onderhouden, als er stucwerk van de muren afging, smeerde zei zonder gereedschap met haar blote handen
er opnieuw weer een laagje klei overheen. Nu ze ouder beginnen te worden zo vertelde ze heeft ze daar
geen zin meer in, wat aan het huisje nu ook zichtbaar wordt. Ze willen het nu verkopen, en ze hebben al
verschillende keren gevraagd of wij het er niet bij wilden hebben. Omdat we genoeg werk hadden aan onze
tanya en stal zijn we daar nooit op ingegaan, al denk ik wel dat er van dit huisje nog wel iets leuks te
maken is. Vooral als je het in de oorsponkelijke staat zou restaureren, en niet tegen een hoop werk opziet.

Onkruid als groen bemesting ?
Wat mij iedere keer weer opvalt in Hongarije is het vele onkruid wat er op de landerijen staat tussen en
naast de gewassen. De Hollandse boer zou daar van wakker liggen en zich schamen als zijn land er zo bij
lag. De Hongaarse boer ligt daar niet wakker van zo lijkt mij. Ook het verschil in het oogsten van het
graan en mais valt mij iedere keer weer op. In Nederland wordt alles vlak bij de grond afgemaaid, in
Hongarije wordt veel hoger gemaaid. Wat is daar de reden van heb ik mij al dikwijls afgevraagd,Ik heb het
daar ook al wel eens gevraagd, maar een echt duidelijk antwoord heb ik nog niet. wat ook opvalt is dat er
hier veel minder kunstmest gebruikt wordt dan in Nederland, ook veel stalmest zie ik de boeren bij ons in
het dorp niet gebruiken. En toch groeit alles prima,ik hoor iedere keer weer zeggen hier dat de grond zo
vruchtbaar is. Maar grond die niet goed bemest wordt raakt toch uitgeput, zo is mij vroeger bij
bemestingsleer op de tuinbouwschool altijd geleerd. En dat blijkt ook wel op onze akker, we hebben nu
voor het 2e jaar de moestuin die we altijd proberen zo vrij mogelijk van onkruid te houden, op de zelfde
plaats gehad zonder bemesting.Ondanks de regen die er dit jaar meer gevallen is dan verleden jaar, zagen
onze planten er toch minder gezond uit. Als de grond zo vruchtbaar is zoals ze zeggen zou dat toch niet
mogen, nee daar moet iets anders zijn. Nadat ik hier heel vaak mijn gedachten over heb laten gaan, begin
ik steeds meer te geloven dat het onkruid en de plantenresten hier een rol spelen. Die na de oogst samen
onder geploegd worden, een groen bemesting zou je kunnen zeggen. Of men daarom bewust zich niet te
druk maakt over het vele onkruid, en het hoge maaien van de gewassen weet ik niet. Maar dat het samen
een deel van de bemesting van het land voor zijn rekening neemt weet ik haast wel zeker.

Hier is hij dan eindelijk
Hij had al veel eerder aan de beurt moeten zijn in mijn verhalen over het dorp, maar steeds al we in zijn
buurt kwamen waren we ons fototoestel vergeten mee te nemen. En dan zeiden we weer tegen elkaar we
moeten nog wel een foto van hem nemen. Want hij is heel belangrijk geweest voor ons dorp, zonder hem
was er misschien wel helemaal geen dorp geweest. Ik heb het over zoals wij hem zouden noemen sint
Andreas die in 1399 het dorp heeft gesticht, en wat ook naar hem genoemd is Jaszszentandras Het eerste
gedeelte van de plaatsnaam jasz (uit te spreken als jaas)geeft aan in welke streek het dorp gelegen is, en
dan komt zijn naam szent Andras( uitspreken als Andraas).Dit beeld van hem is hier vorig jaar in het
centrum van het dorp geplaatst, en wordt zoals alles wat met de geschiedenis te maken heeft hier keurig
onderhouden. De eerste gegevens over de streek waar nu jaszszenandras ligt stammen uit het jaar 1236
men noemde het toen Endree (Endrefalva). In 1264 was het gebied en zijn inwoners (als lijfeigenen)in
eigendom van de burchtheer van Heves. Tot 1399 want toen kwam het gebied in het bezit van kapelaan
Andrxe1s(die later heilig verklaard is) uit Eger, en ontstond er een kleine nederzetting die men Poesta
Szentandras ging noemen. Maar heel weinig familie’s kwamen er wonen in de nieuwe nederzetting. De
naam van de stichter werd niet vergeten,want in de loop der eeuwen kreeg de nederzetting regelmatig een
andere naam. Maar de naam van de kapelaan bleef er steeds in voor komen.Het gebied bleef regelmatig
van eigenaar wisselen, het werd b.v op 12.01 1750 door Koningin Maria Tereza in een ruil handel
betrokken met een ander gebied. Met bij betaling van 3000 forint kwam de streek in bezit van
Jaszsentrokszellas. En begon het dorp heel langzaam te groeien,in 1886 kreeg het gebied van
Jaszszentandras zijn zelfstandigheid en kreeg het zijn huidige naam. Aan de eerste wereldoorlog hebben
1420 mannen uit het dorp als soldaat deelgenomen, 144 van hen zijn gesneuveld. In 1926 is er voor hen
een gedenkteken opgericht op de belangrijkste kruising in het dorp, bij de onthulling daarvan was
Aartshertog Josef de eregast. Na het vertrek van de Russen vinden er in 1990 de eerste vrije verkiezingen
plaats, en werden er een burgemeester en 9 gemeente raadsleden gekozen.

Hoe is het gegaan deze zomer
Eind oktober 2008. Nu we weer de winter in Nederland zijn is het tijd om eens terug te kijken over de
afgelopen zomer in hongarije .Bij ons vertrek naar Hongarije deze zomer en nog een paar keer er na heb ik
mijzelf een hartpatiënt genoemd, een paar keer heb ik verteld dat na flinke lichamelijke inspanning mijn
lichaam( lees hart) dat nog niet helemaal aan kon. Geen wonder natuurlijk, want eingelijk had ik na de
ziekenhuis opname naar de hart revalidatie gemoeten.Volgens de medische staf in het ziekenhuis was dat
de normale weg om er weer bovenop te komen, Omdat ik het niet zag zitten om lang patiënt te blijven, en
om samen met lotgenoten te revalideren leek mij ook niet een geschikte manier om er weer boven op te
komen. Dat ik dan nog lang patiënt zou zijn gebleven bleek al gauw, want ik kreeg op een dag toch nog
een telefoontje van de hart revalidatie waarin ik uitgenodigd werd voor een intake gesprek op 18 juli, ruim
2 weken na mijn ontslag uit het ziekenhuis. Van die uitnodiging heb ik geen gebruik gemaakt. Want in die
twee weken was ik samen met Petra al lang weer begonnen om langzaam aan weer dingen te gaan doen,
wandelen en fietsen iedere dag een beetje langer. De hartslagmeter om, om te zorgen dat ik niet over een
bepaalde grens heen zou gaan. Op deze manier was ik na 2 weken alweer in staat om 50 km te fietsen, en
om wandelingen door het bos te maken van meer dan 5 km. Ook het met 40 meter hoogste punt van
Drenthe, vlak bij ons huis en vrij steil kon ik zonder al te hoog hartritme weer zonder rust naar boven
klimmen. En daarom durfde ik ook rustig 19 juli weer naar Hongarije te vertrekken. Nu na ruim 8 weken
Hongarije kan ik rustig zeggen dat alles prima is gegaan, in het begin had ik zoals gezegd wel eens dagen
dat ik wel eens te veel deed en dat mijn lichaam dan protesteerde. Maar dat werd gaande weg steeds beter,
en ik heb heus niet stil gezeten zoals u hebt kunnen lezen. Ik denk dat dit voor mij de juiste weg is geweest
om er weer bovenop te komen, al ik ben nog niet waar ik graag weer wil zijn. Als ik nu in Nederland door
kan gaan met wandelen en fietsen, wat natuurlijk van het weer afhangt hoop ik weer helemaal de oude te
worden. De hete zomer in Hongarije heeft me in ieder geval veel goed gedaan.

Voor controle
12 maart 2009 Over 3 weken vertrekken we weer naar Hongarije, we hebben er weer zin in. Na een lange
koude en natte winter in Nederland kijken we weer uit naar een mooi zonnig voorjaar in Hongarije . De
laatste paar jaar waren wij de eerste van de buitenlanders die naar hun huis in Jaszszentandras vertrokken.
Dat zullen wij dit jaar niet zijn, want Wulf onze Duitse overbuurman is er al vanaf 10 maart. Veel geluk
met het weer heeft hij nog niet want het is daarnet zulk weer als hier bijna iedere dag regen of regenbuien .
Dat wij later zijn als anders heeft als voornaamste reden dat ik op 17 maart eerst nog naar het ziekenhuis
in Zwolle moet voor een hartcathederisatie. Niet omdat ik weer last heb met mijn hart , maar omdat ik toen
ik verleden jaar gedotterd ben aan mij gevraagd werd of ik mee wilde doen aan een onderzoek naar wat de
beste methode voor het dotteren zou zijn om het beste resultaat te bereiken op de lange termijn. Na 9
maanden zou er dan weer een hartcathederisatie gedaan worden om te zien wat voor resultaat het dotteren
en de stent plaatsing heeft gehad. Het is wel een belastend onderzoek en niet helemaal risico loos,in ieder
geval zit er 1 dag ziekenhuis opname aan vast en een paar dagen rustig aandoen om de wond in je lies de
gelegenheid te geven om weer te genezen. Maar toch een nuttig onderzoek leek mij voor toekomstige
hartpatiënten , die gedotterd zouden moeten worden waarvan ik er misschien ook wel weer een van zou
kunnen zijn. En als voordeel vond ik voor mijzelf, dat ik nu ook zelf weet hoe goed het dotteren bij mij
geslaagd is en of de ader nog steeds mooi open is. Dat is mij die dag ziekenhuis wel waard. Ook
vertrekken wij dit jaar wat later om weer eens op de verjaardag van Petra’s vader te zijn. Hij wordt dit jaar
79 en al een aantal jaren waren we steeds weg als hij jarig was ,hij zei iedere keer wel dat dat niks erg was
maar ik weet zeker dat hij het wel op prijs stelt dat z’n oudste dochter er ook weer eens een keer is.

Plannen en voorbereiden
In de afgelopen 4 jaar dat we bezig zijn met onze tanya, hebben we tijdens de wintermaanden in
Nederland heel wat plannetjes gemaakt met betrekking tot de verbouwing en inrichting van ons huis in
Hongarije. Vele sombere dagen en lange winteravonden hebben we doorgebracht met dromen, klussen en
handenarbeid; zo ontstonden mooie dingen die we mee namen en in praktijk brachten als het eenmaal weer
maart was en we weer terug konden gaan naar Jaszszentandras. Dat was een mooie afleiding om de winter
door te komen. Nu 2009 zijn we zover gevorderd met het opknappen en inrichten van de tanya en alles er
om heen, dat we eigenlijk een beetje “uitgewerkt” zijn. Het is mooi geworden comfortabel en gezellig..wij
zijn er helemaal tevreden mee en kunnen er nu volop van gaan genieten……Toch?! Maar het begint al
weer te kriebelen. wij moeten bezig blijven wat kunnen we nog doen behalve een beetje onderhoud? Zo
stiekem kijken we een beetje rond en het plan wordt steeds sterker om nog eens opnieuw te beginnen; het
is ons zo goed bevallen: verbouwen klussen en inrichten, dat we dat zullen gaan missen. Eerst dan maar
iets kleins erbij kopen?; omdat we deze tanya eigenlijk niet weg willen doen, het is zo’n uniek plekje en
het is zo helemaal naar onze zin, het waren zulke fijne tijden. Maar we gaan steeds verder en het volgende
project neemt steeds “grotere” vormen aan (letterlijk en figuurlijk) dat we wel moeten verkopen als we wat
willen. En we weten ook dat we van ons volgende tweede “thuis” ook wel weer iets heel moois kunnen en
zullen maken, dus we wagen de sprong en nemen een moeilijk besluit :We zetten onze mooie tanya te
koop.!

Reis met hindernissen
4 april 2009 . Alle keren dat wij naar Hongarije gingen met de auto verliepen voorspoedig, alleen deze
keer was het anders. Onderweg in Tsjechië toen we bij een tankstation stopten om dieselolie te tanken, zag
ik dat één van de banden van de caravan niet al te hard meer was. Even wat lucht bij doen dacht ik maar
dat pakte anders uit, want toen ik de luchtslang op het ventiel plaatste bleek er een scheur in het ventiel te
zitten waardoor er lucht ontsnapte en er de oorzaak van was dat de band langzaam leeg liep. Gelukkig had
ik een jaar geleden op het reserve wiel een nieuwe band laten leggen, het wiel verwisselen was snel
gebeurd maar toen ik de krik onder de caravan vandaan haalde stonden we voor de volgende verrassing.
De band van het reserve wiel was leeg, en stond de caravan weer op zijn velg. We hadden thuis allebeide
banden van de caravan wel op spanning gebracht maar het reserve wiel vergeten(dat gebeurd dus nooit
weer).Ik was er gewoon van uitgegaan dat die goed zou zijn, omdat we bij een tankstation stonden was dat
nu niet z’on groot probleem. Nadat we hem hadden opgepomt en water over de band hadden gegooid om
te controleren of hij soms lek zou zijn, dat bleek niet het geval want we zagen nergens lucht belletjes. We
konden weer verder maar bij iedere tankbeurt ging ik toch maar weer bij de bewuste band kijken op hij
nog wel op spanning was, gelukkig hadden we verder geen problemen meer met hem en kwamen we
zonder al te veel tijdsverlies veilig bij ons huis in Jaszszentandras aan. Maar na een paar dagen werd de
band toch weer wat zachter en na nog een paar dagen nog zachter, er is dus echt iets niet goed met die
band. Nadat ik het wiel er weer afgehaald had ging Sandor met mij naar een gumiszerviz in Heves, met de
2 wielen van de caravan om te repareren. Omdat ze het nogal druk hadden moest ik later op de dag tegen
sluitingstijd weer terug komen om ze weer op te halen. Moet ik nog weer mee vroeg Sandor, nee hoor zei
ik vol zelf vertrouwen dat kan ik wel alleen. Maar dat viel toch weer knap tegen, want toen ik om 5 uur de
wielen op ging halen bleek er maar één klaar te zijn. Van de ander lag de band nog af, en de baas van de
zaak kwam naar mij toe en stak een heel verhaal af terwijl hij steeds maar weer na de lege velg wees. Ik
snapte er geen bal van, en omdat het nog steeds druk was dacht ik dat hij bedoelde we gaan er zo mee
bezig. Even wachten dan maar dacht ik, een mooie gelegenheid om eens even rond te kijken. Ze waren
bezig met een luxe wagen waar 4 nieuwe aluminium velgen met nieuwe banden op gezet moesten worden,
maar er was een groot probleem. De oude wielen wilden niet van de auto af, alle wiel moeren waren er al
af en de ene na de andere medewerker van de gumiszerviz probeerde ze met een grote hamer er af te slaan.
Maar hoe ze ook sloegen de wielen kwamen niet los, het leek wel of ze er aan vast gelast zaten. Tot de
baas zelf er aan kwam lopen met een grote voorhamer, met een steel er aan van wel anderhalve meter en
onder groot gejuich van zijn medewerkers sloeg hij eindelijk de wielen er één voor één af. Tegen zoveel
geweld konden ze niet op, maar er waren wel grote deuken in de velgen geslagen. Je zal met z’on auto
maar een lekke band krijgen onderweg dacht ik, en je kan het wiel er niet af krijgen. Nu had de baas weer
aandacht voor mij, hij stak weer een heel verhaal af waar ik weer niks van begreep en toen liep hij weer
weg. Waarschijnlijk probeert hij mij duidelijk te maken dat die band niet weer op die velg gelegd kan
worden dacht ik toen, en dus besloot ik om hem dan maar zo weer samen met het andere wiel mee te
nemen. Terwijl ik bezig was ze in de auto te laden kwam hij weer naar me toe en zei weer iets, en toen
begreep ik hem opeens. Er was een probleem met de velg, op een bepaalde plaats op de velg stond een
cirkeltje getekend met een viltstift. En in het midden van die cirkel stond een stipje die wees hij aan, en
tussen zijn lippen liet hij lucht ontsnappen psssss klonk het. Er zat dus blijkbaar een minuscuul gaatje in
de velg, waardoor de band niet weer zo op de velg gelegd kon worden. Nu begreep ik ook wat hij de vorige
keren mij duidelijk had willen maken, er moest een binnenband in en daarvoor had hij mij toestemming
gevraagd of ze die er in mochten leggen. Na nem problema van mijn kant was de reparatie in enkele
minuten klaar, en kon ik afrekenen. 2 banden demonteren weer monteren, een nieuw ventiel 2 wielen
balanceren en een nieuwe binnenband dat alles voor 3200 forint ongeveer 12 euro. Hoe ver zou je in
Nederland voor dit bedrag gekomen zijn ?

We worden weer verwend
Altijd als we naar Hongarije gaan nemen we voor onze Hongaarse vrienden wat mee, en dat wordt altijd
heel erg gewaardeerd .Waarschijnlijk omdat ze dan weten dat als wij in Nederland zijn we toch aan hen
denken, meestal bestaat dat geschenk uit Nederlandsche kaas want daar zijn ze gek op. Omdat wij het niet
leuk vinden om altijd maar weer hetzelfde te geven, en omdat we dit jaar precies in de Paas week naar
Hongarije gingen hadden we voor hen Paasbrood(krentenbrood met amandelspijs) meegenomen wat men
hier in Hongarije niet kent. Dat dit in de smaak viel bleek al gauw want wij werden direct overladen met
eieren, een cadeautje krijgen zonder iets terug te geven dat kan blijkbaar niet. Desco maakte het wel heel
erg bont want hij bracht ons niet alleen eieren, maar ook een paar hurka worsten (Ouderwetse leverworst
met rijst)en 2 soorten gebakjes met twee liter zelf gemaakte wijn van zijn eigen druiven.We hebben hem
maar uitbundig bedankt, en geprobeerd om hem aan het verstand te brengen dat wij er verlegen van
worden dat hij ons zo verwend. Gelukkig kon ik een paar dagen later weer wat terug doen, want hij heeft
nog steeds land voor zijn vorige woning naast ons liggen waar hij op een paar kleine stukjes ieder jaar nog
erwten en mais verbouwd. Die stukjes worden ieder jaar door Jozef een huurder van zijn overige land
geploegd, hij was op een morgen bezig met de achterkant van zijn hak om de dikke kleibonken die door
het ploegen waren onstaan kapot te slaan. Dat is geen werk voor een tachtig jarige, met de freesmachine
zal dat vast beter gaan dacht ik en even later was ik bezig om met de machine die bonken klein te maken.
Omdat hij weet dat ik hart problemen heb gehad, mocht ik al het werk niet alleen doen en al gauw pakte
hij mij de machine uit handen en deden we om beurten een paar rondjes. Dat hij blij was met mijn hulp
bleek toen we klaar waren, want hij wilde met alle geweld de machine bij mij in de schuur terug brengen.
En beloofde hij mij een fles palinka voor de hulp, gelukkig kon ik hem nu wel aan het verstand krijgen dat
ik dat absoluut niet wou en daarom beloonde hij mij bij het weggaan maar met een innige omarming.

De straatveger
Als je veel met je auto onderweg bent en vooral als je er mee naar het buitenland gaat hoop je altijd dat hij
het steeds blijft doen. Alles “up to date” houden is gewoon een vereiste, maar dat er dan toch nog wel wat
mis kan gaan hebben wij deze keer aan de lijve ondervonden. Toen wij een paar weken in Hongarije waren
ging onze auto vreemd doen af en toe werkte de op afstand bedienbare deurvergrendeling niet. Als die het
niet deed, kon je de auto ook niet starten. Als we dan wat met de sleutel in het contactslot zaten te
rommelen startte hij soms weer en hadden we een paar dagen nergens last van maar spoedig begon het
weer opnieuw. Het was dus tijd om vakkundige hulp in te roepen dus belden we Sandor en vertelden hem
wat er aan de hand was en vroegen hem of hij de andere dag met mij naar de Mercedes garage zou willen
gaan in Jaszbereny. Ik kom wel even langs zei Sandor en ja hoor nog geen kwartier later was hij er al
samen met zijn zoon Alexander jr. De motorkap open en samen doken ze er gelijk onder; naar de garage
gaan zonder dat ze zelf eerst gekeken hadden was hun eer te na. Het zal de accu wel zijn hoorde ik ze
zeggen en er werd direct aan de kabels getrokken om te voelen of ze niet los zaten maar daar mankeerde
niks aan alles zat goed vast en de accu polen waren ook schoon .Dan is de accu kapot zeiden ze maar daar
kon ik ze gauw van overtuigen dat die nog goed was: de indicator op de accu stond op groen. Toen het
instructie boekje er bij gehaald en samen zaten ze die door te kijken, maar veel hadden ze daar niet aan
want die was natuurlijk in het Hollands en zij kunnen net zoveel Hollands als ik Hongaars. Sandor die op
zijn werkplaats heeft staan: “Soos Sandor meester electricker” kwam toen op het idee dat het
waarschijnlijk dan wel aan één van de relais moest liggen en werd het kastje in de motor ruimte met
zekeringen en relais open gemaakt, bestudeerd, het instructieboekje er weer bij en zo werd het relais voor
het starten opgespoord. Daar zit de fout zei Sandor. Al gauw zagen ze dat alle relais die in het kastje zaten
allemaal het zelfde nummer en de zelfde sterkte hadden; we gaan het relais van het starten omruilen met
een ander die niet zo belangrijk is zei Sandor en zo gebeurde. En zie het wonder: de auto startte weer en
kon ook weer op afstand op slot. Voldaan vertrokken vader en zoon weer, dat hadden ze mooi opgelost!
Wij blij dat de auto het weer deed . Al was Petra niet zo erg enthousiast: ze vertrouwde het nog niet zo. Na
een paar dagen bleek het vertrouwen dat ik in vader en zoon had gehad niet helemaal terecht te zijn want
op een morgen deed de auto het helemaal niet meer, wat we ook probeerden, de centrale vergrendeling met
de afstandsbediening werkte niet en starten lukte ook niet. Dit had niet op een slechter moment kunnen
gebeuren want over 3 dagen moesten we de ouders van Petra weer naar het vliegveld in Boedapest
brengen voor de terugreis naar Nederland en die gingen zich al zorgen maken dat dat niet zou lukken .
Maar die konden we al gauw weer geruststellen want Friedhelm bood onmiddellijk aan, mocht de auto niet
op tijd weer gemaakt zijn, hij ze weg zou brengen.(daar heb je vrienden voor zei hij). Omdat we lid zijn
van de A.N.W.B wegenwacht met buitenland dekking besloten we om hen voor hulp in te schakelen, nadat
alle gegevens genoteerd waren beloofden ze dat er binnen een uur een monteur van de Hongaarse
zusterorganisatie van de wegenwacht, de Magyar Auto Klub, kortweg de M.A.K langs zou komen om ons
verder te helpen. Als door God gezonden kwam Sandor aangefietst, nadat hij ons verhaal had aangehoord
vertelde hij dat hij op weg was om Wulf en Friedhelm te bezoeken maar omdat die niet thuis waren was hij
bij ons aangekomen. De goede God heeft er voor gezorgd dat ik hier ben zei hij om jullie te helpen. In
Hongarije duurt alles soms wel eens een beetje lang en afspraken worden vaak niet zo erg precies
nagekomen maar de monteur van de M.A.K was er inderdaad binnen het uur. Nu was Sandor’s
aanwezigheid toch wel erg fijn, want nu konden we het probleem met de auto, omdat Sandor vertaalde,
haarfijn aan de monteur van de M.A.k uitleggen. De accu! (alweer!) zei de monteur, dat is het probleem.
Een hulp accu werd aangesloten en starten maar zei hij, maar het enige geluid wat er kwam was een klein
klikje. Er werd een meter op de accu gezet en toen bleek dat er niet genoeg stroom meer in de accu zat, wat
natuurlijk normaal was omdat we al heel vaak geprobeerd hadden om de auto te starten. Toen uiteindelijk
bleek dat het probleem niet in de accu zat, moest het volgens hem wel in de startmotor zitten; een hamer
werd te voorschijn gehaald en daarmee tikte hij een aantal keren flink op de startmotor om als die vast was
blijven zitten in de starter krans, los te krijgen. Allemaal handelingen die ik ‘s ochtends ook al verricht had
ook het heen en weer bewegen van de auto in de tweede versnelling om zo de vast zittende startmotor los
te laten springen hielp ook niet. Daarom nam de monteur weer contact op met de A.N.W.B en kregen we
te horen dat de auto niet te plaatse gerepareerd kon worden en vroegen ze wanneer willen jullie weer
rijden?. Morgen zei Petra, toen beloofden ze dat ze een garage in de buurt zouden zoeken en binnen een
uur een sleepwagen zouden sturen om de auto daarheen te vervoeren. En ook deze keer ging het precies
volgens afspraak en werd onze auto op de oplegger naar een “garage” in Heves vervoerd 9 km bij ons huis
vandaan. Sandor ging met de oplegger mee en Friehelm reed met Petra er achter aan omdat er bij het
garage bedrijf nog een aantal formaliteiten afgewerkt moesten worden en ze daar weer contact moesten
opnemen met de A.N.W.B Toen ze weer terug waren vertelde Petra dat de auto naar een hele kleine
werkplaats was gebracht van een vader en een zoon onder een overkapping achter het huis. De zoon dacht
natuurlijk direct het probleem opgelost te hebben: het zou de accu wel zijn (alweer!) maar ook hij was er al
gauw achter dat hij op het verkeerde spoor zat en dat er verder gezocht moest worden. Ze hadden de
afspraak gemaakt dat zo gauw ze wisten wat er aan de hand was Sandor gebeld zou worden. Dat gebeurde
om een uur of half vijf: Sandor belde dat we een auto moesten regelen en hem moesten ophalen om naar de
“garage” in Heves te gaan. Omdat we vandaag al een paar keer een beroep op friedhelm hadden gedaan
vroegen we nu André, en zo togen we met z’n drieén naar Heves. Onderweg wist Sandor ons al te vertellen
dat er inderdaad problemen waren met de startmotor: er was een lager kapot zei hij, maar er bleek wel
meer aan de hand, want er was niet alleen een lager kapot maar ook de behuizing waarin hij opgesloten
hoort te zitten was helemaal uitgesleten. Er zou een nieuwe startmotor moeten komen maar dat zou een
week duren zeiden ze voordat ze die hadden. Maar Hongarije zou Hongarije niet zijn als het niet op de
Hongaarse manier opgelost zou kunnen worden. Hij kon ook gerepareerd worden: op een draaibank kan de
behuizing weer netjes uitgedraaid worden en als ze er dan een nieuwe ring inzetten met een nieuw
kogellager dan is het probleem opgelost; alleen dat kunnen ze hier in de garage niet doen want ze hebben
geen draaibank maar Sandor heeft (zoals gewoonlijk) een goede kennis, in Jaszszentandras die heeft een
werkplaats waar hij dat kan maken, dus maar weer terug naar Jaszszentandras met de behuizing van de
startmotor. André en ik waren best wel nieuwsgierig waar we nu weer terecht zouden komen want op de
meest onmogelijke plekken in het dorp vind je kleine bedrijfjes die je nooit zou vinden als iemand je niet
zou vertellen waar die zijn. Onderweg kregen we van Sandor al wat meer informatie het was een man die
halve dagen werkte in een werkplaats van de spoorwegen in Jaszkiser en de rest van de dag voor zichzelf
werkte in zijn werkplaats in Jaszszentandras. Een erg vriendelijke begroeting kregen we niet toen we bij
het huis van de bewuste man kwamen want achter het hek liepen drie hele grote honden die probeerden
elkaar te overtreffen met hun geblaf en gegrom en alsof dat nog niet genoeg was begon de hond van de
buren ook nog mee te doen. Ondanks al dat geblaf was er geen mens te zien dus ging Sandor ook maar
meedoen met geluid maken tussen het blaffen door riep hij zo hard hij kon jonapot,….
jonapot…..,jonapot……. dat maakte blijkbaar meer indruk dan het honden geblaf want er verscheen een
vrouw buiten die naar de schuur liep om haar man te roepen. Wat Sandor precies met die man besprak
konden we niet volgen maar het kwam er op neer dat hij de behuizing kon maken en er een nieuwe
kogellager in zou zetten voor 2000 forint. Over anderhalf uur is het klaar zei hij. Omdat het vlak bij
Sandor’s huis was, beloofde die, dat hij straks de gerepareerde behuizing weer zou ophalen. Met de
afspraak dat André ons morgen om half acht weer met z’n auto naar Heves zou brengen gingen we uit
elkaar; het was me het dagje wel weer geweest. En weet je wat we deze dag ook als heel fijn hebben
ervaren; dat men van de A.N.W.B. ons regelmatig heeft gebeld om te vragen hoever het met de reparatie
van de auto was en of ze verder nog iets voor ons konden doen de laatste keer dat ze belden was om acht
uur s’avonds en konden wij ze vertellen dat onze auto de volgende morgen weer rijklaar zou zijn en
konden wij ze bedanken voor hun hulp en belangstelling en konden ze het dossier over ons pech geval
sluiten. Om klokslag half acht waren we de volgende dag weer bij de garage waar ze direct aan de slag
gingen met het weer in elkaar zetten van de startmotor, wat gedaan werd door de vader die maar één arm
jonapot…..,jonapot……. dat maakte blijkbaar meer indruk dan het honden geblaf want er verscheen een
vrouw buiten die naar de schuur liep om haar man te roepen. Wat Sandor precies met die man besprak
konden we niet volgen maar het kwam er op neer dat hij de behuizing kon maken en er een nieuwe
kogellager in zou zetten voor 2000 forint. Over anderhalf uur is het klaar zei hij. Omdat het vlak bij
Sandor’s huis was, beloofde die, dat hij straks de gerepareerde behuizing weer zou ophalen. Met de
afspraak dat André ons morgen om half acht weer met z’n auto naar Heves zou brengen gingen we uit
elkaar; het was me het dagje wel weer geweest. En weet je wat we deze dag ook als heel fijn hebben
ervaren; dat men van de A.N.W.B. ons regelmatig heeft gebeld om te vragen hoever het met de reparatie
van de auto was en of ze verder nog iets voor ons konden doen de laatste keer dat ze belden was om acht
uur s’avonds en konden wij ze vertellen dat onze auto de volgende morgen weer rijklaar zou zijn en
konden wij ze bedanken voor hun hulp en belangstelling en konden ze het dossier over ons pech geval
sluiten. Om klokslag half acht waren we de volgende dag weer bij de garage waar ze direct aan de slag
gingen met het weer in elkaar zetten van de startmotor, wat gedaan werd door de vader die maar één arm
goed kon gebruiken de andere kon hij niet veel meer mee. Gekomen door een ongeluk hoorde ik later.
Sandor en André waren inmiddels weer naar huis gegaan want met z’n drieën staan wachten had natuurlijk
weinig zin. Toen de startmotor weer in elkaar zat moest de zoon hem weer in de auto plaatsen, dat was
best nog wel een heel karwei want een brug om de auto op te zetten hadden ze niet, maar om half tien was
het toch zover dat de auto weer voor de eerste keer gestart kon worden En hij deed het!!!!! Vol
verwondering keek ik naar de rekening, 8000 forint; zag ik dat wel goed?! Toen de vader mij zo zag kijken
zei hij toch nog voor alle zekerheid geen 8000 euro maar forint. Om half tien reed ik weer op weg naar
huis, even had ik het gevoel alsof ik in een nieuwe auto reed. Hij is weer klaar zei ik tegen Petra en we
waren allebei heel opgelucht dat alles achter de rug was en dat we weer een auto hadden die weer gewoon
gestart kon worden. ………..Maar helaas, de opluchting was van korte duur want een paar dagen later
werkte de afstandsbediening van de centrale deurvergrendeling weer niet en starten deed hij ook weer niet.
Een paar uur later toen we het weer probeerden deed hij het wel weer: we waren dus weer terug bij af! Het
kon deze keer niet meer aan de startmotor liggen en daarom besloot ik maar om naar Nederland te bellen
naar de garage waar ze voor ons`vertrek de auto nog een grote beurt hadden gegeven. Nadat dat ik ze het
probleem had voorgelegd konden ze me ook geen oorzaak vertellen het enigste wat zij dachten dat het
misschien een probleem met het contactslot kon zijn. Dus daar schoot ik ook niet veel mee op. Als er zo
iets vreemds aan de hand is blijft het steeds maar door mijn hoofd spoken wat de oorzaak zou kunnen zijn
en opeens moest ik denken aan iets wat wel z’on 35 of 40 jaar geleden is gebeurd: ik had toen een D.K.W,
een prachtige auto vond ik en ik was er ook hartstikke trots op maar hij had één nadeel hij wou s’ochtends
nooit starten, als hij eenmaal gelopen had en de motor nog warm was, was er geen enkel probleem en
startte hij altijd. Heel veel tijd en geld had ik er al aan besteed om het probleem op te lossen zo had ik er al
op advies van de garage houder bij ons uit het dorp een nieuwe accu een nieuwe dynamo en een nieuwe
start motor in laten zetten maar zonder resultaat, het probleem bleef bestaan. Op een morgen was ik op
straat voor ons huis weer met de auto aan het sleutelen en kwam de straatveger die ik wel eens uitgenodigd
had voor een kop koffie bij me staan kijken en vroeg wat het probleem was. Toen ik hem dat verteld had
zei hij tegen mij weet je wat je eens moet doen, de massa kabel een keer schoonmaken, misschien helpt dat
wel en hij wees me ook waar die zat (wist ik veel?!) Omdat ik alle andere dingen al geprobeerd had, deed
ik dit ook nog maar en ik moet zeggen dat hij echt wel smerig was nadat ik hem in petroleum had
schoongeborsteld en weer op zijn plek had vast geschroefd en probeerde de auto te starten sloeg hij
meteen aan. Nooit is het starten meer een probleem geweest en de straatveger heeft van mij nog heel vaak
een kopje koffie gehad. Zou dit misschien ook de oplossing kunnen zijn voor het probleem wat we nu
hebben? Iedereen die me wil helpen en me verteld waar het aan zou kunnen liggen en aan wie ik dit
verhaal vertel zegt dat dat in dit geval niet de oorzaak is.(ik denk dat ze mijn verhaal niet geloven) maar
toch haal ik de massa kabel los en maak ik hem net als toen goed schoon in petroleum . We zijn nu 2
weken verder en er is geen enkel probleem meer geweest met de afstandsbediening van de centrale
deurvergrendeling of met het starten. Als de bewuste straatveger nog zou leven dan zou hij van mij nog
regelmatig als ik hem zou zien een kopje koffie krijgen maar nu met gebak erbij.

Katten gevecht
Ook deze keer was Daisy onze poes weer mee naar Hongarije, en als we op de plaats van bestemming zijn
voelt hij zich hier direct weer thuis. Het maakt niet uit of hij hier is of in Nederland, er wordt vaak verteld
dat katten zich hechten aan hun woonomgeving en wanneer je met een oude kat verhuisd dat je de kans
loopt dat de kat weer terugloopt naar zijn oude huis. Sinds we een huis in Hongarije hebben en onze poes
iedere keer meegaat geloven we daar niet zo meer in, wij denken dat ook een poes zich meer hecht aan
mensen dan aan het huis waar hij verblijft in ieder geval is dat zo met onze poes. Als hij hier is beschouwt
hij ons erf en dat van de buurman als zijn territorium, dat dat wel eens tot problemen leidt spreekt vanzelf.
Want er zijn hier in de buurt ook zwerfkatten die het zelfde gebied claimen als hun eigendom. Omdat onze
poes overal met zijn nagels in bleef haken hadden we vlak voor ons vertrek naar Hongarije bij de
dierenarts zijn nagels laten knippen, dat was achteraf gezien niet zo handig. Want op een avond zit hij
voor de deur helemaal onder het zand en overstuur, hij mist over zijn hele lijf plukken met haar en op veel
plaatsen is hij gewond. Hij heeft gevochten maar waarmee dat is niet helemaal duidelijk, we gaan er maar
vanuit dat het met één van de zwerfkatten is geweest maar het kan ook een hond of een ander beest
geweest zijn. Omdat wij zijn nagels pas hadden laten knippen had hij zich natuurlijk heel slecht kunnen
verdedigen die stakker, en daarom was hij waarschijnlijk zo gewond en van streek.en bovendien is hij al
17 jaar. Een paar dagen lang durfde hij niet meer naar buiten, en was hij helemaal versuft en reageerde hij
nergens op. Ook het slikken ging moeilijk, at daardoor niet meer en de kattemelk die hij anders zo lekker
vond bleef onaangeroerd staan. Omdat we ons best zorgen om hem maakten heb ik zelfs een nacht op de
bank geslapen, en mocht hij de nacht bij Petra in bed slapen. Normaal zou dat een feest voor hem zijn,
maar nu lag hij versuft bij haar in de buurt. Ik ga vandaag met hem naar de dierenarts zei Petra de
volgende morgen, want als het zo doorgaat gaat hij dood niks intereseerd hem meer. Een afspraak met
Wilma om mee te gaan om voor vertaler te spelen was gauw gemaakt, en Rosika de buurvrouw zei dat de
dierenarts s’avonds na 5 uur thuis was en dan kon je er terecht met je beesten. Dus om 5 uur stonden
Wilma en Petra bij de dierenarts op de stoep maar alles was gesloten, na veel kloppen op de deur kwam de
vrouw van de dierenarts te voorschijn om te vertellen dat hij niet thuis was het spreekuur was van half vijf
tot vijf uur. De andere ochtend om 7 uur moesten ze maar weer terugkomen dan zou hij ze helpen, toen ze
de volgende morgen weer met de poes op de stoep stonden was de deur gesloten en bleek de dierenarts er
weer niet te zijn. Kloppen op de deur en roepen hielp niet de deur was dicht en bleef dicht, en ook de
vrouw van de dierenarts liet zich niet zien. Wat nu, er bleef maar één ding over zoals altijd langs gaan bij
Sandor en Eva en kijken of die misschien konden helpen. Maar natuurlijk zei Sandor ik heb een goede
kennis die dierenarts is, en na gebeld te hebben verscheen op de fiets als snel de bewuste dierenarts. Die
als hij zijn bril zou afzetten als twee druppels water op mijn oudste broer leek. Nadat hij de kat onderzocht
had en het inentings boekje had doorgekeken tot de conclusie kwam, dat Onze poes waarschijnlijk door
het gevecht met een wilde kat besmet geraakt was met een virus. Vergelijkbaar met een keel ontsteking die
onder zwerfkatten heerst. Ik geef hem nu een gecombineerde injectie daar moet je vandaag niet van
schrikken want daar zal hij heel suf van worden, en het grootste deel van de dag van slapen zei hij. Over
twee dagen kom ik bij jullie thuis hem nog een herhalings prik geven, dan zal hij er waarschijnlijk wel
weer bovenop zijn. Het was precies zoals hij gezegd had, Petra was nog maar net weer thuis of de poes
liep te slingeren op zijn poten en al heel gauw lag hij te slapen.De andere dag was er een klein wonder
gebeurd, Daisy was bijna weer de oude hij dronk weer zijn lekkere katten melk en heel voorzichtig alle
kanten op kijkend ging hij zelf weer een stukje naar buiten. De volgende dag kwam om 8 uur s’morgen de
dierenarts hem de herhaling injectie geven, en weer ging de poes onder zeil en sliep weer bijna de hele dag
om daarna genezen weer op te staan. Voortaan ga ik ook naar de dierenarts zei ik tegen Petra, want die
heeft tenminste goede medicijnen. We waren verbaasd over de snelle genezing van onze poes, en ook
verbaasd over de kosten die de veearts in rekening bracht. Voor de 2 injecties en voor het bezoek bij
Sandor En voor het bezoek bij ons thuis bracht hij ons totaal in rekening 1800 forint omgerekend naar de
huidige koers is dat 6 euro en 45 cent. De kat gaat nu alleen nog buiten onder begeleiding van ons.

Het kleine schuurtje
Verleden jaar had ik in het kleine schuurtje al de lage deur vervangen door een hogere ,nu is het raampje
naast de deur aan de beurt. Glas zat er al lang niet meer in en het kozijn was ook aan vervanging toe, ik
had nog hout over van het maken van een bank voor Friedhelm dus dat kwam mooi uit want daarvan kon
ik een kozijn maken. Na wat hak en breekwerk zat het nieuwe kozijn er al gauw in, nu kwam voor mij het
moeilijkste gedeelte van het werk alles om het raam heen netjes afwerken met een pleisterlaag. Gelukkig
had ik verleden jaar de kunst kunnen afkijken van een Hongaarse vakman en daarom viel deze klus nu
mee. Ook de achterkant van deze schuur had nog een kleine beurt nodig, want de vorige eigenaar had een
strook onder de dakgoot niet aan gepleisterd. Dat vond hij blijkbaar niet nodig ,of z’n pleister was op.
Omdat het stukadoors werk me nu wat beter afgaat ga ik dat nu ook maar doen, en als Petra een paar
dagen later dan de boel weer verft ziet ook de achterkant er weer gelikt uit.Het schuurtje bestaat uit twee
gedeeltes, het ene deel heb ik steeds gebruikt voor het opslaan van gereedschap en andere spullen. Het
andere deel was bestemd voor de opslag van brandhout, maar die is nu bijna leeg en ook het andere deel
kan nu we met de verbouwing van de tanya en het gastenhuis bijna klaar zijn wel weer opgeruimd worden.
Van het ene deel zou een mooie zit slaapkamer gemaakt kunnen worden zit ik mij te bedenken, en van het
andere deel een grote luxe badkamer. Nu we onze tanya te koop hebben aangeboden is dit misschien een
idee voor de volgende eigenaar.

Tegels op de veranda

We zijn nu voor het vierde jaar in Hongarije, het eerste jaar dat we hier waren hadden we al het idee dat
de veranda heel belangrijk voor ons zou worden. Al gauw waren we bezig om hem helemaal op te knappen
zoals op de weblog te zien is, maar helemaal af was hij nog steeds niet. Het enigste wat er nog gedaan
moet worden is de vloer want we leven nog steeds op een kale betonnen vloer, waarin in de loop van de
tijd allemaal scheuren zijn gekomen. We hebben nu het idee dat de ondergrond onder de vloer wel
uitgewerkt is, want sinds verleden jaar zijn er geen nieuwe scheuren meer bij gekomen en dat het nu tijd
wordt om er plavuizen op te leggen. Als we bij de Obi zijn in Szolnok zien we de tegels liggen die we er
graag in zouden willen hebben, en we hebben geluk ze zijn ook nog in de aanbieding. Het briefje waarop
staat hoeveel vierkante meter we nodig hebben heeft Petra al een hele tijd in haar tas, dus we nemen ze
maar gelijk mee. Het beton op de veranda is er wel aardig vlak in gemaakt, er zijn maar een paar plekken
die ongelijk zijn nadat we daar cement die zelf uitvloeit op gooien hebben we een mooie egale vloer. Deze
keer ga ik de tegels in verband leggen en ook de voegen maak ik nu smaller als ik gewend ben, omdat ik al
heel wat tegels gelegd heb in de tanya en het gastenhuis gaat het me steeds gemakkelijker af, en al gauw
heb ik er een eind in liggen. Als ik bijna klaar ben begin ik te vermoeden dat we geen tegels genoeg
meegenomen hebben, en dat blijkt ook zo te zijn. Ik had het toch wel goed opgemeten en uitgerekend
hoeveel pakken ik nodig zou hebben?, dus ga ik nog maar eens weer rekenen. Volgens de verpakking is
iedere doos goed voor 1.9 m2 incl. de voeg, als ik op de vloer dat na ga meten kom ik niet verder dan 1.8
m2. Nadat ik alles op de verpakking nog eens een keer goed na lees, ontdek ik dat het verschil zit in de
breedte van de voeg die ik aangehouden heb. Ik kom 5 tegels te kort, als ik de breedte zoals op de
verpakking stond aangegeven aangehouden had zou ik geen tegels te kort gekomen zijn maar er een paar
overgehouden hebben. Goed dan moeten we er nog maar een pak bijhalen want over een paar dagen gaan
we toch weer naar Szolnok, maar dat blijkt een misrekening te zijn. Want als we weer bij de Obi zijn
blijken de tegels op te zijn en ze krijgen ze ook niet weer zo vertellen ze. Wat nu, er zit dus niks anders op
dan er maar een paar andere tegels bij te leggen. Maar op de plek waar ik ze te kort kom kan dat niet dat
zou teveel opvallen, Petra komt met de oplossing leg ze onder het aanrecht zegt ze dat valt niet zo op.
Maar daar had ik al tegels gelegd, ik heb geluk omdat ze er nog niet zo heel lang in liggen kan ik ze er
voorzichtig weer uithalen en ze op de andere plaats weer neerleggen. Van wulf krijgen we 5 tegels die qua
kleur aardig in de buurt komen al is de tekening wel anders. Na het voegen, en nadat we het aanrecht weer
geplaats hebben is onze veranda af. En is het een mooie buiten kamer geworden waar het goed toeven is.
Terwijl ik druk met de tegels in de weer ben is Petra bezig in de hal van de tanya, er zijn nog een paar
deuren die geverfd moeten worden. Eén deur moet nog opgeknapt worden want daar zit nog kapot glas
in wat aan elkaar geplakt zit met stopverf, nu ik klaar ben met de tegels heb ik daar weer tijd voor. Best
nog wel een heel karwij om al die oude verharde stopverf uit de sponning te hakken en het glas wat nog
heel is heel te houden, als ik dan de deur ook nog schuur en er nieuw glas ingezet heb kan Petra hem mee
verven. en ziet alles er binnen ook weer een heel stuk beter uit.

Bezichtiging
Vrijdag 17 april komen er mensen uit Nederland om te kijken of onze tanya iets voor hun zal zijn, al
vanaf januari hebben wij af en toe contact via internet of per telefoon. En daaruit blijkt dat ze heel erg
geinterreseerd zijn gezien hun enthousiasme, we verwachten veel van hun bezoek en rekenen er al een
beetje op dat we zaken zullen doen. Precies op de afgesproken tijd arriveren ze en we ontvangen ze
hartelijk, ze zijn met hun vieren. Petra heeft een pan soep gemaakt en we hebben allerlei broodjes gehaald
om ze mee te verwelkomen, maar helaas het echtpaar dat belangstelling heeft voor onze tanya is zo ziek
als een hond. En het is maar goed dat ze een paar dagen in ons gastenhuis zullen logeren, vooral de vrouw
is erg ziek en ze wil eingelijk niks liever dan direct naar bed wat ze dan ook doet. Even later gevolgd door
haar man, van bezichtig van onze tanya komt vandaag niks. En omdat dit nog niet erg genoeg was ging het
ook nog regenen. Daarom geven we aan de twee anderen dan maar een rondleiding, de andere morgen zegt
de man dat hij zich alweer wat beter voelt de vrouw blijft voorlopig nog maar in bed. Nou ze mist wat het
weer betreft niks want het is heel erg mistig, als in de loop van de morgen ook de vrouw is opgestaan
besluiten ze om naar een klein dorpje te gaan vlak bij Szilvasvarad. Waar ze jaren geleden veel vakantie’s
hebben doorgebracht, in een vakantiehuisje van een Hongaarse familie om die familie op te zoeken . Al
heel gauw nadat ze vertrokken zijn trekt de mist op en wordt het weer prachtig weer. Als ze om zes uur
weer terug zijn nodigen ze ons uit voor een etentje in een restaurant in Jaszapati, en daar leren wij ze een
beetje kennen het zijn aller aardigste mensen. Die kennismaking zetten we later op de avond voort in onze
huiskamer, waar we nog een paar uur gezellig zitten te praten. Maar tot zaken komen we niet, ze willen
alles rustig op hun in laten werken zeggen ze en ze willen later nog graag een keer weer terug komen om
alles nog eens te bekijken. Door de ziekte was daar nu niet veel van gekomen. We vinden het prima maar
we beloven ze niet dat we de tanya voor hun zullen vast houden, want er zijn nog meer liefhebbers die
willen komen kijken. En als we kunnen verkopen dan doen we dat. Zondag morgen om zeven uur
vertrekken ze weer richting Nederland. We blijven een beetje teleurgesteld achter, want we hadden van
deze bezichtiging ons iets meer voorgesteld gezien de voorgeschiedenis.

De laatste keer ?.
Waarschijnlijk is het dit jaar de laatste keer dat we de ouders van Petra weer gaan ophalen van het
vliegveld in Boedapest. Toen we hun vertelden dat we ons huis wilden gaan verkopen was hun reactie
jullie zijn gek, jullie hebben het zo mooi opgeknapt en je zit op zo’n mooie plek en je hebt daar zulke fijne
vrienden. Het heeft heel wat tijd gekost om ze uit te leggen en te laten begrijpen waarom we wilden gaan
verkopen. Uiteindelijk begrepen ze het wel, maar we blijven het zonde vinden bleef hun mening. Ze zijn
natuurlijk gekomen om de verjaardag van hun dochter weer mee te maken, en om alle kennissen hier in
Hongarije weer te kunnen begroeten. En om de laatste vorderingen van de verbouwingen te bekijken, en
mijn schoonvader rekent er op dat er nog geklust moet worden .

Een feestelijk tintje
. 10 mei is Petra jarig en ook dit jaar vieren we in Hongarije weer haar verjaardag met onze vrienden.
Waar we heel erg blij mee zijn en een extra feestelijk tintje aan haar verjaardag geeft, is dat Friedhelm en
Monica ook weer hier zijn daar hadden we niet meer op gerekend. Want eind verleden jaar heeft de oude
ziekte bij Friedhelm weer de kop opgestoken, en zag het er niet zo best uit een operatie was niet mogelijk
en de levensverwachting was volgens de doktoren nog een kwestie van maanden. Maar gelukkig sloegen
de medicijnen en de chemokuren goed aan, en was hij nu weer in staat om naar Hongarije te gaan. Dit jaar
houden wij haar verjaardag in een zaaltje van het restaurant op de camping, waar Robbi de kok een
rundergoulasch voor ons zal bereiden. Dat wij ons het goed hebben laten smaken, en ook hebben wij weer
heerlijk gesmuld van de taart die Eva weer voor ons gebakken had.

Verlaten en vergeten ?!
30 Mei 2009. Een paar jaar geleden zijn we voor Nederlandse mensen poolshoogte gaan nemen bij hun
huis, waar ze een aantal jaren wegens drukke werkomstandigheden niet meer geweest waren. Wat we toen
aantroffen en aan hen moesten melden was niet om vrolijk van te worden, alles wat ze in hun huis aan
verbeteringen hadden aangebracht was er weer uitgesloopt en verdwenen(zou het in Nederland anders
gaan als een huis een paar jaar onbewoond en leeg staat). Zelfs het bos wat voor hun huis lag was gekapt
gelukkig was dat niet hun eigendom. Ze vertelden dat ze ook de eerstkomende jaren waarschijnlijk niet in
de gelegenheid zouden zijn om hun huis in Hongarije te bezoeken, en dat ze het eingelijk wel het liefst
zouden willen verkopen. Maar wie wil zo’n huis met deze achtergrond nog kopen, veel liefhebbers zullen
daar waarschijnlijk niet voor te vinden zijn . Vandaag besloten we om nog weer eens te gaan kijken hoe
het huis er nu bij staat, en of het mischien al verkocht is. Veel bleek er niet veranderd, op de plaats van het
gekapte bos hadden ze weer nieuwe bomen geplant. Het huis stond er nog het zelfde bij het enigste
verschil was dat de natuur steeds verder oprukt richting het huis, vooral de acacia bomen hebben daar een
groot aandeel in. Ook het zandpad wat langs het huis liep is verdwenen. Jammer want het was best wel een
mooi geheel in een mooie bosrijke omgeving en naar ik kan beoordelen best wel een rustig en net dorp.

Bezoek uit Bekolce
. Veel lezers van mijn weblog hebben mij in de loop van de tijd een email gestuurd waarin ze reageerden
op mijn verhalen, zo kwam er een tijdje terug een email van iemand die schreef dat ze heel trouw mijn
verhalen volgde omdat ze daar veel in herkende van wat zij ook mee maakten bij hun verblijf in Bekolce.
Ze had op mijn weblog gelezen dat we wilden gaan verkopen en daarom wilden ze nog graag een keer
langs komen om te kijken hoe alles er in werkelijkheid uitzag . Natuurlijk waren ze van harte welkom, 12
mei zouden ze langs komen zo hadden we afgesproken en omstreeks koffie tijd waren ze er. Ze heten Jan
en Joke,en onder het koffie drinken vertelden ze dat ze al eens vaker in Jaszszentandras geweest waren om
het thermaal bad te bezoeken. Ze hadden zelf een huis in Bekolce wat ze ook aan het verbouwen waren,en
daarom kwamen ze in mijn weblog vaak dingen tegen waar ze zelf ook mee te maken hadden.Dus de
hoogste tijd om ze alles te laten zien, en bij het bezichtigen bleek hoe goed Joke mijn weblog had gelezen
want ze had zelf de rondleiding wel kunnen doen en er uitleg bij kunnen geven. Ik heb mij in het begin
toen ik met mijn weblog bezig was wel eens afgevraagd of er wel mensen zouden zijn die alles wat ik
vertelde wel zouden willen lezen, met lezers zoals Joke en anderen die mijn hele verhaal van het begin tot
nu toe helemaal gevolgd hebben ben ik erg blij en geeft me een stimulans om er mee door te gaan.Toen ze
alles gezien hadden werden we uitgenodigd om ook een keer bij hen te komen kijken, die uitnodiging
namen we graag aan en een paar weken later zijn we bij hen op bezoek gegaan. Bekolce ligt tussen Eger en
Ozsd in een dal tussen de heuvels, ook zij zijn nog volop bezig met verbouwen al hadden ze al heel veel
gedaan.Het huis stond tegen de heuvel aangebouwd en een groot gedeelte van hun tuin lag dan ook op de
helling van de heuvel, het was een hele klim naar het eind van de tuin. Maar boven op de heuvel wordt je
wel beloond met een prachtig uitzicht over het dorp en over de omringende heuvels, ook al was het niet
helemaal helder toch kon je de Millennium toren in Szilvasvarad heel duidelijk zien liggen. Op zo’n soort
plek zouden wij ook wel een huis willen hebben maar dan wel buiten een dorp .

VERKOCHT !!!!
Nu de eerste bezichtiging van onze tanya achter de rug is, en geen verkoop resultaat heeft gehad kunnen
we verder met de volgende gegadigden. Veel telefoontjes worden er over en weer gepleegd, afspraken voor
bezichtiging gemaakt en soms niet nagekomen. Een paar keer wordt er een bod uitgebracht maar concrete
resultaten levert het nog niet op. Intussen ga ik gewoon verder met uitvoeren van wat ik nog wil doen,
verleden jaar had ik een pergola boven het terras van de stal gemaakt. Maar af is het nog niet, ik was van
plan om tussen de staanders nog een afscheiding te maken zodat het terras een meer besloten karakter zal
krijgen. En één geheel met het gastenhuis zal vormen, een mooie klus om te doen( nu mijn schoonouders
hier ook zijn voor mijn schoonvader en mij). Daarvoor gebruiken we beton gaas wat we in een houten
raam zetten en zo tussen de staanders kunnen plaatsen, dat is natuurlijk sneller gezegd dan gedaan want
eerst moeten we de materialen daarvoor zien te krijgen. Het hout is geen probleem dat kan ik wel weer
halen bij de tuzep bij ons in het dorp, dat kan wel in mijn auto al moet ik dan geen politie tegen komen
want dat steekt iedere keer als ik wat haal aan de voor en achterkant een heel stuk naar buiten. En ik hoor
als ik weg wil rijden vanaf de tuzep de verkoper heel vaak zeggen “polizei”, of hij mij daarmee wil
waarschuwen weet ik niet dat denk ik dan maar. Het beton gaas is andere koek want hoe vervoer je dat 5
bij 2 meter, dat stop je niet zomaar in je auto. Oprollen zou een mogelijkheid zijn maar dan krijg je het
nooit meer mooi vlak, dus blijft er niks anders over als maar alles zo netjes mogelijk opmeten en op de
plaats waar je het koopt in stukken knippen. En zo doen we het dus maar, met de betonschaar gewapend
gaan we naar Heves naar een zaak die pas geopend en goedkoop is zoals we gehoord hebben. We moeten
ongeveer 3 matten hebben maar omdat dat nog al veel is gaan we er eerst 1 kopen, gelukkig heeft de
verkoper snel door wat de bedoeling is als hij mij met de betonschaar ziet lopen. Met gebaren maakt hij
mij duidelijk dat ik die weg moet leggen omdat hij het voor mij in stukken zal knippen, ik hoef alleen maar
aan te geven hoe groot de stukken moeten zijn. Wat een service en dat allemaal voor dezelfde prijs, thuis
gekomen kunnen we gelijk aan de slag nadat ik het hout met de zaagmachine op de juiste maat heb
gemaakt. Het is prachtig weer en we kunnen nu mooi de picknicktafel in de boomgaard als werkbank
gebruiken, als we het houten raam klaar hebben leggen we daarop het stuk beton gaas zodat we dat precies
op maat af kunnen knippen. Het draad knippen we zo af dat het om de ander straks in de geboorde gaten
past,bij het eerste raam gaan er nog wel een paar kleine dingetjes niet goed maar die kunnen we vrij
eenvoudig weer herstellen. De volgende gaan steeds beter, en maken we ook steeds sneller. Als ze allemaal
klaar zijn en op zijn plaats zijn gemonteerd en Petra ze geverfd heeft ziet het er mooi uit en vinden we dat
ons terras nu echt af is. En wat is er nu lekkerder na een week van hard werken ,dan om zaterdags naar het
thermaal bad te gaan om daar weer heerlijk bij te komen en bij te kletsen met alle bekenden nou dat deden
we dus. Toen we op de terugweg van het bad met de auto stil stonden voor het hek van ons huis ging de
telefoon, pak jij hem even zei Petra . Tot mijn verbazing hoorde ik een bekende stem van iemand waar ik
helemaal niet meer op gerekend had , het was Jo uit Nederland de man die zo ziek was toe hij hier samen
met zijn vrouw op 17 april was geweest voor de bezichtiging van ons huis. Is het huis nog te koop vroeg
hij en toen ik ja zei vroeg hij, nog voor de prijs waarover we het gehad hebben ook daar kon ik ja
opzeggen . Dan hebben wij een deal was zijn antwoord, volgende week donderdag is het hemelvaart dag
dan hebben we een lang weekend dan komen wij als je het goed vindt om alles te regelen. Ik was met
stomheid geslagen, en daarom gaf ik de telefoon maar gauw aan Petra om verdere afspraken te maken.
Verkocht….. terwijl we op dat moment nergens meer op rekenden . Een goede reden om de vlag uit te
steken.

Een goede smoes
Als we nu naar ons kleine schuurtje kijken hebben we het idee dat dit nu een apart gedeelte is die niet
meer bij het geheel past, en daarom besluiten wij dat daar ook een veranda voor gemaakt moet worden in
de stijl van ons gastenhuis. Omdat er voor deze schuur geen beton terras ligt waarop we de staanders vast
kunnen maken moet dit hier anders.Nu kan je natuurlijk naar de winkel gaan om daar een aantal metalen
paalhouders te halen die je zo in de grond kan slaan, maar wij zijn echte doe het zelvers wij hebben daar
een andere oplossing voor bedacht. We hebben nog afvalstukken van plastic pijp van 110mm liggen, die
maken we op afstand en waterpas in de grond. Daarna storten we ze vol met beton, en zo hebben we na
een paar uur werken een prachtige fundatie voor onze staanders van de pergola. Maar wat blijkt als we
nadat de beton hard is geworden onze pergola er op plaatsen, dat we iets fout hebben gedaan. De afstand
vanaf de schuur tot aan onze betonnen fundatie is te groot, waardoor de helling van de liggers nergens
meer op lijkt. Dat moet dus over, maar een fout erkennen is natuurlijk niet zo gemakkelijk. We gaan er
maar eens bij zitten om het aan de vrouwen uit te leggen, maar een goede smoes kunnen we niet bedenken,
en daarom geven we maar ruiterlijk toe dat we een fout hebben gemaakt. De kritiek die we hadden
verwacht was mild deze keer .We hebben de plastic buizen maar weer uit de grond gehaald , de beton uit
de buis geklopt en weer opnieuw geplaatst, deze keer wel op de goede plaats, en konden we de volgende
dag aan de opbouw beginnen. Ook hier maakten we weer betongaas met een houten frame tussen de
staanders, en zo past ons kleine schuurtje weer bij het geheel.

Antiek
Jo en Mariet zijn de kopers en binnenkort de nieuwe bewoners van onze tanya. We hopen dat zij met net
zoveel plezier hier zullen verblijven als wij altijd gedaan hebben. Ze zijn een dag eerder gekomen dan de
bedoeling was, omdat ze op ons verzoek ook zijn uitgenodigd op de verjaardag van Coba die vandaag
jarig is en een feestje heeft georganiseerd bij Sandor en Eva in de tuin. Een ideale gelegenheid om ze
kennis te laten maken met al onze vrienden hier, en naar we hopen dat het straks ook hun vrienden zullen
zijn. Dat we weer met de neus in de boter gevallen zijn blijkt wel uit onderstaande video show ,Sandor had
een hele lekkere goulash soep gekookt. En we konden natuurlijk ook weer heerlijk smullen van het gebak
van Eva, wat niet goed is voor de lijn want we moeten altijd meer dan één stuk nemen van haar. Aan het
eind van de maaltijd zorgde Henk nog voor een verrassing, hij had namelijk z’n mondorgel mee genomen .
En konden we mee genieten van de muzikale aubade die hij voor zijn jarige vrouw speelde .En ja als je
lang hebt stil gezeten dan wil je ook wel weer graag even je benen strekken, dat dachten Jo en Mariet en de
zus van Jo ook .En wat kan je dan beter doen dan even een kijkje nemen bij de antieke maaidorser (de
graan oogstmachine) van Sandor.

Terugblik
Nu onze tanya verkocht is is het tijd voor een terugblik over de 4 jaar dat wij hier in Jaszszentandras
geweest zijn, ieder jaar dat wij hier waren hebben wij ons verbaasd over de natuur. Iedere voorjaar
maakten we mee dat alles weer tot leven kwam, met verwondering hebben we steeds weer gekeken naar
onze fruitbomen die zo prachtig . Ik heb het daar diverse keren over gehad in de weblog, en wat hebben
die bomen ons een vruchten gegeven. En alsof dat nog niet genoeg was kregen we ook nog veel
aangeboden door onze vrienden, hoeveel potten appelmoes en jam we ieder jaar weer mee naar Nederland
konden nemen zal ik niet meer weten .Maar ik kan je wel vertellen dat niet alleen wij daar van gegeten
hebben. En dan de druiven, waarvan we vele vele liters pure sap hebben gemaakt. Ook de tomaten,
paprika,en augurken planten die wij in onze moestuin hadden staan gaven heel veel vruchten ondanks de
weinige regen (waar we soms wel eens naar verlangden) die hier viel. Om de aardbeien niet te vergeten
meer dan 50 potten jam hebben we daar dit jaar van gemaakt.Ook denken we met heel veel plezier terug
aan de tijd dat we aan het klussen en verbouwen waren, het was geweldig om alles onder je handen te zien
veranderen en uit te zien groeien naar wat het nu is geworden een prachtige tanya. Een geweldig
gastenhuis, en over een aantal jaren wanneer de bomen op onze akker groter geworden zijn een prachtig
park. We zullen nog heel vaak terug denken aan de geweldige tijd die wij hier doorgebracht hebben. En
dan niet te vergeten al die fijne vrienden die wij hier hadden, die er mede voor gezorgd hebben dat wij hier
zo’n gelukkige tijd hebben gehad. Sandor en Eva de schatten van mensen verrasten ons nog op één van de
laatste dagen dat wij hier waren met een etentje, waarop we afscheid konden nemen van al onze vrienden
die ze ook uitgenodigd hadden. Bij het afscheid is er menige traan gelaten, we zullen nog heel vaak aan
hen allemaal denken en we hopen ze ooit nog eens weer terug te zien .. Adios. ! Gelukkig hebben wij onze
web log, waarop we ze nog heel vaak langs zullen laten komen, en wie weet ooit nog eens een boek over
onze 4 jaren in Hongarije. We zijn er erg blij mee dat wij onze tanya verkocht hebben aan Jo en Mariet
hele fijne mensen, die zoals ze vertelden dank zij de weblog helemaal verliefd op onze tanya zijn
geworden. En dan is het zover dat we moeten vertrekken terug naar Nederland, op 10 juni is het vertrek
gepland. De dag ervoor hadden we alles opgeruimd en aan kant gemaakt zoals we altijd deden als we weer
terug gingen naar Nederland, onze auto en caravan waren weer topzwaar geladen met al onze persoonlijke
dingen en met al mijn gereedschap wat ik bij de verbouwing had gebruikt. En met een aantal dingen die we
hier nog gekocht hebben, die hier stukken goedkoper zijn dan in Nederland. Gelukkig was het s’morgens
om half vijf al licht toen we wilden vertrekken, zodat we nog een laatste blik konden werpen op onze tanya
waar we zulke fijne tijden hebben doorgebracht. Het begint nu echt tot ons door te dringen dat alle
handelingen die we nu nog verrichten echt de laaste keer zijn, we lopen nog even bij alle deuren langs of
alles goed afgesloten is en als we dan voor de laatste keer het hek van de toegangspoort hebben afgesloten
beseffen we dat we daarmee ons Hongaarse avontuur ook hebben af gesloten.En kunnen wij aan het
volgende avontuur gaan beginnen, dit zal niet in Hongarije zijn maar in….. Spanje!. Waar we op zoek
gaan naar een stuk grond ergens in het binnenland, waarop we met onze eigen handen zelf een huis willen
gaan bouwen. Ook daarvan zal ik weer een weblog gaan bij houden over onze belevenissen daar, na”
eenhongaarshuis ” zal die weblog “eenspaanshuis” gaan heten. Ik hoop u daar ook weer als lezer te kunnen
begroeten, en natuurlijk zijn uw reactie’s of emailtjes van harte welkom dus tot ziens op onze website:
www.eenspaanshuis.blogspot.com

Onze beste vriend
5 Augustus 2009. We hebben niet alleen dit jaar afscheid genomen van onze tanya en onze vrienden in
Hongarije, maar we moesten ook definitief afscheid nemen van een huisgenoot . Vandaag hebben we
afscheid moeten nemen van onze beste vriend, hij was al een hele tijd ziek. Hij had namelijk een heel groot
kankergezwel op zijn rug, en we zagen hem langzamerhand aftakelen. Door de uitzaaiingen waren ook zijn
longen al aangetast, en ook over zijn lijf konden we steeds meer knobbeltjes voelen. Eten deed hij niet veel
meer en met dit warme weer lag hij het liefst ongestoord onder een dikke conifeer, lekker koel op de koude
grond. Waar hij alleen maar meer onder vandaan kwam om af en toe bij ons te komen staan, om met een
hele zachte stem iets te vertellen. Wat hij zei weten we niet maar we begrepen hem heel goed, en wat
konden we dan anders doen dan wat hij altijd het liefste wilde een aai over zijn kopje geven. Ja ik heb het
over onze poes Dazy. 17 jaar geleden kwamen 2 kleine Turkse meisjes zoals wel vaker bij ons in de
winkel. Deze keer kwamen ze niet alleen, ze hadden een heel klein poesje bij zich . En heel verontwaardigd
vertelden ze dat ze dit poesje hadden meegenomen omdat de eigenaar zich van het poesje wilde ontdoen
door het te verzuipen, en met tranen in hun ogen vertelden dat ze het van hun moeder niet mochten houden
en weer terug moesten brengen. Heel lief vroegen ze aan Petra of zij het het poesje niet wilde. Wat doe je
dan als je al twee poezen hebt, op een flat woont ,en je zo,n verhaal hoort, zo’n lief klein poesje ziet, en
twee paar kinderogen je heel smekend aankijken. Kun je dan nee zeggen, nee toch. Nou en dat deden we
dan ook niet en zo kwam Dazy in ons leven, omdat de andere poezen hem niet direct accepteerden
besteden wij de eerste dagen natuurlijk heel veel aandacht aan hem, en om hem te beschermen tegen de
andere poezen mocht hij zelfs de eerste dagen in ons bed slapen 17 jaar lang deelde hij met ons lief en
leed, ook was hij onze lieve reisgenoot naar Hongarije. Waar hij het ook heel erg naar zijn zin had,
vandaag moesten wij hem laten inslapen om erger leed voor hem te voorkomen. We schamen ons er niet
voor om te vertellen dat de tranen rijkelijk gevloeid hebben, we zullen altijd met dankbaarheid terug
denken aan de tijd dat hij bij ons is geweest en ons zoveel liefde heeft geschonken.

Terug naar Hongarije
15Mei 2010. Nadat we thuis de verjaardag van Petra hadden gevierd, zijn we vertrokken naar Hongarije,
Waar we heen moesten om de belastingpapieren van de verkoop van ons huis daar in orde te maken. Bij de
verkoop, hadden we al geprobeerd om dat direct te regelen, maar dat ging niet dat kon pas in het volgende
jaar. Ja, ja ook daar kennen ze bureaucratie, en heb je je ook bij de regels neer te leggen. Om eerlijk te zijn
vond ik het toch wel leuk om nog een keer terug te gaan, We hebben het in Spanje echt fantastisch, maar
dat hebben we de vier jaren in Hongarije ook gehad. Gewapend met een heel lijstje van dingen die we daar
willen gaan kopen, die we toch nodig hebben en daar heel goedkoop zijn om daar mee de reiskosten een
beetje te drukken, gingen we op weg. We hadden een huis van Sandor, onze Hongaarse vriend gehuurd,
waar we een week zouden logeren .Onze aankomst in Hongarije was heel anders dan we gewend waren,
het regende en Sandor zei dat het al het hele voorjaar heel slecht was geweest. Dat hadden we nog nooit
meegemaakt, want al die jaren dat wij er kwamen regende het wel eens, maar meestal was het prachtig
weer. Nou ja een beetje regen zou ons geen kwaad doen zo dachten wij, het zal wel veranderen ,en
trouwens we hadden genoeg te doen. Eerst de belasting maar regelen, we hadden een boekhoudster die de
papieren zou in vullen, maar voor ze die versturen kon moest ze nog ons belastingnemmer invullen, Toen
kwam er een groot probleem om de hoek kijken, want het kaartje waar dat nr. opstond hadden we niet bij
ons. Stom natuurlijk maar er was ons nooit verteld dat we die nodig zouden hebben, en zonder nr.
versturen, zoals ik opperde, ging niet, zo bezwoer Sandor mij. Er was een mogelijkheid zeiden ze ,dat als
we naar het belastingkantoor in Szolnok zouden gaan, dat ze ons nr. daar wel zouden kunnen opzoeken
,maar dan moesten we daar wel heen want je moest je persoonlijk melden; telefonisch kon niet. Dus togen
we naar Szolnok een dik uur rijden, en wat bleek daar, ze hadden ons nr. niet, want daar gingen zij niet
over. Belastingzaken voor buitenlanders werden allemaal in Boedapest geregeld, en daar moesten we maar
evenheen gaan. We waren niet blij toen we weer buiten stonden ,……naar Boedapest! Allerlei mogelijke
oplossingen schoten mij te binnen, en één daarvan was: ik neem gewoon die papieren mee naar huis, en
daar vul ik dan dat nr. wel in en stuur het dan wel op. Dat kon absoluut niet volgens Sandor, want de
termijn waarop de aangifte binnen moest zijn was het eind van deze week. Nou dan doen we maar geen
aangifte zei ik tegen Sandor, maar naar Boedapest gaan we zeker niet meer. Ze zullen me echt niet
opvreten als ze dat formulier een aantal dagen te laat krijgen. Maar ook om zulke dingen op te lossen heb
je een vrouw nodig, bleek, ik bel gewoon de buurvrouw zei Petra, en ik vraag of die bij ons thuis dat
kaartje wil opzoeken. En kijk dat was nou de oplossing; even later belde ze al terug om het nr. door
tegeven. Zo konden we gelijk direct bij de boekhoudster langs om het daar af te geven; nadat ze het
nummer ingevuld had gaf ze ons de papieren mee ,die we op het postkantoor aangetekend moesten
verzenden .En gelijk kregen we de rekening voor haar honorarium gepresenteerd ,die contant voldaan
moest worden, en schrik niet , haar honorarium bedroeg……….. 5 euro

Regen
Toen we aankwamen in Hongarije regende het, de volgende dag regende het, en het bleef maar regenen.
Nou was dat voor ons niet zo heel erg omdat we genoeg te doen hadden, want we moesten behoorlijk wat
winkels bezoeken wilden we de dingen kopen die op ons lijstje stonden. Dat duurde alles bij elkaar wel een
paar dagen, want de winkels waar we moesten zijn stonden niet vlak bij elkaar, soms moesten we daar wel
een uur voor rijden. Wel jammer van al die regen was dat we nu maar een enkele keer tussen de buien door
gebruik konden maken van het thermaalbad, die we in Spanje toch wel een beetje missen. Ook hadden we
het druk met het bezoeken van al onze vrienden die we hier achter hebben gelaten. Gelukkig troffen we
Friedhelm en Monica nog, hele lieve mensen uit Duitsland, die hier ook een huis hebben. Friedhelm lijdt
aan kanker, en de dokter had verleden jaar al tegen hem gezegd dat hij niet weer zou genezen, en dat hij
nog maar kort te leven had. Even hadden ze nog hoop, toen bij een tussentijdse controle bleek dat de
kanker zich niet verder had uitgebreid. Het was fijn om ze nog een keer te zien, want het waren echte
vrienden van ons geworden. Helaas hoorden we later dat hij twee maand na ons bezoek is overleden, we
zullen hem missen………….! Want ook als we niet in Hongarije waren hadden we regelmatig contact met
elkaar. Voor wie al die regen wel vervelend was, zijn de mensen die hier wonen; overal op de boerenakkers
stonden hele grote plassen, op sommige plaatsen kon je het ook wel meren noemen, dat belooft niet veel
goeds voor de oogst van dit jaar. Onderweg naar Jaszbereny kwamen we altijd over een brug over de rivier
de Torna, nou ja rivier?!. Ik had nooit begrepen waarom we vroeger op school bij aardrijkskunde die rivier
moesten kennen. Een rivier zou je het niet echt kunnen noemen als je dat kleine stroompje water zag wat er
altijd in stond, wel lagen er grote dijken langs weerskanten .Ik kan bijna mijn ogen niet geloven als we nu
weer bij de brug komen, dat kleine miezerige stroompje is uitgegroeid tot een wild bruisende rivier, die
bijna over de dijken heen stroomt. En mensen op de zwakke plaatsen heel druk in de weer zijn om die te
versterken met zandzakken,(terug in Nederland hoorden we later dat toch op veel plaatsen het water over
de dijken heen gekomen was). Bij Jo en Marit, de kopers van onze tanya, die zo bereidwillig hadden
geposeerd voor een foto (op de manier zoals dat vroeger bij ons in de buurt veel gebeurde), zijn we ook
nog even op bezoek geweest; we werden weer met open armen ontvangen, en ze zijn ons nog steeds
dankbaar zeggen ze, dat onze tanya hadden mogen kopen. Het kleine huisje van Anoeska hebben ze er nog
bij gekocht, en ze zijn bezig om in de oude staat te restaureren. Het huis van ons stond er nog net zo bij als
toen we het verlaten hebben, zelfs van binnen was alles nog precies hetzelfde, zelfs de schilderijtjes met
voorstellingen uit Drenthe (waar Limburgers toch niks mee hebben zou je denken), hangen nog steeds op
de zelfde plek aan de muur. Alles blijft zoals het is, verzekerden Jo en Marit ons; het huis is perfect en zo
willen we het houden. Toch fijn om te horen als blijkt dat alles wat je zo liefdevol hebt opgebouwd, ook
door de volgende bewoners gewaardeerd wordt. Natuurlijk vielen we ook nu weer met de neus in de boter:
op donderdag was Coba de vrouw van Henk jarig ,en dat vierde ze met een etentje in een restaurant in
Heves, met de meest intieme vrienden die ze hier heeft. Nou lekker eten dat kregen we hier wel, want daar
staat dit restaurant om bekend, en konden we op een heel aangename wijze nog een keer van elkaars
gezelschap genieten, voor de allerlaatste keer .Een mooie gelegen heid voor ons om nog een keer afscheid
van onze vrienden in Hongarije te nemen, maar nu definitief. Dat we hier ooit nog eens terugkomen ligt
niet voor de hand. Millena in Spanje is nu de plaats waar we thuis horen, al zullen we zeker nog vaak aan
de mensen denken, die ons hier 5 jaar geleden zo hartelijk in hun vriendenkring opgenomen hebben.